To wszytsko za trudne...

Zaczne moze tak...
Nigdy nie bylo tak jak powinno byc, wszytsko od samego poczatku bylo inne. Poznalismy sie jak mieslismy 18 lat, tego roku minelo 3 lata, ale nie doszlo do nich gdyz rozstalismy sie pare miesiscy prze ta rocznica. Zaczelismy wspolne zycie w UK, on przyjechal tam do mnie, po jakims czasie musial wrocic do szkoły, ja nie chcialam byc tam sama wiec wrocilam za nim, ale on po tygodniu mojego pobytu w PL poznajmil mi ze rzuca szkole i wraca do UK. I ja znow zrobilam to samo posiedzialam okolo miesiaca w PL i tez wrocilam do UK. Nie bylo wcale ok, czeste kłotnie o nic o byle glupi powod, przewaznie to ja zaczynalam, o to, ze wraca poźno do domu z prcay, ze znow koledzy zaprosili go do siebie ( nas ) na % , o codzienne piwko po pracy. Kłótnie byly prawie codziennie, krzyki, wyzwiska, epitety, aż w koncu doszly ręce... Uderzylam do pierwszy raz, sprawilo mi to wielka satyskacje odczulam ulge, ale on mi oddal... To powtorzylo sie jeszcze z 4 razy. W koncu powiedzialam sobie dosc tego piekla, czym sobie na to zasłuzylam, kupilam bilet do Pl, wrocilam z mysla o nowym zyciu, znalazlam prace, spotykalam sie z przyjacoilmi on raz ja tydzien dwa tygodnie odezwal sie do mnie , ale kompletnie nie mieslismy o czym rozmawiac, rozmowa sie nie kleila, trwala zaledne minute dwie, tak samo na gg czesc co slychac i tyle. W miedzyczasie poznalam chlopaka, fajny, przystojny, moj typ, ktory pod kazdym wzgledem mi pasowal, swietnie sie ze soba dogadywalismy, to trwalo jakies 4 miesiace. Zaczynalam sie w nim zakochiwac. Na swieta Bozego narodzenia moj EX przylecial na tydzien, spotkalismy sie w tym czasie, rozmaiwalismy. Pozegnalismy sie zyczylismy sobie wesolych swiat, udanego sylwestra. I pozostalo tak jak bylo , zero kontaktu. Wciaz spotykalam sie z tym nowo poznanym chlopakiem, ale miedzy nami tez cos sie urwalo, nagle znajomosc sie zakonczyla z dnia na dzien, nie bylo telefonow, smsow, rozmow na gg, tak poprostu konec wszytskiego co pozwalalo mi oderwac sie i zapomniec o tym zlu co mnie spotkalo. Nagle moj byly sie odezwal, dzwonil do mnie, pisal, rozmawialismy. Zaprosil mnie na wesele, zgodzialam sie. Wczesniej jeszcze pojechalismy w gory na 3 dni. Staral sie aby wszystko bylo jak najlepiej, abym byla zadowolona. Zmienil sie na duzo rzeczy reaguje inaczej, zaczelismy ze soba rozmawiac jak nigdy. On pisze mi ze mnie kocha i ze teraz wie jakim byl idiota ze to wszytsko tak stracil, ze zostal tam sam, ze nie ma mnie juz tam. Ostatnio nawet gdy sie pokłocilismy przyslal mi kwiaty do domu na przerosiny czerwone roze. Obiecuje mi ze pod koniec roku wroci do kraju, ze caly ten jego pobyt tam jest tylko dla mnie, pracuje na wspolne mieszkanie, na wspolne zycie.
A ja w tym wszystkim , co ja..... nie wiem co robic, nie potrafie mu juz tak zaufac jak kiedys, boje sie tego ze to co bylo znow moze powrocic. Nie wiem czy jestem w stanie poczuc do niego to samo co kiedys, nie wiem czy potrafie go znow pokochac...
Fajnie jest to wszytsko tu wyrzucic, powiedziec co czuje, co mysle, co mnie trafi i wciaz we mnie tkwi.
Teraz wiem ze jetsem bogata w nowe doswiadczenia ze mam juz 22 lata, a dosc przykre doswiadczenia, ze przez ten rok gdy bylismy razem w UK zycie nie glaskalo mnie po glowce. Zmienilam sie, zmniemilam podejscie do zycia, do ludzi, a zwlaszcza do mężczyzn... i chyba to wszytsko mojemy bylemu tak sie teraz we mnie podoba.
Dodam ze rozmawialismy nieraz o tym co bylo, powoli zapominamy o tym i staramy sie zyc na nowo, poznawac siebie na nowo, ale boje sie o siebie o to, ze nie pokocham go ...