zdrada zakończona happy endem

Witam. Chciałem opisać swoją historię. Otóż mam 28 lat. Mam kochając żonę. Znamy się pięć lat a po ślubie jesteśmy półtora roku. Miesiąc temu dowiedziałem się, że żona miała/ma romans (piszę tak bo sytuacja jaka się rozegrała nie dała mi jednoznacznej odpowiedzi – ale o tym jeszcze napiszę). Kilka miesięcy po ślubie przestało nam się układać. Nie mogliśmy dojść w wielu sprawach do porozumienia. Często się kłóciliśmy. Żona dużo pracowała i zaczęliśmy spędzać ze sobą coraz mniej czasu. Jak już mieliśmy czas dla siebie to nie umieliśmy go zagospodarować. Czuliśmy się nieszczęśliwi razem (często to sobie mówiliśmy). Ale wiele rzeczy nas łączyło. Mamy wspólne marzenia, zwierzaki, chcemy mieć dzieci no i kredytach nie wspomnę. Oprócz tego małżeństwo zobowiązuje. Nawet jak nie jest miło to trzeba powalczyć więc jakoś się staraliśmy. Sytuacja bardzo się polepszyła gdy podjęliśmy decyzje o wyjeździe za granicę do pracy. W przyszłości mieliśmy w końcu zrealizować nasze marzenia. Okazało się, że nie ma pracy dla nas dwojga a ponieważ ja lepiej zarabiam zostałem a żona wyjechała(do mojej rodziny za granicą). Po 3-4miesiącach miałem do niej dołączyć. Moja żona jest taka, że jak się na coś ”napali” to nie odpuści tematu. Przy czym nie zawsze widzi wszystko i czasem bagatelizuje różne sprawy. Ja gram bezpieczniej. Nad wszystkim myślę i staram się przewidzieć maksymalnie dużo scenariuszy. Tym razem było podobnie. Po wyjeździe żona chciała szybko rozkręcić swój interes. Jednak nie było to łatwe. Ja byłem trochę sceptycznie nastawiony bo wolałem to robić po tzw. czasie aklimatyzacji i wspólnie. Jednak żona szybko znalazła „gościa”, który miał jej pomóc w rozkręcaniu interesu. Chciała podpisywać kontrakty w języku, którego nie znała, kupować sprzęt itp. Dla mnie to za szybko szło. Wiele rzeczy mnie martwiło przez co nie potrafiłem jej wspierać. Chciałem, pokazać jej niebezpieczeństwa wchodzenia w spółki, w takim pośpiechu, z obcymi ludźmi. No i niestety nie dogadywaliśmy się. Było mi źle bo za nią tęskniłem i źle bo nie umiałem się z nią dogadać. Jej też było źle…a pocieszenia poszukała u swojego przyszłego wspólnika. Nie wiem ile to trwało. W tym czasie widziałem się z nią raz przez tydzień. I czułem, że coś się dzieje ale nawet nie myślałem, że coś takiego. Dlaczego nie dopuszczałem do siebie takiej myśli? Bo żona nie jest, jak ja to mówię, typem nimfomanki. Jestem z nią parę lat i wiem, że seks nie jest dla niej najważniejszy. Poza tym bierze leki, które przytępiają popęd. Myślałem sobie, że to ja ją prędzej zdradzę. Podczas tego tygodnia była tak jak nigdy, taka dziwna. Dużo rozmawialiśmy i płakaliśmy. Myślałem, że to już koniec(nie wiedziałem o jej romansie). Po dwóch dniach chciałem wracać ale błagała mnie żebym został. Teraz widzę, że miała wyrzuty albo coś takiego. Ten tydzień i już wcześniejsze przemyślenia a także tęsknota za nią, pokazały mi że źle to rozegrałem, że powinienem ją wspierać bo w końcu to moja żona. Po moim powrocie do domu wiele rzeczy zaczęło się zmieniać na dobre. Po miesiącu tym razem żona przyjechała do mnie. I już było super. Byliśmy dla siebie mili, kochaliśmy się namiętnie i byliśmy szczęśliwi. Podczas pobytu mojej, żony dostałem informacje od mojej rodziny(która cos podejrzewała, że żona ma romans). Nie wierzyłem w to i ją broniłem. Do czasu kiedy dostałem nagrania rozmów z jej kochankiem ze skypa….

Nagrań nigdy nie słuchałem ale zapytałem żonę czy to prawda. Przyznała się. Powiedziała, że to była słabość, że między nami się nie układało, że się zauroczyła itp. Mój świat się zawalił. Co teraz? Tak bardzo ją kocham. Nie wyobrażam sobie życia bez niej. Na początku mówiłem jej o rozwodzie. Ale tak naprawdę nie chciałem tego. Oczekiwałem swego rodzaju szczerej spowiedzi z jej strony. Wyjaśnienia. Niestety muszę ją ciągnąć za język bo nie za wiele mi chce mówić. Powiedziała, że żałuje, że dla niej to nic nie znaczyło, że jest głupia bo teraz pewnie starci to co kocha, że nie zasługuje na mnie…I ma racje. Gdyby nie był bez winy pewnie by tak było. Ale ja czuję się trochę za to odpowiedzialny bo w końcu nie dawałem jej szczęścia. Ale miałem inny dylemat…na następny dzień żona miała wracać. Biłem się z myślami ale powiedziałem, żeby sobie jechała. Widziałem ,że nie jest o czego by chciała ale zaczęła się pakować. Po czasie powiedziałem, że jak pojedzie to z nas raczej już nic nie będzie. Postanowiliśmy, że chcemy o siebie powalczyć i została.

Mówiła mi, że trochę przed przyjazdem do Polski zerwała z gościem(jak wspomniałem na początku nie mam pewności)Chciała zobaczyć jak jej będzie ze mną. Było dobrze. Pytałem jej, czy to nie było tak, że czuje coś do niego i po prostu dlatego, że musi to zostaje ze mną? Mówiła, że nic do niego nie czuje. Ufam jej ale wątpliwości czasem mnie nachodzą. Bo co by było gdyby nie wyszła cała sytuacja? Poprosiłem ją żeby była szczera ze mną. I jeżeli mnie nie kocha niech mi powie. Zostawię jej wszystko(mieszkanie zwierzęta itp.)Nie będę się szarpał bo życia z osobą, która mnie nie kocha i okłamuję nie zniosę. Powiedziała, że mnie kocha i ,że chce być ze mną jeśli jej wybaczę.

Teraz cieszę się bardzo bo jest ze mną. Czuję się przy niej bardzo dobrze. Jesteśmy szczęśliwi. Trwa to już pond miesiąc. Rozkręcamy razem interes u nas. W ogóle się nie kłócimy. Rozmawiamy ze sobą szczerze i otwarcie. Mówimy o swoich uczuciach i potrzebach. Jesteśmy dla siebie wyrozumiali i czuli. Cholernie mi się to podoba. Czasem tylko nachodzą mnie jakieś niepokojące myśli. Jak sobie pomyślę, że dotykał ją obcy facet, że się z nim dobrze bawiła i śmiała. Najgorsze jest to, że mnie oszukiwała. Dzwoniłem do niej a ona była z nim….to boli….ale to już przeszłość. Czas zagoi rany. Teraz wiem, że zrobię wszystko aby nie dopuścić znowu do takiej sytuacji. To była ciężka lekcja dla nas obojga.

Czasem zastanawiam się czy moja reakcja była, że tak powiem prawidłowa-słuszna.? Co myślicie o całej sytuacji?