Konkurs "Babskie seriale"

Chciałabym być choć przez dzień prawnikiem,np.w serialu "Prawo Agaty",który bardzo lubię.Poprowadzić trudną sprawę z pozytywnym wynikiem.Mieć w posiadaniu luksusowe kosmetyki,modne ubrania i topowy telefon.Samochód,kolacja...tak przez chwilę...!

Tajemnicza famme fatale, mroczna postać z londyńskiego dreszczowca, a może księżniczka z jakiejś indyjskiej baśni, wszystko to bardzo interesujące, ale nie, nie, to nie dla mnie. Ja przecież zawsze lubiłam komedie romantyczne, więc myśląc o postaci, którą zagrałabym z największą przyjemnością stwierdzam, że może to być jakaś fajna, trochę romantyczna, a trochę jednak rozważna dziewczyna, która spotyka na swej drodze równie fajnego chłopaka. Zaczyna się wielka miłość, trochę problemów, ale jak to w komedii romantycznej wszystko kończy się happy endem. Może wiele osób stwierdzi, że to nudne, ale która z nas nie chciałaby właśnie takiego nudnego, spokojnego, ale bardzo szczęśliwego planu na swoje życie. A filmy... no cóż może fajnie ogląda się dramaty, filmy science fiction, westerny, czy mroczne horrory, ale my kobiety lubimy utożsamiać się z bohaterkami filmów miłosnych i zawsze w końcu wracamy do tego gatunku filmowego.

W świecie serialu, jak i w realnym obowiązują określone mody. Podlega im także sposób przedstawienia kobiet. Chciałabym zagrać pozbawioną skrupułów intrygantkę, interesowną, bezwzględną i bardzo przebiegłą, gdzie można by się wyżyć emocjonalnie. Nie jest zdolna do głębszych uczuć, działa z premedytacją, to czarny charakter. Takie bohaterki są o wiele ciekawsze od pozytywnych postaci, zwracają uwagę widzów, a poza tym można się wcielić w kogoś, kim się nie jest w rzeczywistości. Odważnie podejmuje inicjatywę, nie odgrywa roli ofiary i nie chce, aby się inni nad nią litowali, szczególnie nie chce polegać na mężczyznach. Zna swoją wartość, swoje miejsce i potrafi walczyć o siebie. Jeżeli jej na czymś zależy, zdobywa to przebojem. W życiu niejedno przeszła, miała skomplikowane relacje damsko- męskie i dlatego prowadzi wewnętrzną wojnę z płcią przeciwną. Jest bardzo kobieca, bo ja lubię być kobietą.

Serena była oszałamiająca, Dorota sympatyczna, Blair zawsze robiła piorunujące wrażenie, a Dan tak bardzo lubił polskie pierogis :)

Ale ja... najbardziej chciałabym zagrać Lily!
Była taka piękna, elegancka, nieco wyniosła, cudowna. Miała klasę nawet wtedy, kiedy nie mogła opuszczać apartamentu z powodu dozoru elektronicznego :)
A przede wszystkim - zawsze była perfekcyjnie uczesana. Chciałabym ją zagrać tylko po to, żeby nauczyć się robić takie koki. Prosty przedziałek i oszałamiający, prosty kok na karku. Z odrobiną szaleństwa w czasie ważnych bankietów, na przykład w postaci kokardy czy ozdobnej spinki. Po prostu cudo i marzenie każdej kobiety!

Chyba nie będę oryginalna, jeśli napiszę, że marzy mi się rola podobna do tej jaką stworzyła Leighton Meester czyli Blair Waldorf z konkursowej "Plotkary". A czemu? Mogłabym napisać, że jest to bardzo skomplikowana, wielowymiarowa postać, którą miotają skrajne emocje, wielkie porywy serca, a wszystko w tle głęboko skrywanych tajemnic, dzięki czemu jest to idealne wyzwanie dla kunsztu aktorskiego. I choć opis ten pasuje do panny Waldorf jak ulał, to jednak moja motywacja jest zupełnie inna. Piękne stroje, przystojni mężczyźni, wszędobylski blichtr bogactwa i panorama jednego z najpiękniejszych miast świata - wszystko to powoduje, że z wielką przyjemnością zastąpiłabym Meester w kolejnych odcinkach serialu. Na koniec chciałabym jeszcze tylko dodać, że jeśli twórcy serialu planowaliby "Plotkarę 5 lat później" to ja zgłaszam swoją kandydaturę:)

