Problemy w związku?

Witam,
25 listopada 2011r poznałam faceta 12 lat starszego. Rozwiedziony 2 córki. W przeszłości spotykał się z wieloma kobietami ale nie ułożył sobie życia. Wspomnę tylko, że jest to znajomy moich znajomych i właśnie na imprezie znajomych się spotkaliśmy. On 35 lat ja 23. Od początku był to dla mnie absurd by poznać się bliżej z M. Ale on nalegał. Przerażała mnie różnica wiekowa 12 lat!!! Gdybym wtedy posłuchała rozsądku. Wszystko potoczyło się bardzo szybko. Zaczęliśmy się spotykać i powoli zbliżać do siebie. 10 grudnia 2011 zamieszkaliśmy razem - wynajmujemy mieszkanko (wyprowadziłam się z domu od rodziców). Ja poznałam jego rodzinę siostry, mamę itp...(nawet dzieci-zaprzyjaźniłam się z jego córkami, a nawet ex żonę), a on moją rodzinę. Razem spędziliśmy wigilię najpierw u moich rodziców potem u niego. Piękny sylwester. W końcu los się do mnie uśmiechnął, jestem szczęśliwa. Nie wypuszczał mnie z ramion, tulił, całował. Wszystko było pięknie, ładnie i kolorowo do 5 stycznia 2012r. Od tego czasu po dziś dzień jest zupełnie inny. Zmienił podejście do mojej osoby. Już nie tuli, jak już to zrobi to tylko na moment, jest oschły, zawsze jak ja zostawałam sama w domu i gdzieś wychodził pochodził i dawał buziaka a teraz wcale. Ostatnio ma jakieś jazdy i ciągle krzyczy na mnie. Jest nocnym markiem więc chodzi spać po 4 rano. Ja pracuję od 7 do 15, więc to logiczne, że kładę się spać wcześniej. A on mi robi awantury, że mózg sobie wyśpie. Był okres, że chodziłam spać o godz. 24 a nawet o 3 rano a o 5 budzik dzwoni bo czas wstać do pracy. I jak zombi byłam. Tak się zdarzyło kilkanaście razy. Wczoraj poszedł załatwiać sprawy miał wrócić o 21 a zjawił się po 23:/, a ja jestem przeziębiona, katar, gorączka, a po mimo tego posprzątałam dom, wzięłam leki i położyłam się, włączyłam tv i po 22 usnęłam. Oczywiście pan hrabia wrócił i cały dom na równe nogi postawił-telewizor na całą parę, przebudziłam się i proszę by ściszył, a on, że nie. I znowu, że mózg sobie wyśpie i jedzie po mnie równo. No to się zwinęłam i poszłam do sypialni. Po chwili wyszedł. Napisałam mu smsa, że tak jak mnie traktuje to jest bardzo nie miłe, że go nie poznaje, i że ma gdzieś, że jestem chora z gorączką. Wrócił po godzinie. Zapytał jak się czuje po czym zawinął się i poszedł do salonu oglądać tv.Dzisiaj odkryłam coś strasznego co popycha mnie do ostatecznej decyzji o rozstaniu, ale nie będę miała gdzie się podziać bo do rodziców nie chcę wracać, bo będzie a nie mówiliśmy i przy każdej okazji będą mi dolewać oliwy do ognia. Czasami myślę o samobójstwie. Całe życie o wszystko musiałam walczyć. Kiedy pojawił się M. myślałam, że w końcu los się do mnie uśmiechnął. Jednak nie. Dlaczego od życia cały czas dostaje kopa w d ***?:( Dzisiaj mu powiedziałam, że nie podoba mi się jak mnie traktuje, jak wróci od kolegi będziemy rozmawiać. Kocham go, ale to co wyprawia i to co odkryłam to przechodzi już wszystko. Nie wiem co robić. Może faktycznie rzucić się z mostu albo pod tira. I tak nikt nie będzie za mną tęsknić.....