Kubusiowy konkurs rozstrzygnięty!!!

Miś rozumku ma niewiele,
kilogramów zaś za dużo.
Zawsze się radośnie śmieje
swoją okrąglutką buzią.
Wylizując słoik miodu,
łapką głaszcze się po brzuszku:
„Czuję jeszcze troszkę głodu...”
Oj, Puchatku, łakomczuszku!

W Stumilowym Lesie
Jak opowieść niesie
Mieszka garść przyjaciół
Najlepsza na świecie
Jeśli chcesz ich poznać
Słodkich przygód doznać
Poproś Mamę, poproś Tatę
I usiądźcie z książką razem
Wnet nie bacząc na oś czasu
Pędźcie w głąb Stumilowego Lasu

Kochamy Misia – grubego Puchatka,
w Stumilowym Lesie stoi jego chatka.
Tabliczki napis jasno nam wskazuje,
że dom Pana Woreczko Miś ten zamieszkuje.
Jego zabawy, przygody wesołe,
umilają czas dzieciom, a także i szkołę,
gdyż Puchatek lekturą jest drugoklasisty.
Czy świeci słońce, czy deszcz pada rzęsisty,
dzieci poznają przygody Puchatka,
bawi i naucza każda książki kartka.

Prosiaczek mieszka w buku,
Puchatkowi ciągle burczy w brzuchu,
Przysmakiem Prosiaczka są żołędzie,
Tygryska wszędzie pełno, bryka, skacze wszędzie.
Kangurzątko tran pić musi,
U Królika porządek zapanować musi...
A małe „Conieco” smakuje wybornie,
o jedenastej godzinie, gdy Misio spokojnie,
zasiada przed miodu pełną baryłeczką …
A dzieci się cieszą od lat tą bajeczką.

W stumilowym lesie
Piosenka się niesie
O Misiu, Prosiaczku, Króliku
Tygrysku i miodzie w słoiku
O przygodach i zabawach
Tygryskowym brykaniu
Królikowym hodowaniu
I wielu, wielu bajeczkach
Aby dzieci grzecznie spały w łóżeczkach

Za oknem deszcz pada
Moja córcia łobuzuje i przeszkadza
Dlatego zaraz zaczniemy czytanie
Nowych Kubusiowych przygód poznawanie
Spotkamy tam misia żółciutkiego
Ciągle tylko troszkę głodnego
Który miodek lubi podjadać
Na śniadanie obiad kolację go zjadać
I zawsze ma brzuszek pełniutki
Najedzony zadowolony i okrąglut

Kubuś to miś nasz głupiutki
Lecz za to bardzo dziś wesolutki
Umówił się z Prosiaczkiem na zwiedzanie
Pszczelich miejsc odwiedzanie
Lecz prosiaczek jest lękliwy
A nawet bardzo strachliwy
Kubuś po miodek się wspina
Prosiaczek panikować zaczyna
I już myśli o uciekaniu
A Kubuś o miodku zajadaniu

Ciekawe jakie Prosiaczek ma marzenia
Ciekawe czy doczekają one spełnienia
Zapewne marzy by być odważnym
A do tego całkiem rozważnym
By ze strachu się nie chować
I w kątku tez nie ukrywać
A potem ukradkiem nie wyglądać
I zza szafy nie spoglądać
Czy jestem w końcu sama
Czy przed cieniem będę siedziała schowana

Cześć macie chwileczkę
Poczytamy sobie troszeczkę
Bo jak wszyscy to wiecie
To najbardziej w świecie
Sowy lubią czytanie
Kolorowych książeczek oglądanie
Nowej wiedzy zdobywanie
I mądrzejszym się stawanie
I wszystkim w około pokazywanie
Że pożyteczne jest czytanie

Grubiutki Puchatek z łakoci garnuszkiem
Lubi pogawędzić z osłem Kłapouszkiem
Tygrysek-brykaczek wciąż skacze i skacze
Nie dziwne więc wcale, że nigdy nie płacze
Prosiaczek choć mały, za to wielki duchem
Nie raz udowodnił, że jest dużym zuchem
Takich to przyjaciół ma odważny Krzyś
W Stumilowym Lesie mieszkają do dziś.

Kubuś to miś nasz głupiutki
Lecz za to bardzo dziś wesolutki
Umówił się z Sową na naukę
Bo chciał pojąć tę sztukę
I chciał być troszkę mądrzejszy
A przez to i może bardziej weselszy
Uczył się od sowy dzielnie pisania
I literek nowych czytania
Lecz szybko mu się znudziło
I na chęć na miodek zmienił

Kubuś to miś nasz głupiutki
Lecz za to bardzo dziś wesolutki
Umówił się z Sową na naukę
Bo chciał pojąć tę sztukę
I chciał być troszkę mądrzejszy
A przez to i może bardziej weselszy
Uczył się od sowy dzielnie pisania
I literek nowych czytania
Lecz szybko mu się znudziło
I na chęć na miodek zmienił