Czy my przetrwamy?

ONA, JA, pół roczne dziecko, 3 letni staż.

ONA:
- wszystko zostawia na ostatnią chwilę, ma się to do wszystkiego: od
załatwienia jakiejś sprawy do uczenia się - kończy studia uzupełniające,
- bałagani jak małe dziecko, nic nigdy nie mogę znaleść bo leży nie na "swoim
miejscu",
- nie umie przepraszać,
- nie chce się przytulać itp.,
- nie stwarza poczucia ciepła domowego ogniska,

JA:
- wszystko mam poukładane, np. rachunki płacę dużo przed terminem,
- umię przepraszać i okazać skruchę,
- nie chce się przytulać itp.,
- nie stwarzam poczucia ciepła domowego ogniska,

Ostatnio zwróciłem JEJ uwagę, zresztą robię to często, żeby pouczyła się a
nie oglądała "M jak Mdłości" bo znowu będzie siedzieć do niewiadomo której.
I jak by zareagowała gdyby nasze dziecko też tak późno zasiadało do lekcji...

Powiedziała mi "Goń się!" co mnie ścięło z nóg, nigdy czekoś podobnego mnie
nie spotkało! Wytknęła mi wszystko od a do zet: że czuje się ze mną
zestresowana, że nie czuje się jakby była u siebie (od 2 miesiący mieszkamy
na nowym mieszkaniu), że nic tylko zwracam jej uwagę, itp.


Czy my przetrwamy?

abc


--