Wesołe święta?

Witam!
Potrzebuję wskazówki, bo zapewne ktoś już wcześniej był w miejscu, w którym jestem teraz. I w którym moja mama jest. Na wstępie powiem, że moja rodzina nigdy idealna nie była. Ojciec był alkoholikiem, ale wyleczył się. Po tym jednak nie mógł znieść, że jego 3 córki ciągle się kłócą więc pewnego razu po prostu przestał z nami rozmawiać. Mi osobiście to nie przeszkadzało- cieszyłam się, że kocha i szanuje mame, a skoro nie umiał się przełamać żeby z nami też spróbować żyć, to trudno. I to trwało 10 lat. Teraz ja i siostry jesteśmy już dorosłe. Jedna ostatnio wyprowadziła się żeby zamieszkać z chłopakiem, a ja i druga siostra studiujemy w Warszawie. Po dłuższym czasie nieobecności przyjechałyśmy do domu na święta. Wiedziałam, że atmosfera jest napięta, ale myślałam, że było to wywołane kłótnią mamy i siostry i tym że niedawno rodzice mieli sprzeczke, na której temat więcej informacji nie miałam (rodzice bardzo żadko się kłócili i zawsze w końcu wszystko było ok, tak myślałam). W dzień Wigilii atmosfera dalej była napięta, ale byłam przekonana że klimat świąt ją oczyści. Myliłam się- siostra z mamą tak się pokłóciły, że powiedziała że nie pojedzie na kolacje wigilijną do babci. Tata wspominał, że musi gdzieś jechać potem. Więc u babci długo nie siedzieliśmy. Wróciliśmy do domu, jak zawsze pootwieraliśmy prezenty, ale niestety radości w tym nie było (myślałam że to przez bunt siostry). W końcu siostra (niezbuntowana) z chłopakiem pojechali do siebie i chwilę później tata też wstał mówiąc, że już jedzie. I wyszedł. Zostałam ja i mama (i zbuntowana siostra w swoim pokoju). Spytałam czy między nią a tatą wszystko jest ok. Nie jest. Bo tata ma inną kobietę do której w Wigilijny wieczór pojechał. Kobietę, która jest ponad 20 lat młodsza, jest sekretarką w firmie w której tata pracuje i sama została sama po tym jak mąż ją zdradzał. I była swego czasu miss. Na początku powiedział mamie, że zostanie z nami do czasu aż pokończymy studia. Teraz zaczął grozić, że wniesie o rozwód już teraz przez co moja mam musi tłumić przy nim emocje i robić za kurę domową, ponieważ nie stać jej żeby samej utrzymać dom bez jego pomocy finansowej. Od dłuższego czasu praktycznie nie śpi i nie je. W przyszłości nie będzie w stanie samej utrzymać siebie i domu, bo w czasach kryzysu w jej zawodzie nie ma zbyt wiele pracy. Ojciec jest bezwględny i nie liczy się w najmniejszym stopniu z naszymi uczuciami. Codziennie wieczorem do niej jeździ i na pytanie mojej mamy czy mógłby chociaż nie sprawiać żeby czuła się poniżana odpowiedział krótko- nie.
Na tyle ile moge staram się pomóc, wnieść odrobinę optymizmu w jej życie, mówie że sobie poradzimy i doraźnie to pomaga, ale następnego dnia npo kolejnej nieprzespanej nocu znów jest tak samo. Boję się co będzie po przerwie świątecznej jak będę musiała wrócić do Warszawy. Wiiem, że czas leczy rany i będzie w końcu lepiej, ale żyć też trzeba tu i teraz. Mam 20 lat i niby jestem dorosła, ale zdaje sobie sprawę, że moje rady mogą być dziecinne i przejawiać naiwność. Dodam, że mama nie chce skorzystać z pomocy psychologa i nie ma też znajomych którym mogłaby się chociaż zwierzyć- zawsze z tatą trzymali się razem i nie potrzebowali nikogo więcej. Proszę, jeśli macie jakieś wskazówki, przyżywaliście coś podobnego powiedzcie mi jak pomóc mamie.
Pozdrawiam i wesołych świąt,
K.