zagubiona

witam wszystkich
od paru miesięcy zaglądam do forum i czytam rożne tematy tak z ciekawości. Ale zawsze gdy czytałam myślałam sobie mnie to na razie nie dotyczy lub nigdy bym nie zrobiła takich rzeczy osobie która kocham.
Niestety i mnie spotkało to zło.
Zagubiłam się gdzieś daleko w przeszłości i nie potrafię się odnaleźć.
Moja historia wygląda tak:
Gdy miałam 16 lat poznałam chłopaka nazwijmy go tu Rysiek, był on żonaty ściślej pisząc w separacji a jednak spotykaliśmy się ok pól roku chodziliśmy razem na imprezy lub czasem lubiliśmy spędzać czas sami, gdzieś w zaciszu. Po pól roku odkryłam ze nie tylko byłam ja i zona ale jeszcze ktoś w jego życiu. W odstępie może tygodnia przyleciał Ryska dobry przyjaciel z Irlandii na urlop 2 tyg nazwijmy go tu Stasiek zaczęliśmy rozmawiać ze sobą on przyjeżdżał pod mój dom i pytał czy porozmawiamy,wychodziłam rozmawiałam, doradzał mi żebym zostawiała Ryska bo to nie facet dla mnie ze mnie skrzywdzi itd.
warto wspomnieć ze Stasiek ma 30lat, a ja prawie 19 lat.
Zostawiłam Ryska i dałam sobie parę tygodni czasu na zastanowienie się, i postanowiłam wyjechać do Irlandii wiem wariactwo bo znałam Staśka parę tygodni może 6, dokładnie nie pamiętam.Zostawiłam druga klasę technikum i przyleciałam do Irlandii głownie po to by zapomnieć o Rysku bo na prawdę go kochałam ale nie mogłam sobie poradzić z tym co mi zrobił.W pewnym sensie uciekłam od wszystkiego.Gdy byłam już w Irlandii wszystko ułożyło się wspaniale kochający chłopak harujący godzinami w pracy, i wspaniała szkoła do której uwielbiałam uczęszczać:)jednak ciągle tęskniłam bardzo za mama ona z mną płakała ja za nią i nie potrafiłam się skupić już w końcu na niczym i polecieliśmy do polski razem ale tylko na 5 dni i wtedy zaczęły się moje wahania co do Staśka, nie pozwalał mi spędzać czasu z rodzina, ciągle miałam być z nim i spać nawet u niego tylko przywoził na parę godz do mamy a później wydzwaniał ile jeszcze będę siedzieć, i gadał jaka moja rodzina nie jest zła bo chcą mnie zatrzymać dla siebie, później wróciliśmy do Irlandii i znów było w porządku w szkole mi dobrze szlo jemu w pracy tez uwielbiałam gotować sprzątać dla niego i czekać aż wróci i tak było dobrze aż do wakacji. Pojechaliśmy na wakacje do Polski,na 3 tyg mama specjalnie wzięła urlop z pracy bo jej najukochańsza córeczka przylatuje:) bardzo się cieszyłam na ten wyjazd tylko znów powtórzyło się z zeszłego urlopu, krótkie odwiedziny mamy i do domu do niego z powrotem, buntowałam się kłóciliśmy się, później wracał przepraszał itd, byłam strasznie nie zadowolona bo widziałam jak mama plącze ze nawet nie porozmawiam z nią bo "ten wariat już szaleje" nadszedł dzień mojego powrotu do Irlandii, wyrwałam się od niego i poszłam z mama do pubu podpiłyśmy sobie troszkę i zadzwoniłyśmy do Ryska, i on przyszedł pogadaliśmy wypił piwo z nami, wyznał mi miłość obiecywał ze jeśli wrócę do niego to będę dla niego najjaśniejsza gwiazdka , mama go uwielbiała dlatego ze widziała ze go kocham lecz zaczęła nakierowywać mnie, bo widziała w tym swoje plusy, miedzy innymi to ze wrócę do polski na stale i będzie tak jak kiedyś, ja ze względu na szkole i na to ze nie chciałam zawieść Staśka wróciłam z nim z powrotem do Irlandii, mama była załamana nie wiedziała już co ma robić bym wróciła, na 3 miesiące wszystko się uspokoiło, lecz miedzy mną a Staśkiem zaczęło się psuć, nie chciał bym leciała do polski sama, bo spotkam się z Ryśkiem, a ja myślałam tylko o mamie, nie chciałam znów widzieć jej łez, bo wtedy serce mi się kraje. I przyleciałam do Polski na tydzień, pobyć z mama, z siostra ogólnie z rodzina, niestety znów na mojej drodze stanął Rysiek, porozmawiałam z nim i zaczęłam mieć wielkie i ogromne wahania na temat powrotu do Irlandii, chyba zaczęłam wieżyc ze Rysiek się zmienił widzę ze jest innym człowiekiem wie czego chce, ze chce mnie. Ja nadal coś do niego czuje i ciągnie mnie by spróbować bo dobrze nam razem było. Jednak wróciłam do Irlandii, wszystko zaczęło się psuć na maxa ze Staśkiem nic dosłownie nic się nie układało, jego tata zachorował on poleciał do Polski, no to jesteśmy już w teraźniejszości:)
Stasiek jest teraz w Polsce opiekuje się tata, dziś rozmowa potoczyła się na temat rozstania, na temat tego bym poleciała do domu do mamy na święta zastanowiła się nad wszystkim i wybrała co dla mnie jest najlepsze, wiec kopiłam bilet do polski, ale tylko w jedna stronę, nie wiem co mam robić, kocham Staśka za to jakim jest dobrym człowiekiem za to ze nauczył mnie żyć, lecz w głębi duszy czuje ze przez ostatni rok , tylko sprzątałam gotowałam i nic więcej ciągle on on i on, czuje ze się dusze ze potrzebuje przestrzeni wolności, może to głupie ale chce wyjść na piwo z koleżankami, pobawić się na dyskotece z siostra, i spędzać czas także z rodzina nie tylko z osoba która mieszkam, nie chce czuć się jak w klatce, dlatego jadę teraz do Polski, nie wiem czy w ogóle wrócę do Irlandii.
Pisząc to chciała bym by ktoś ocenił cala sytuacje z boku i powiedział co jest nie tak w tej historii, uświadomił mi co tak naprawdę jest dobre, a co odstaje od normalności
Jestem młoda, za szybko zaczęłam właśnie życie tzw dorosłe bo wyjechałam mnóstwo kilometrów od domu decydując się na życie tak na prawdę z facetem którego znałam od 6 tyg bo chciałam zapomnieć o swoim byłym o tym jak bardzo zranił moje serducho
Wiem ze tu leży cały pies pogrzebany, za szybko wyjechałam i okazało się ze nie jestem na to gotowa, ze w głębi duszy jestem gdzieś tam u sukienki mamusi.
Wiem ze zranię Staśka i to bardzo było nam razem dobrze lecz nie potrafię żyć tak daleko od rodziny i prowadzić szczęśliwe życie, jestem za młoda na odejście od domu.
Drodzy forumowicze, wiem ze pewnie napiszecie to musi być Twoja decyzja i to ty kierujesz własnym życiem i spytacie pewnie o co ty nas pytasz to twoja przyszłość, sama musisz podjąć decyzje.
Lecz mimo tego proszę o spojrzenie na ta historie jako widza i proszę napisać swoje odczucia co jest nie tak, lub coś co wydaje się dziwnie, a mile widziane są rzeczy których ja nie dostrzegam warto jeszcze napisać ze jestem łatwowierna
Dziękuje