Ciężko na sercu...

Wszystko zaczęło się pięknie i to raczej ona się bardziej na początku angażowała niż ja. Byłem raczej sceptycznie nastawiony, ale z czasem i ja się w niej zakochałem. Wydaje mi się że byłem dla niej dobry być może to było przyczyną tego co mi zrobila, ale na początku gdy to sobie uzmysłowiłem nie mieściło mi się to w głowie. Byliśmy ze sobą juz jakieś 10 miesięcy gdy pewnego dnia wyszliśmy sobie na drinka, tam mi powiedziała że nie traktuje jej poważnie, co było kompletną bzdurą, bo cały czas zabiegałem o jej względy, robiłem wszystko by między nami było dobrze. Pokłócilem sie z nią o to, ale dopiero pozniej zrozumiałem że była to tylko symulowana przez nia kłotnia, która miała na celu stworzyć trochę wolnej przestrzeni dla niej. Najbardziej bolesne dla mnie było to ze pogodziliśmy sie po jakims tygodniu, uzewnetrzniłem sie przed nia, poplakalem sie powiedzialem ze nie potrafie bez niej zyc. Ona tez plakała poszlismy potem na romantyczny spacer, to byl naprawde piekny dzien, odprowadzilem ja na tramwaj i powiedziala ze kiedys zadzwoni. Nastepnego dnia a byla to sobota zadzwonilem do niej bo nie moglem juz wytrzymac, a ona odebrala i szybko mnie splawila powiedziala ze nie ma czasu bo idzie na impreze...po weekendzie zeszlismy sie. Dopiero po jakims miesiacu powiedziala mi ze podczas tej imprezy mnie zdradzila.
Bardzo to przezylem byłem rozdarty psychicznie, nie mialem w nikim oparcia, spakowalem jej wszystkie rzeczy chcialem o niej zapomniec, ale z drugiej strony caly czas ją kochalem.
Nie wiedzialem jak sobie z tym poradzic, powiedzialem kilku najblizszym osobom o zajsciu, ale nikt mi nie byl w stanie nic doradzic. Akurat bylem sam przez jakis czas i ucieklem w alkohol, ktoregos wieczoru zadzwonilem do niej zeby przyszla po swoje rzeczy. Przyszla rozplakala sie zaczela obiecywac ze mi to wynagrodzi ze nigdy wiecej itd.
No coż mam miękkie serce... byłem wściekly ale od słowa do słowa, znów sie poplakalem, ona też. To było jakoś w kwietniu chyba, potem wszystko wrocilo do normy. Bylismy ze soba 24h/na dobe, jej zaczela sie sesja akurat a ja mieszkam niedaleko jej szkoly, i dopiero teraz dotarlo do mnie ze to byl jedyny powod dla ktorego dalej byla ze mna, dla wygody. Niezle co?
Jak tylko skonczyla jej sie sesja pojechala do domu, akurat mialem wtedy sporo pracy na glowie i nawet nie mialem czasu do niej zadzwonic, oco miala do mnie pretensje. Chcialem jej to jakos wynagrodzic i nastepnego dnia mialem zamiar zabrać ja gdzies na weekend, niestety ona do mnie zadzwonila z pociagu i oznajmila ze jedzie z kolegami nad morze... No coz zrobilo mi sie bardzo przykro na poczatku, dzwonilem do niej- nie odbierala. Raz odzwonila z pretensja ze teraz to wydzwaniam do niej bez przerwy. Potem probowalem jeszcze kilka razy, ale dostalem tylko esa o tresci: "badz sam skoro bardziej ci to odpowiada".
Reasumujac cała historie żaluje czasem ze nie jestem nieczulym draniem po ktorym takie rzeczy splywaja jak po kaczce, jest to takze dosyc swieza sprawa wiec jeszcze boli jak cholera, ale w gruncie rzeczy doszedlem do wniosku ze szkoda mi takich ludzi bo nigdy nie zaznaja prawdziwego uczucia. A doswiadczenie zyciowe mowi mi ze LUDZIE SIE NIE ZMIENIAJA!
Pozdrawiam wszystkie złamane serca.