Marzy mi zagranie kobiety przebojowej, pewnej siebie, chodzącej swoimi ścieżkami i troszkę bujającej w obłokach. Chciałabym zagrać artystkę, której pasją jest sztuka i malowanie obrazów. Myślę, że taka postać przydała by się w serialu :).

Jedyną serialową postacią kobiecą, która mi naprawdę imponuje jest Daenerys Targaryen z "Gry o tron". Jest to kobieta zarówno bardzo wrażliwa, ale i pewna siebie, wiedząca czego chce i dążąca do obranego celu. Ma cechy idealnego władcy i przywódcy.... i właśnie taką postać chciałabym zagrać w serialu... silną i wrażliwą kobietę. Jestem pełna podziwu dla aktorki, która wcieliła się w tą rolę. Bardzo trudno zagrać tak charakterystyczną postać, mającą sprzeczne na pozór cechy i w dodatku tak silną osobowość i ogromną dobroć. I właśnie takiego wyzwania chciałabym się podjąć - stworzyć w serialu silną, wrażliwą oraz tak charakterystyczną i barwną postać, by nikt nie mógł mnie zastąpić... :)

Jedyną serialową postacią kobiecą, która mi naprawdę imponuje jest Daenerys Targaryen z "Gry o tron". Jest to kobieta zarówno bardzo wrażliwa, ale i pewna siebie, wiedząca czego chce i dążąca do obranego celu. Ma cechy idealnego władcy i przywódcy. Zawsze postępuje zgodnie z własnym sumieniem .... i właśnie taką postać chciałabym zagrać w serialu... silną i wrażliwą kobietę. Jestem pełna podziwu dla aktorki, która wcieliła się w tą rolę. Bardzo trudno zagrać tak charakterystyczną postać, mającą sprzeczne na pozór cechy i w dodatku tak silną osobowość i ogromną dobroć. I właśnie takiego wyzwania chciałabym się podjąć - stworzyć w serialu silną, wrażliwą oraz tak charakterystyczną i barwną postać, by nikt nie mógł mnie zastąpić... Ponadto uważam, że cechy Daenerys Targaryen dodałyby "smaczka" bohaterce typowo kobiecego serialu :)

Zawsze walczyła w mnie sympatia dla Blair i Sereny! Początkowo na ulubioną bohaterkę wybrałam brunetkę jednakże z kolejnymi sezonami bardziej zaczęłam preferowac "plotkarową" Serene ze względu na styl, urok i urodę grającej ją Blake :)

A o tym,że wolałabym wcielic się w postac Sereny zdecydowała, po babsku, sukienka! Ta sukienka!!!

• gossip-girl-605-serena-1.jpg (10,44kB)

