Żadnego seksu przed ślubem

Witam. Mam 22 lata, od 1,5 roku żyję z moją ukochaną, choć znamy się zdecydowanie dłużej.

Od zawsze pragnąłem uprawiać z osobą którą znam, której ufam i którą kocham. Taką jest tez moja partnerka z którą łączy mnie wiele wspólnego. Niestety, dzieli nas łóżko i podejście do spraw intymności. Uwielbiam seks, kocham kobiece kształty i wspaniałe doznania we dwoje. Wydaje mi się, ze w tych kwestiach jestem bardzo temperamentny i otwarty. Wydawało mi się, że na tej płaszczyźnie będę mógł się realizować wspólnie z moją dziewczyną. Tak się jednak nie dzieje. O ile po kilku miesiącach rozpoczęliśmy współżycie (głównie pieszczoty językiem i dłonią - bez 'pełnego stosunku'), tak teraz, nawet to ograniczone życie intymne zamarło. Moja ukochana nawet w chwilach zbliżenia wygląda na spiętą i działającą z obowiązku. Powodem są jej poglądy religijne i wyrzuty sumienia, jakie podobno ma po każdym, nawet niepełnym stosunku. Według niej nie powinniśmy tego robić przed ślubem, choćbyśmy tego bardzo chcieli. Ona chce mieć gwarancję, że będzie się kochać z kimś, kto zostanie przy niej na zawsze, a póki na palcu nie ma obrączki, nie może być tego pewna.

Staram się o nią, dbam o nasz związek, organizuję wieczory, wyjazdy, dużo pytam i słucham. Staram się też zrozumieć jej poglądy na seks, ale nie mogę się z nimi pogodzić. Ja również jestem osobą wierzącą, ale nie potrafię znaleźć w miłosnym stosunku przed ślubem niczego złego... Przecież to rzecz, która dzieli między dwie osoby miłość, czułość i przyjemność. To nie jest moja chwilowa zachcianka. Zbyt dobrze siebie znam, by sądzić, że jeśli dostałbym seks natychmiast - szybko bym się nim znudził lub wykorzystał i zostawił moją ukochaną. Moja partnerka jest jednak nieprzejednana. Moje starania o seks kwituje czasami słowami "kochasz tylko moje ciało" lub "jesteś egoistą, zależy ci tylko na jednym, nie zwracasz uwagi na moje przekonania".

Nie wiem co zrobić. Czasami mam wrażenie, że w przeciwieństwie do mnie - ona nie ma żadnych potrzeb seksualnych i brak seksu w związku nie wpływa na nią źle. Myślę o zaręczynach, o ślubie i o naszym wspólnym życiu. Obawiam się jednak, że wbrew temu o czym mówi, nasze życie seksualne wcale nie odwróci się o 180 stopni po ślubie... Boje się mojej frustracji związanej z jej mniejszymi potrzebami seksualnymi i tego, że będzie zimna i niechętna. Boję się tego nieprzejednania w kwestiach seksualnych, jakie zaprezentowała mi już teraz. Czy czekać na rozwój wydarzeń? Czy wierzyć, że w małżeństwie będzie o wiele lepiej? Ufać, że obudzi się w niej chociaż ukochany demonek seksu? Nie wyobrażam sobie życia bez niej, ale nie wyobrażam sobie również najbliższych lat związku i późniejszego życia w ciągłej frustracji związanej z wykonywaniem 'obowiązkowego współżycia'... Może to ja mam problem? Może to ja zbyt mocno naciskam i nie potrafię zrozumieć jej punktu widzenia?

Proszę Was o porady