Twrać dalej czy odejść.???

Witam wszystkich,

Mam 23 lata ona 24. Jestesmy ze sobą od 5 miesiecy. Okoliczności i poczatki naszej znajomości były strasznie niekorzystne. Ale po kolei.

Poznaliśmy się w pracy. W momencie poznania ja bylem sam a ona w 4 letnim zwiazku. W pracy to Ona byla moją podwładna. Przez pierwsze pół roku wspolnej pracy miedzy nami kompletnie nic nie bylo. Problem zaczał się pod koniec ubiegłego roku, kiedy Ona zaczeła w moim kierunku wysylać systematycznie coraz to wyrazniejsze sygnały. Doszło do dosyć niezrecznej sytuacji, która pokazała, że tak naprawde oboje jestesmy słabymi ludzmi. Ja nie oparłem się Jej, ona dążyła do uwiedzenia mnie. Romans z Nią trwał 4 miesiące podczas których nie potrafiła się określić z kim tak naprawdę chce być. Podczas tego okresu bardzo czesto bywały zwroty wydarzeń. Raz chciała być ze mną raz z nim. Po 4 miesiacach sytuacja stała się na tyle trudna, że muśielismy się rozstać. Szczegolnie trudno bylo mi, gdyż w ciagu tego czasu zdazylem sie w niej zakochać a ona caly czas byla niezdecydowana. Nie poruszam watku w ktorym Jej byly przez ten czas caly czas przez Nią zdradzany. Nie wytrzymalem tego i stwierdzilem mimo ogromnego bolu serca, ze dość. Wydawałoby sie, ze w tym momencie nasze drogi powinny sie rozejść (przynajmniej na polu prywatym, gdyz w pracy caly czas sie widywalismy).

Jednak po dwóch miesiącach okazało się, ze Ona i jej boy byli sie warci. W tym samym momencie kiedy Ona zaczelam zdradzac go ze mna, on zaczał zdradzac Ją z inną. Dwa miesiace pozniej sprawa wyszala na jaw (tzn. to, że on zdradzał Ją). Tego samego dnia kiedy się rozstali Ona zadzwonila do mnie z informacja, że bardzo mnie potrzebuje itp. Kilka dni pozniej już byliśmy znowu ze sobą. Jednak zamiast cieszyć sie soba nawzajem pojawily sie inne problemy. Okazało się, że Ona bardzo przezywa to, że on zrobił Jej takie świnstwo. Między innymi to bylo powodem tego, ze juz po miesiacu rozstalismy sie na tydzień. Dzisiaj jestesmy ze soba ok. poł roku i niestety nie widze postepu w zapominaniu tamtego okresu. Jest mi coraz ciezej byc z kims w zwiazku kto mowi mi dzisiaj, ze nie czuje przy mnie w pełni szczesliwa, kto mowi, ze nie potafi przy mnie zapomnieć o Bożym swiecie.

Ja jestem osobą okreslaną przez znajomych jako 100% dzentelmen w stosunku do kobiet. To ja utrzymuje dom, to ja dbam o to by kobieta aktywnie spedzła swoj czas, zabieram na zakupy, kwiatki prezenty itd. Ale w tym wszystkim przychodzi moment kiedy czlowiek zaczyna sie zastanawiac czy warto? Czy warto tak sie starac dla kogos kto nie jest ze mna szczesliwy, kto nie potrafi docenic tego co sie dla niej robi. W ostatnim czasie do tego wszystkiego doszla agresja. z Jej strony, Jestem osoba zdecydowania spokojna i postanowilem, ze nie dam sie sprowokować po serii wyzwisk czy nawet uderzeniach, Chciałem pokozać Jej, ze mnie to nie rusza i to byl chyba moj bład. Po mojej wczorajszej i dzisiejszej rozmowie z Nia boje sie, że jakies poczatkowe oznaki depresji. Boje się, że kiedy slysze od niej zdanie typu "nie chce mi sie zyć" albo na moje "Co nas nie zabije to nas wzmocnie" Jej "Wolała bym, zeby mnie zabiło", ze z Jej psychiką jest coś nie tak. Zaznaczam, że bardzo Ją kocham i zalezy mi na Niej. Ale niestety nie wiem juz co robić? Czy walczyn np. angazujac w to psychologa czy dać sobie spokoj grzecznie konczac ten zwiazek, czy moze dac sobie czas i pozwolić sobie od siebie odpoczac.? Co do Jej uczuc w stosunku do mnie, Ona twierdzi, ze mnie kocha, ale w moim mniemaniu moja sila uczucia a Jej to spora roznica. Moze byc to spowodowane tym, ze nie miala Ona okazji przezyć tak naprawde rozstania w tamtym zwiazku a już bez tego chciała (albo potrzebowałą) być ze mna.

Bardzo Was prosze o rade bo sam juz nie wiem co robic. W przypadku pytań prosze smiało pytajcie.