To koniec...

Byłem z dziewczyną 2 i pół roku. Kochałem ją niesamowicie. Robiłem dla niej wszystko... owiłem jej że ją kocham, okazywałem uczucia. Często się kochaliśmy, dostawałą wszystko czego pragnęła. Mówiła że jestem szczytem jej marzeń, że nie wyobraża sobie życia beze mnie i że jak ją zostawie to się zabije. Wszystko zaczęło się 2 i pół roku temu kiedy to nei zwracałem na nią uwagi a ona za mną szalała. Dopiero keidy zaczęła być z moim przyjacielem dźgnęła mnie nuta zazdrości. Ich związek trwał miesiąc bo po tym czasie stwierdzili że do siebie nie pasujemy. I nagle coś między nami zaiskrzyło. Był pierwszy pocałunek.. a zaraz po nim wręcz oswiadczyłem jej że jest moją dziewczyną :D. Bardzo się z tego śmiała, i było bardzo szczęśliwa. Po pół roku zaczęliśmy współżyć. Myślałem, że kobieta którą kocham zmieniła się dla mnie... że nie jest jużtak puszczalska jak kiedyś... była dziewicą nim mnie poznała ale zawsze ciągle gadała o seksie, ciągle flirtowała i całowała się z kim popadnie. Z nikim nie była dłużej niż miesiąc. Było nam cudownie... życie jak w bajce. Wszystko zaczęło się w listopadzie... zaczynała ze mną zrywać tłumacząc to że na mnie nie zasługuje... zostawiła mnie nawet tydzień przed studniówką... potem raz za razem... co miesiąc przez ostatnie pół roku. ja nawet zacząłem ciągle pytać czy nei chciałaby czegoś zmienić w naszym związku... że się postaram jej dać to czego potrzebuje tylko niech mi powie. Mówiła wciąż że jest ok, że mnie bardzo kocha, ale mimo to raz w miesiącu zrywała. A ja wtedy jak lew, czasem zalany łzami czasem nie walczyłem o jej serce i zawsze mi się udawało. Wracała z płaczem i przepraszając. Ostatnio pojechalismy do jej babci... tam poznała swojego kuzyna... widziała go pierwszy raz... Kuzyn powiedział jej żeby ze mną zerwała bo nie jestem chłopakiem dla niej... Ona zaraz go posłuchała i zrobiła to po pijaku za co potem przepraszała i płakała. Ciągle jej tłumaczyłem czym jest miłość i jak kochać (w domu nie do końca u niej dobrze się działo)... udawało mi się. od 3 miesięcy wiedziałem że w miniony weekend będzie wesele jej kuzynki, siostry kuzyna który kazał jej ze mną zerwać. Nie mogłem jechać bo w tym czasie moja rodzina wyjechała na wakacje i zostałem z psem. Odwiozłem ją i jej mamę na to wesele... i pożegnałem się z nią mówiąć ze oto tylko 4 dni... że czekam na nią w domu że jak wróci niech do mnie wpada bo mamy chatę wolną i będziemy robić co chcemy. Żegnałem się i żegnałem a ona nei chciała wypuścić mnie z samochodu i mówiła że mnie nie puści, że tak bardzo kocha. Miałą łzy w oczach. Dałem buziaka wsiadłem i pojechałem. Warto dodać że 3 dni przed weselem udało nam się znowu zejść. Minął piątek pisała że tęskni okrutnie, że jestem miłością jej życia. Przyszedł dzień wesela... pisałą że chce bym był jej męzem i bym pośpieszył się z zaręczynami... ja ją tak kochałem że miałem już to dawno w planach... Spałem spokojny o nią.. ufałem jej. Przyszła niedziela... ona przestała pisać że kocha... coś się działo... nagle napisała że chce zostać tam dwa tygodnie. Zdenerwowałem się... bo mieliśmy jechać do zakopanego jak tylko wrócą moi rodzice... Pokłóciliśmy się... przestałem do niej pierwszy raz pisać smsy... i o godzinie 24 dostaje smsa że ona już idzie spać i żebym ja, jej skarb również poszedł spać. Poszedłem... ale nei napisałem już jej że ją kocham... 10 rano... słyszę smsa... otwieram go... czytam... pisze... " Michał nie możemy być już razem bo cię zdradziłam... wiem że mi nigdy tego nie wybaczysz i tak mam ogromnego kaca moralnego... nie dzwoń bo w pobliżu jest mama i nie chce o tym rozmawiać. Przepraszam" Upadłem... płakałem jak dziecko drąc się na cały dom... to niemożliwe ja chce się obudzić... upadłem i nie mogłem wstać... świat mi runął... Zrobiła to w kiblu z innym mężczyzną którego poznała na weselu... nie umiem jej wybaczyć i nie chce. brzydzę się jej... ale tęsknie... dalej kocham... już nie płaczę, trzymam się dobrze, uśmiecham się... ale co noc śni mi się że ona wraca... że wybaczyłem i że się dalej kochamy... Ludzie kochani... najgorsze jest to że ona w ogóle nie żałuje tego co zrobiła... wiem bo poprosiłem jej kuzynkę a moją przyjaciółke by z nią porozmawiała. Nie mam z nią kontaktu i już nigdy nie chce mieć... zamykam rozdział życia...ale i tak cierpię... najdziwniejsze jest to, że wszyscy mnei przed nią ostrzegali... jej przyjaciółki, moi kumple, moi rodzice, wychowawczyni... ale później kiedy zaczęła być ze mną zbudowałem jej nową reputacje... Cudownej dziewczyny... nagle moja rodzina ją pokochała, moi kumple również. Wszyscy się dziwili jak to miłość zmienia ludzi... widać nie do końca... Nigdy jej nie zapomnę i nigdy nie zapomnę wspólnych chwil razem. Ale jednego również nie zapomnę... jak rozpaliłem ognisko i wrzuciłem do niego wszystko co od niej dostałem... patrzyłem jak płonie i płakałem... i nagle zrozumiałem... został tylko dym i popiół z naszej miłości... ale nie z mojej winy... Co ja mam robić ludzie??!! jak mam życ??!! Jak mam to zrozumieć??