zakochana w "marzeniu"

I mnie też ciężko ....
sama nie rozumiem sytuacji w której się znalazłam.
Od lat mam faceta , poukładane prawie fajne życie , wspaniałe dzieciaki , cudowną pracę ... mnóstwo mu zawdzieczam . Nie jest ideałem , ale też nie jest najgorszy .

Od lat też towarzyszyło mi wspomnienie cudownego chłopaka z którym chodziłam do szkoły i w którym chyba po prostu podkochiwałam się nieświadomie. Minęło sporo lat od naszego ostatniego spotkania , a nie potrafiłam go zapomnieć , szukałam ... i znalazłam.
On też ułożył sobie życie, mówi że jest szczęśliwy - ale mimo to pozwolił mi zblizyć się do siebie wirtualnie na tyle , że zakochałam się jak małolata.

Ma to swoje dobre i złe strony.
Tak jak pisałam ,mój mąż nie jest ideałem - często się kłócimy , czasem potrafi mnie obrazić , dokuczyć .Kiedyś przez to bardzo cierpiałam ... teraz jestem obojętna .Jego słowa już tak nie ranią , uciekam wtedy w marzenia o tym drugim , mimo że wiem że są nierealne.

Ta zła strona to fakt że taka niespełniona miłość jednak boli , ile można marzyć o kimś i śnić , ile można beznadziejnie tęsknić . Nie chcemy rozwalać swoich związków , ale spokoju nie dają mi jego słowa .Kiedy go znalazłam i przyznałam się do swoich uczuć powiedział, że czuje że coś w życiu schrzanił ...
czasem wystarcza mi sama świadomość ,że on jest tam gdzieś i że ma się dobrze.
A czasami tak jak dziś, dobija mnie beznadzieja tej sytuacji ... tak naprawdę nie wiem kim dla niego jestem .Nie pytam wprost , bo wiem że za nic nie zrobiłby mi przykrości i nawet jeśli to było chwilowe zauroczenie , to nie przyzna się do tego. W moim mężu widzę coraz więcej wad i coraz bardziej się od niego odsuwam .
Jest mi tak cholernie źle . Zakochałam się w paru zdjęciach , kilku piosenkach i garści czułych słówek. Mam świadomość że to wszystko w sporej mierze fikcja jak pewnie wiele internetowych znajomości jednak nie radzę sobie z tym . :(