Kij w mrowisko ...

Tak, wyczytałem już na wielu postach, że lepiej z dala trzymać sie od zdrady.
Jednak chcę wlożyć ten kij w mrowiko i rozgrzebać sprawę raz jeszcze, aczkolwiek z innego punktu widzenia.
Zastanawiam się skąd sie zdrada bierze i myślę, że powodem nie tylko są nieudane / nieszczęśliwe zwiazki. Przyczyna zaistnienia tej sytuacji – tak sobie myśle – może leżeć w nadwrażliwości sexualnej i chęci poradzenia sobie z tym. Oczywiście piszę o sobie, ale w moim przypadku do pełnej zdrady jeszcze nie doszło.
Problem ten istnieje od bardzo dawna i w zasadzie jak daleko sięgam pamięcią zawsze istniał. Radziłem sobie z tym jak umiałem, głównie przez masturbację, ktora wpędziła mnie w kompleksy i spowodowała, że jeszcze trudniej było mi zdobyć się na odwagę wyrwania dziewczyny, więc masturbowałem sie jeszcze więcej no i wpadłem z błędne kolo. Po jakimś czasie pojawiła sie ONA (teraz moja żona), atrakcyjna, ciepła, fajna kobieta. Jest mi z nią dobrze, ale mam wciąż napady i potrafię w nocy się wymykać żeby sonie ‘ulżyć’. Przeszkadza mi to bardzo, bo po takej sesji źle traktuję swoją rodzinę (chyba trzepie mnie poczucie winy).
Teraz mam tego dość i probuję jakoś się z tego wyrwać. Pomyślałem sobie, że może dlatego, że powodem mojego zachowania jest fakt, że nie mogłem / potrafiłem wyrwać kobiety jak byłem młodszy. Chociaż z wiekiem stałem sie śmielszy, i moje zachowanie przy kobietach, ktore mi się podobają jest dwuznaczne, ale jeszcze nigdy nie przekroczyłem tej fizycznej granicy. No i teraz pojawiła mi się taka myśl, że może jak zrealizuje marzenia / dążenia wczesnej młodości to poradzę sobie z problemem nadmiernej masturbacji i tego dwuznacznego zachowania. Nie chcę być facetem, który się ślini na widok, każdej kobiety, a wszystko wskazuje na to, że tak się stanie, jak nic z tym nie zrobię.

Zastanawiam się z prostego względu: poznałem kobietę, właśnie staję przed decyzją czy iść dalej czy się wycofać. Mam umówione spotkanie ale się waham...