Seriale, zwłaszcza te określane mianem babskich, pełne są postaci przewidywalnych, jednoznacznych, plastikowych. Albo są to świetliste, dobre postacie, albo niegrzeczne dziewczynki, które się "wyzwoliły". Albo nierealne bizneswomen, albo zabawowa pani w średnim wieku, która odkryła drugą młodość, albo studentki, które opływają w luksusy i wolny czas spędzają na zakupach w najdroższych i najbardziej pachnących sklepach. Wiadome jest jedno - prawie wszystkie muszą mieć miłosne perypetie, być po rozwodach, mieć dzieci z poprzednich związków i partnerów, których zostawiły bez wyrzutów sumienia przed tygodniem, by dzisiaj bez skrępowania bawić się z kolejnym. Słowem - jedna wielka degrengolada, która wpaja ludziom, że tak właśnie wygląda prawdziwa rzeczywistość i że tak wyglądać powinna, gdyż takie są losu koleje. Pełne prostych, efektownych chwil, które jednak szybko się nudzą i trzeba zamienić je na równie efektowne tragedie. A jak już gdzieś, w jakimś serialu jest w miarę spokojnie i tradycyjnie, to jest to z kolei przekoloryzowany w drugą stronę obrazek - rodzina mieszka w super wyposażonym mieszkaniu a dialogi o pieniądzach i innych nieprzyjemnościach płynących z rzeczywistości, są czysto kurtuazyjne.
Z tego wszystkiego powstają następnie ludzkie marzenia. Pani, która pisze, że chce być znaną projektantką, 50-latka, która chce porzucić rodzinę, bo to wstyd mieć jednego męża, rodzice, którzy myślą, że ich dzieci na studiach mają przygody takie jak studenci z m jak miłośc czy innych warsaw s/w/hore'ów. Taki chaos do mnie nie przemawia i, co tu dużo mówić, z takimi serialami wiele wspólnego mieć bym nie chciała. W nich mogłabym zagrać ewentualnie zwłoki osoby, która, przerażona tym, co widzi, powiesiłaby się z rozpaczy, niemocy i bezsilności. Za to gdzieś indziej, w produkcji nieco ambitniejszej, zagrałabym z pasją kobietę, która pokazuje życie realne, w którym realne są zarówno radości jak i nieprzyjemności. Kobietę, która celebruje życiową normalność, tak bardzo pomijaną w dzisiejszych czasach. Normalność objawiającą się stałym związkiem, średnimi warunkami, brakiem ekstremalnych kontrastów i sztucznie nakręcanych perypetii, ale mimo to.. nie nudną. Bo takie normalne, zwykłe życie może być pełne szczęścia - a tę prostą prawdę dzisiajszy medialny świat usilnie stara się wybić nam z głowy, zapędzając w fałszywe wyobrażenia o tzw. mocnym życiu, które, początkowo ekscytujące, w końcu nas przygniata.. Czym? Nudą i frustracją właśnie, bo potrzeby mamy nakręcone tak, że zawsze będzie mało, że zawsze wszystko będzie nie tak. I choćbyśmy codziennie przeżywały nowe pseudo - romanse, to i tak będziemy znudzone, zmęczone i.. totalnie wypatroszone.

Jako zadeklarowana fanka The Bing Bang Theory chciałabym pobyć Penny. Nie, żeby to był mój ideał kobiety - inteligencja intelektualna średnia, ale emocjonalna rozbuchana do maksimum :) No i Leonard jako partner - zdecydowanie marzę o facecie fizyku... Może wreszcie coś bym zrozumiała, bo po kontaktach z panią Nowak to cienko, oj cienko.

Wersja nr dwa - mogę być Irene Adler z tego nowego serialu o Holmesie (kocham, uwielbiam)... Przyczyna (znów szowinistyczno-seksistowska, co przy moim feminizmie woła o pomstę) - mężczyzna. Intrygujący. Pociągający. I inteligentny.

A że obaj z jakąś dysfunkcją... No cóż, nie można mieć wszystkiego :)

Chciałabym zagrać w serialu kobietę piękną,mądrą,ale biedną,która musi ciężko pracować na chleb.Kobieta miałaby niezwykły talent,potrafiłaby pięknie śpiewać.Pracuje w cukierni,któregoś dnia śpiewa sobie w pracy,nie zauważa przystojnego mężczyznę,które słyszy jej śpiew i zaprasza ją na casting do musicalu,który organizuje.Życie bohaterki zmieni się diametralnie,z biednej dziewczyny stanie się sławną,bogatą kobietą,która dzięki swojemu śpiewowi zmieni wiele ludzi:)) Chciałabym być taką postacią,bo uwielbiam śpiewać:)) oraz żyję skromnie:( marzę by mój los się odmienił:))Na razie mogę go sobie odmieniać tylko w myślach marząc sobie o wielkiej sławie;)