Jest jakieś wyjście?

Witam!
Poszukuję opinii w pewnej trudnej dla mnie sprawie i wydaje mi się, że znalazłem odpowiednie miejsce do tego.

Otóż sytuacja, w jakiej się znalazłem przedstawia się następująco.
Mam koleżankę w pracy, do której czuję coś więcej i wiem, że ona do mnie też. Kiedy ją poznałem, już od jakiegoś czasu była zaręczona. Na początku było tylko "kolega-koleżanka z pracy", ale z czasem zaczęło się to zmieniać. Zaczepki, droczenie się, patrzenie w oczy, uśmiechy, siadanie na kolana, przytulanie, długie rozmowy itd. Tak było przez prawie rok.
W końcu postanowiłem z nią porozmawiać i powiedzieć, co czuję. Usłyszałem, że ona też zauważyła, że jest coś więcej między nami, że często o mnie myśli, czasem łapała się na tym, że mówiła do mnie "kochanie", ogólnie wszystko niby normalnie, gdyby nie to, że była zaręczona. Wszystko pięknie, tylko że jakiś czas później kupili razem mieszkanie i zamieszkali razem. Stwierdziliśmy po tym oboje, że musimy trochę przystopować. To "stopowanie" udawało się przez kilka miesięcy a potem wszystko wróciło ze zdwojoną mocą.

W związku z tym niedawno porozmawialiśmy znów, tym bardziej, że niebawem biorą ślub. Tym razem dowiedziałem się, że ona tak naprawdę nie jest pewna tego ślubu, chociaż kocha swojego chłopaka; że do mnie też coś czuje, jest to nawet dużo więcej niż "coś", jednak boi się powiedzieć mi wszystko (tu pytanie, co jeszcze chce mi powiedzieć); że chciałaby być ze mną, ale ma za dużo do stracenia; że o mnie myśli, często się jej śnię, że gdyby jego nie spotkała, to na 100 % byłaby ze mną - to ostatnie akurat wiem z relacji innej koleżanki; jeżeli stwierdzi, że to jednak nie to, weźmie rozwód; chce, żebym był przy niej, bo mam to, czego jej w nim brakuje. Wiem, że dość często się kłócą, podobno dochodziło do tego, że on ją gdzieś tam szarpał, czy wyzywał. Zresztą ostatnio przy mnie sama do siebie powiedziała "czy ja naprawdę dobrze robię".
Ja natomiast powiedziałem, że od naszej ostatniej rozmowy nic się nie zmieniło, jeśli chodzi o moje uczucia do niej.
Tak więc, oboje wiemy, że coś między nami jest, ale mimo wszystko ona bierze ślub.
W tym czasie, pomimo tego, że czułem coś do niej, starałem się spotykać z innymi dziewczynami (o które tak przy okazji była zazdrosna), ale wszystko kończyło się na niczym, bo żadna z nich nie była nią.
W mojej pracy, a pracuję też z osobami starszymi o pewnym życiowym doświadczeniu - głównie kobiety, dość sporo osób wie o tym, co między nami jest i ŻADNA z nich nie wróży dobrze jej małżeństwu, młodsze koleżanki mówią, że one, gdyby miały brać ślub, to nigdy w życiu nie mówiłyby tego, co ona powiedziała mi i że nie potrafią zrozumieć jej zachowania.

Moje pytanie zatem brzmi: czy ona tak naprawdę wie, czego chce? Czy boi się stracić to co ma i budować wszystko od początku, czy to już nie jest kwestia przyzwyczajenia do niego i co ja mam w tej sytuacji zrobić?

Zależy mi na niej i ciężko mi się z tym pogodzić. Pewnie byłoby łatwiej, gdybym wiedział, że jestem jej kompletnie obojętny lub gdybyśmy się codziennie nie widzieli, ale tak nie jest.
Jak to rozwiązać?