Trudne dylematy

Witam wszystkich
Od jakiegoś czasu mam wielkie i bardzo skomplikowane życie osobiste chodzi o sprawy sercowe.
A mianowicie jakieś pół roku temu zacząłęm sie spotykać z rozwódka z dzieckiem, widzieliśmy sie codziennie w pracy ponieważ razem pracujemy.
Powiem szczerze że jak tylko sie pojawiła u nas w pracy to od razu wiedziałem ze z ta kobieta musze być była moim ideałem jeśli chodzi o fizyczność i coś poczułem takie dziwne ukłócie po prostu to coś.
Po jakimś roku mijania sie w pracy przelotnych rozmowach postanowiłem że musze jej powiedzieć ze za nia szaleje i ze chciałbym sie z nią spotykać.
Okazało sie ze ona również od jakiegoś czasu o tym myślała.
Od tego momentu spotykalismy sie regularnie u niej, rzadziej u mnie jezdzilismy razem w góry jej córka mnie zaakceptowała byliśmy parą i wszystko byłoby ok gdyby nie jej charakter.
Zaczeła dyktować warunki ja dla niej mógłbym oddać wszystko ona tego jednak nie doceniała.
W ciągu tego pół roku ani razu nie powiedziała mi ze mnie kocha.
Zawsze musiała mieć ostatnie słowo doszło do kłotni miedzy nami ponieważ ja tez sobie nie dawałem nie chciałem zostać pantoflarzem.
Ona zarzucała mi ze to ja jestem wszystkiemu winny ze boje sie odpowiedzialności ze nie przyjezdzam do niej zbyt czesto a przeciez zjawiałem sie w tygodniu i kazdy weekend.
Zawsze miała jakieś odpyskuwki co do mnie.
Powiedziała mi kiedys ze wszystkie kobiety teraz takie są i ze nie ma "ideałów".
Postanowiłem sie z nia rozstać.
Powiem szczerze ze bardzo cierpiałem wiadomo zakochałem sie. Do tego jeszcze spotykamy sie w pracy i widze ze ona bardzo by chciała zebym wrócił ale to juz jest niemożliwe.
I teraz przechodze do sedna po rozstaniu poczułem ze nie moge być teraz sam i znalazłem dziewczyne która jest zupełnie inna może to nie jest zbyt poważne ale zaczałem sie z nia spotykać moja siostra mnie ostrzegała przed skrzywdzeniem kogokolwiek.
Ale ja chciałem sprawdzić i przekonać sie na własnej skórze jak to wyglada w rzeczywistości.
Okazało sie że nowa kolezanka jest zupełnie inna ma bardzo spokojnie usposobienie potrafimy sie dogadac ma podobne zainteresowania.
I dokładnie taki charakter jaki zawsze chciałem zeby miała moja dziewczyna.
Pod tym wzgledem bardzo mi zaimponowała i spodobała.
Jednak jest coś co mnie cały czas powstrzymuje przed pełnym zaangażowaniem wogóle nie pociąga mnie fizycznie w tej kwestii jest zupełnie przeciwnie.
Nie ma tego czegoś jak w przypadku tej pierwszej nie ma iskry nie ma emocji jak sie to mówi motyli w brzuchu.
Nie wiem co ja mam teraz robić nie chce nikogo skrzywdzić a do tej pierwszej chociaż czasami jeszcze o niej mysle i działa na mnie jak feromon nie zamierzam wrócić.
Powiedzcie mi co ja mam zrobić czy spotykać sie z nowa dziewczyna i liczyc ze kiedys coś sie zmieni a może lepiej dać sobie spokój.
Boje sie ze moge ja nieotrzebnie skrzywdzić a na to nie moge sobie pozwolić.
A może tylko przyjazn ale czy to jest fear wobec niej jesli ona poczuje coś wiecej.
Prosze powiedzcie mi co ja mam zrobić może ktoś miał takie dylematy.
Pozdrawiam