2 m-ce przed ślubem

Kochane, chciałabym opowiedzieć Wam moją historię, bo niosę niezwykle ciężki bagaż. Z moim mężczyzną byłam 8 lat. To była niezwykła miłość - sądziliśmy, że spędzimy razem życie. Po 5 latach związku stwierdziliśmy, że należy w końcu razem zamieszkać, zrobić kolejne kroki. Mój Ł jednak nie pracował i namawiał mnie na wyjazd za granicę. Rzuciłam więc swoją pracę i wyjechaliśmy. To były 4 najpiękniejsze m-ce, choć było ciężko. Po powrocie do Polski okazało się, że w mojej rodzinie był wypadek samochodowy. NIe mogłam w związku z tym ponownie wyjechać. Ł jednak uznał, że wyjeżdża beze mnie. W pierwszym odruchu oddałam pierścionek zaręczynowy, czułam, że chce mnie zostawić w najcięższej życiowej sytuacji. Zaraz tego pożałowałam. Błagałam o wybaczenie. Jednak Ł poczuł się tak dotknęty, że zarządził przerwę. Wrócił po kilku dniach,ale pierścionka nie oddał. Nawiasem mówiąc - z wyjazdu też nic nie wyszło, tak więc cała sytuacja była niepotrzebna. Trwaliśmy razem przez kolejne miesiące. Wiedziałm, że go zraniłam, więc okazaywałąm swoją miłość na każdym kroku. W końcu w sierpniu tego roku oświadczył się ponownie (oficjalnie, w restauracji przy rodzicach) i zaplanowaliśmy slub na styczeń 2010r. Ostatni miesiąc upływał nam na kursie przedmałżeńskim, spotkaniach w poradni rodzinnej itp. Sądziłam, że oto zaczyna się prawdziwa bajka, kochałam go całym sercem, byłam wdzięczna, że w końcu wybaczył mi moje nieodpowiedzialne zachowanie z pierścionekim zaręczynowym. Aż tu 2 tygodnie temu przyznał się do zdrady z naszą wspólną koleżanką (mężatką). Zdrada trwała 1,5 roku. Ból trafił moje serce z taką siłą, że ciężko to opisać. Minęły 2, może 3 dni. Analizowałam sytuację. Byłam gotowa wybaczyć. Jednak spotkałam się ze zdradzonym mężem, pokazał mi wyciągnięte z archiwum rozmowy przez gg. Oni wyznawali sobie miłość! Data - właściwie kilka dni temu. Mój narzeczony pisał: 'Może złamiemy zasady? A jeśli zakończyłbym mój związek dla Ciebie?'. Było też dużo o sexie, ale to zbyt upokarzające, żeby o tym pisać. Poszłam do niedoszłej teściowej, wszystko jej wyznałam. Ł wydzwaniał do mnie, nie odbierałam, nie miałam siły. Ostatni raz napisał do mnie na gg: 'Wszytko zaczęło się, kiedy oddałaś mi pierścionek, wtedy poczułem, że mnie nie kochasz...', 'wiem, że Cię kocham, ale teraz już jest za późno na moje słowa...'Dziewczyny, czuję, że mój świat się rozpadł. Zakończyłam ten związek, ale liczyłam, że będzie błagał o moje wybaczenie. A tymczasem od 2 tygodni milczy. Do końca utrzymywał, że mnie kocha, chciał ślubu. Dlaczego, skoro do niej wypisywał takie rzeczy? Może chciał jej zrobić na złość, przecież ona brała slub jakiś rok temu - wtedy już zdradzali. Jak bardzo złym człowiekim trzeba być, by zrobić coś takiego? Od dwóch tygodni żyję jakby obok. Łapię się na tym, że czuję się winna całej sytuacji. Czyżbym tak go skrzywdziła oddaniem pierścionka? Przysięgam, że przez ostatnie 2 lata robiłam wszystko, by jemu to wynagrodzić. I myslałam, że się udało... A teraz życie to jakiś koszmar. Tymbardziej że wszyscy mieszkamy blisko siebie. W każdej chwili mogę ich spotkać na ulicy. Jej mąż ma taką pracę, że ciągle wyjeżdża, nie będzie wstanie jej upilnować. Ja cierpię, a on być może gździ się z nią w jej mieszkaniu, które - nawiasem mówiąc -wynajmuje jej mąż. Po co to wszystko było?Zaręczyny, planowanie ślubu? Ja naprawdę uwierzyłam, że wszystko, co złe, już za mną. Dałabym mu wszystko.