Co o tym myśleć?

Witam wszystkich Forumowiczów.

Jestem tu nowa ale czytając Wasze posty ośmieliłam się opisać również swoją historię.

Mam 23 lata, mój związek trwał 5 lat. Pierwszy kryzys przyszedł po 3 latach, kiedy to chłopak stwierdził że ma dość i odszedł. Wtedy była to dla mnie tragedia, koniec świata. Wrócił po tygodniu i znowu wszystko było jak dawniej. Po kolejnym roku zaproponował wspólne mieszkanie, zgodziłam się i byłam w siódmym niebie. Wszystko się układało wspaniale. W pewnym momencie pojawiło się zagrożenie, że stracę pracę. Zapobiegliwie przenieśliśmy się do moich rodziców, było nawet nieźle. Aż do końca sierpnia, kiedy to uparłam się jechać z moją koleżanką z pracy na mazury. Miało być fajnie, wyszła tragedia. Po tym wyjeździe strasznie się zmienił, unikał mnie, nie odzywał się. Któregoś wieczora nawet pojechał do niej do domu, wciskając mi kit, że jedzie gdzieś z kolegą. Jakoś przez skórę wiedziałam że był u niej. Taka ciężka atmosfera trwała tydzień, aż któregoś dnia oznajmił ze się wyprowadza z powrotem do swoich rodziców. Szok. Najpierw rozmowa, długa i szczera, powiedział ze nie zrywamy tylko że musi odpocząć. Jedna wielka ściema. Potem, wyszło że już od dawna nie ma między nami uczucia (z jego strony) i że on się męczy i że z nią gadało mu się wyjątkowo dobrze.
Ta dziewczyna jest moją przyjaciółką i bardzo mnie przeprosiła, tłumaczyła że się zapomniała, że nie chciała nic złego ale.... jakoś nie potrafię już jej wierzyć. Ona ma 31 lat on 24, przyszłości im nie wróżę. Nie wiem co mam o tym wszystkim myśleć, straciłam już mężczyznę, którego kocham a mogę stracić też przyjaciółkę.