Głupio uparty

Witam. Mój mąż jest uparty jak osioł. W połowie lutego musi jechać na badania do Gliwic (mieszkamy w Gdańsku). Prawko odebrał jesienią 2008, samochodem jeździ od listopada 2008. Upiera się, że pojedzie samochodem. Dotychczas jeździł tylko po mieście. Jestem zdania, że jasne niech jedzie, ale jeszcze nie tym razem. Uważam, że to głupota pchać się w lutym na koniec Polski z tak małym doświadczeniem za kółkiem. Mąż się upiera, chodzi obrażony itd. Mówi, że podcinam mu skrzydła, zarażam go własnym strachem itd. że inni jeżdzą i jest dobrze. Wpędza mnie w poczucie winy. Zapomniałam dodać, że chce jechać całą noc, dzień spędzi na badaniach w szpitalu, a po południu powrót do Gdańska (bez snu!!!). Jest tak uparty, że czasami już mi się nie chce. W ostatni weekend, przy mrozie -6 st.C chciał, żebyśmy z synkiem jechali do Przywidza. Tam i z powrotem. Jestem za, ale żeby to miało jakiś sens. Na wiosnę sama będę motorem wypadów samochodem za miasto, gdziekolwiek, ale teraz... Czemu on się tak głupio upiera? Jak się już czegoś uczepi... to nawet, gdy nie ma racji upiera się nawet dla samego upierania się... Śpi teraz obrażony jak dziecko. Jest na to jakaś rada?