Już nie wierzę w uczciwych facetów!

Witam wszystkich.
Na wstępie powiem, że szukam pocieszenia wśród Was. To co zrobił mi mój facet jest obrzydliwe i wiem, że mimo iż go kocham to dłużej tego nie zniosę. Jestem z nim już od prawie 13 lat i choć nie jest to mój mąż związek nasz zawsze traktowałam jak coś bardzo poważnego. W końcu razem mieszkamy razem prowadzimy dom. Na początku było pięknie , ładnie potem było trochę gorzej zdarzały się kłótnie ale szło wytrzymać. Tłumaczyłam sobie to stażem może zaczyna wkradać się rutyna. Niestety od jakiegoś przeszło roku zaczęło się coś zmieniać. A to mniej czasu miał dla mnie a to zapominał o moich urodzinach, imieninach. Coraz póżniej wracał do domu i coraz częściej miał pretensje o byle co. A kiedy próbowałam walczyć o swoje ja mówił, że nie jest szanowany, że go poniżam swoimi wybuchami zazdrości. Bo nie powiem zaczęłam być zazdrosna. Wiedziałam, że coś złego się dzieje, skoro nawet zbliżeń unikał pod byle jakim pretekstem. Nawet moja nie taka mina bądź wypowiedziane jakieś zdanie potrafiło go wyprowadzić z równowagi i być dobrym powodem do nie sypiania ze mną. Ile to razy ja spałam na podłodze a on leżał jak król na łóżku. Mam dziecko z pierwszego małżeństwa i nie jeden raz jak było miedzy nami źle wykorzystywał je do porachunków ze mną. Miałam go wtedy już dosyć. Ale zawsze nie starczało mi odwagi aby mu się postawić. Zawsze stosował wobec mnie szantaż emocjonalny, zamykał się w łazience i mówił, że się zabije, że go nie kocham, że go nie obchodzę, kiedy tak naprawdę to on robił mi awantury z byle powodu dla przykładu podam że np z tego powodu że chciałam spotkać się z koleżankami na pogaduchy ale jemu to nie odpowiadało bo on sobie tego nie życzył. Dla świętego spokoju przepraszałam go choć tak naprawdę nie czułam się w żaden sposób winna. Szkoda mi było dziecka że musi patrzeć na to wszystko. Przeszło rok temu było już naprawdę miedzy nami źle. Czułam, że chyba mnie zdradza i choć nie mialam na to dowodów byłam prawie tego pewna. I choć to może nie ładnie z mojej strony ale zaczęłam go obserwować zaglądać mu do komórki. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazywały, że zaczyna czuć mięte do swojej ex. Bo np mi mówił, że właśnie wyjechał z pracy i wraca do domu i stoi w korku bo po drodze był wypadek a samochód jego stał pod blokiem jego ex. I nawet wtedy kiedy mu o tym powiedziałam powiedział mi ze mam zwidy, że powinnam się leczyć. I faktycznie powinnam się leczyć ale z miłości do niego bo wszystko mu wybaczyłam zapomniałam. I jakoś było nadal pięknie ale tylko przez miesiąc. Potem znów się coś psuje. Mówi, że ma fantazje erotyczne w stosunku do mnie tzn. 2M + K. Nie wiem co w niego wstąpiło. Nie chciałam się na to zgodzić. Kiedy zaczął wchodzić na różne strony internetowe my znów zaczęliśmy się kłócić. Próbowałam z nim rozmawiać, tłumaczyć , że mnie w ten sposób poniża i nie życzę sobie aby wchodził i oglądął te świństwa. Myślicie, że przestał? Nie , nauczył się kasować historię. Tylko biedny nie przypuszczał, że w komputerze jest coś takiego jak pamięć podręczna, z której to dostawałam coraz bardziej niepokojące sygnały. Zaczął przglądać anonse erotyczne i to wcale nie związane z jego fantazjami, tylko były to kobiety. Więc już mu się nie podobam, szuka innych przygód. Myśli kłebiły mi się w głowie. I na koniec powiem Wam, że skontrolowałam jego billingi i odkryłam, że własnie gdzieś od pół roku wykonuje telefony do takich pań. Ja jestem załamana tym, bo przeszliśmy razem wiele złych dni ale tego nie uda mi się wybaczyć. Może przestał mnie kochać, to mogę zrozumieć ale dlaczego narażał mnie tak długo na utratę zdrowia. AIDS i te sprawy. Czuję się taka upokorzona... Wiem, że nie mam ciała dwudziestolatki a wręcz mam trochę nadwagi ale myślałam, że łączy nas miłość. A tu nagle okazuje się że to nie to nas łączy.Na dodatek znów nie mam mu odwagi o tym powiedzieć, bo znów boję się, że będę przechodzić gehennę. A z drugiej strony wiem, ze i tak muszę to zrobić bo tak dłużej nie będę mogła żyć. Kiedy próbuję coś na ten temat mu insynuować to on się obraża na mnie i udaje jeszcze pokrzywdzonego poniżonego. Poniżam go bo mówię mu ciągle o tym, ze mnie zdradza. On na razie nie wie, że mam na to dowody. dodajcie mi odwagi, proszę.