szalenstwo!!!!

Witam wszystkich.

W zasadzie to do konca nie wiem, czy chce wystawiac, sie na Wasze opinie...zauwazylam, ze czasem potraficie byc bardzo szczerzy, wyrazajac to co myslicie, ale chyba o to chodzi na takich forach....chyba to mi wlasnie potrzebne....
Opowiem Wam swoja historie...
Rok temu poznalam Go w pracy...od poczatku wiedzialam,ze jest zonaty. Ja bylam wowczas, takze w kilkuletnim zwiazku, rozpadajacym sie, ale...Cos miedzy nami zaiskrzylo...przespalismy sie ze soba...tylko raz!! ale to byl poczatek...to bylo cos wiecej niz sex....to bylo "porozumienie na wszystkich plaszczyznach" widywalismy sie pozniej, rozmawialismy godzinami, czasem nie musielismy nic mowic, wystarczylo, ze bylismy ze soba...Telefony, sms-y, ukradkowe, kilkuminutowe spotkania, tylko po to, aby sie zobaczyc...Nie bylismy glupi, wiedzielismy, ze ranimy tym naszych bliskich...bylismy rozdarci...zle sie czulismy z tego powodu, ale jeszcze gorzej bylo nie widywac sie...Probowalam skonczyc to wszystko wiele razy...Ja w miedzy czasie rozstalam sie ze swoim chlopakiem, zaznaczam ze to nic nie mialo wspolnego z tym drugim. On kiedys sie mnie spytal, czy chcialabym aby odszedl od zony....Chcialam....bardzo chcialam....ale nie moglabym z ta swiadomoscia zyc...nie mozna przeciez budowac szczescia na czyims nieszczesciu prawda?? Ja to wiem, On tez to wiedzial....Oczywiscie, pewnego dnia, wszystko sie wydalo. Jego zona dowiedziala sie o wszystkim, On przyznal sie do wszystkiego...przepraszal ja, obiecywal, ze to juz sie nie powtorzy...Ale mimo wszystko, nie mogl poprostu o mnie zapomniec, chcial nadal sie ze mna widywac.Mowil, ze nie moze beze mnie.... Przypominam, ze po tym jednym, jedynym razie, nie bylo pozniej seksu miedzy nami. Ale ja powiedzialam, STOP, ratuj swoje malzenstwo i zapomnij o mnie. Pisal, wysylal sms-y, ale ja totalnie go ignorowalam....bylam na Niego poprostu zla....na siebie tez....ze do takiej sytuacji dopuscilismy....bylam zla na los, ze spotkalismy sie o kilka lat za pozno...Minelo kilka miesiecy...Ja w tym czasie poznalam fantastycznego mezczyzne, jestesmy juz ze soba prawie rok. Kochamy sie bardzo...planujemy dosyc konkretnie nasza wspolna przyszlosc....ale....On znowu pojawil sie w moim zyciu, znowu spotkalismy sie kilka razy na kawie....wszystko wrocilo ze zdwojona sila...czujemy sie jak w jakims transie jak jestesmy ze soba...nie ma miedzy nami romansu.....o tym nie ma mowy...jestesmy za bardzo lojalni wobec swoich drugich polowek...On ma takze dziecko, ktore jest dla Niego wszystkim....walczymy z tym jak mozemy, ale obydwoje znamy siebie tak dobrze, ze nie musimy nic mowic...wystarczy jak siedzimy na przeciwko siebie i patrzymy sobie w oczy....kochamy sie....tak....chyba moge to tutaj wkoncu napisac....ale nigdy tego sobie nie powiemy....wystarczy, jak raz, dwa razy w tygodniu spotkamy sie na kawie....to nam musi wystarczyc....
Zeby nie bylo niedomowien.....nie jestem glupia, wiem co nieco o zyciu, swoje przezylam....zdrade, rozstania, powroty...nie jestem naiwna, mloda, zakochana w zonatym gowniara...jestem niezalezna, silna kobieta....ale czasem zdazaja sie w zyciu sytuacje....ktore powalaja z nog najsilniejszych, najmadrzejszych...