mąż i TEN DRUGI-co robić???

Przepraszam, czy ty wogole rozmawialas kiedykolwiek z tym Bartkiem??

Pomyśl sobie o tym wszystkim w ten sposób... Jeśli odszedłby od żony dla kilku chwil, tygodni, miesięcy a może nawet lat spędzonych z tobą, to znaczy, że zdradziłby osobę, którą kochał kiedyś... Myślisz, że ty byłabyś szczęśliwa? Prędzej czy później zostawiłby i ciebie. Nie miałabyś dokąd potem wracać...

Skąd wiesz, że nie jesteś mu obojętna? Bo spojrzał, uśmiechnął się, przepuścil w drzwiach?
To jest naturalne zachowanie. Gdy się mija sąsiada na klatce schodowej też się czasem człowiek uśmiecha, a nie świadczy to o niczym głębszym. Do pani z kiosku też się czasem człowiek uśmiecha. Piszesz, że gdybyście byli razem skrzywdzilibyście wiele osób, ale skąd Ty w ogóle wiesz, że on by chciał z Tobą być? Stworzyłaś sobie w głowie swoje wyobrażenie o nim i na tej podstawie snujesz jakieś wizje... Nie znasz go.
Twoje zachowanie przypomina mi zachowanie nastolatki, która przeżywa platoniczne uczucie do chłopaka, którego zna tylko z widzenia i buduje sobie jego obraz na podstawie spojrzeń, uśmiechu itd.
Wg mnie, po prostu zabrakło urozmaicenia w Twoim małżeństwe, potrzebujesz tego, co było na początku (zafascynowanie, motylki
w brzuchu, tajemnica), a ponieważ wydaje Ci się niemożliwe, abyście z mężem ponownie osiagnęli ten stan, stworzyłaś sobie fikcyjną postać, na którą przelewasz te emocje. Fikcyjną ponieważ wszystko oparte jest na Twoich wyobrażeniach, mężczyzna z kościoła jest czymś w rodzaju fizycznego modelu dla Twoich wyobrażeń. Sama sobie wymyśliłaś jego charakter, snujesz wyobrażenia na temat jego zachowania -a on z całą pewnością jest inny niż Twoje wyobrażenie o nim. Sama nadałaś mu cechy, które wydają Ci się pociągające i wymarzone. To jest obcy człowiek, którego nie znasz. Drugą osobę poznaje się latami... cale życie. Znasz go tylko z widzenia, nie wiesz jaki jest, czego pragnie ani o czym myśli i marzy, a już wyobrażasz sobie wspólną przyszlosć z nim -to właśnie świadczy o tym, że to jest chwilowa i powierzchowna fascynacja.
Wg mnie, Ty wciąż kochasz męża, a ta fascynacja w końcu minie. Skoncentruj się raczej na mężu ożywieniu Waszego małżeństwa, bo szkoda rozwalać własną rodzinę dla kogoś, kto jest tylko przechodniem...

Pfff, a ja jak mialam naście lat to kochałam Johnnego Deppa! Ile Ty masz lat?? Bo gadasz jak jakaś głupia małolata która raz zobaczy faceta i już mysli ze kocha. Czy Ty wiesz co oznacza słowo miłość że tych słów używasz mówiąć o facecie którego wogole nie znasz????

Ja też tak kiedyś zauroczyłam się w pewnym piosenkarzu. Wierzyłam, że gdyby tylko była okazja, to on zakochałby się we mnie. Jaka ja byłam nieszczęśliwa:( Ale miałam 13 lat.
Teraz już nie wierzę w bajki o rycerzach. Każdy ma wady i chyba lepiej żyć z facetem, którego wady już znamy, zamiast od nowa uczyć się, że facet:
(opowiednie wybrać) pierdzi, nie myje się, siorbie, ma włosy w nosie, nie spuszcza deski...
To chyba najlepsza metoda oduroczyć się - uświadomić sobie, że on nie jest ideałem.

Zgadzam się z dziewcznami że zachowujesz sie jak nastolatka.... a skąd pewność skoro z nim nie rozmawiałaś że jest taki wspaniały jak piszesz? Skąd taka pewność że jest ideałem? Bo sama sobie tak wmówiłaś? Jak dla mnie to jesteś głupia i naiwna..... A do tego sama nie wiesz czego chcesz.....

powiedz nam coś więcej o tym Bartku! Rozmawiałaś z nim skoro znasz jego imię?

i-co-teraz napisal(a):

Zakochałam się.

i-co-teraz napisal(a):

On ma na imię Bartek, tylko tyle o Nim wiem.

i-co-teraz napisal(a):

jestem nieszczęśliwa, bo nie mogę być z NIM

i-co-teraz napisal(a):

Dniami wspominam chwile, kiedy stałam obok Niego, kiedy przechodził obok.....próbuję sobie przypomnieć jego twarz, uśmiech...........

Wiesz o nim tylko tyle, że ma na imię Bartek. Wasze wzajemne relacje polegają tylko na mijaniu się w kościele i spoglądaniu na siebie. To nie jest miłość! Miłośc rodzi się w miarę powstawania więzi między dwojgiem ludzi. Miłość to jest więcej niż przyjaźń, a w Waszym przypadku nawet przyjaźni nie ma. To jest tylko powierzchowna fascynacja -nawet jeśli wzajemna.

i-co-teraz napisal(a):

Mam męża 2 letnią córeczkę

i-co-teraz napisal(a):

On ma żonę dziecko, ja też mam rodzinę.

"I ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską, oraz że Cię nie opuszczę aż do śmierci"

Jesteś pewna, że nie kochasz męża? Tak niewiele on dla Ciebie znaczy, że gotowa byłabyś go opuścić dla.... przechodnia?

Ochłoń... nie rób nic, czego mogłabyś później żałować. Zobaczysz, że to zauroczenie minie.

i-co-teraz napisal(a):

Nie wiem co robić, odsunęłam się od męża.

To zależy czego pragniesz. Jeśli ratować małżeństwo to z pewnością wiesz
co robić.

i-co-teraz napisal(a):

poradźcie mi, jak mam o Nim zapomnieć??
Da się w ogóle??
Nie potrafię, nie chcę!!!!!!!!!!!!!

W jaki sposób mamy Ci poradzić jak o nim zapomnieć skoro Ty tego nie chcesz? Odpowiedź jest prosta: nie nakręcać się i zacząć chodzić na inną godzinę na msze.
Ale Ty tego nie chcesz.

i-co-teraz napisal(a):

Ale nie chcę też skrzywdzić najbliższych

Jednak uważasz męża za najbliższą osobę...

Wyobraź sobie sytuację, że Twój mąż nagle całkowicie znika z Twojego życia.
Nie brakowałoby Ci go?

Mylisz zauroczenie z miłością. Znając tylko czyjeś imię trudno jest planować całą przyszłość z tą osobą.

claudiaa napisal(a):

powiedz nam coś więcej o tym Bartku! Rozmawiałaś z nim skoro znasz jego imię?

Może usłyszała jak żona się do niego zwraca?

zgadzam sie z przedmowczyniami.
rozumiem zauroczenie- na to mozesz nie miec wplywu, ale jesli twierdzisz, ze to "milosc" - to az strach pomyslec, jak rodzine zalozylas...

ale jesteście wredne dla tej kobiety....i nawet was rozumiem....
...pierwsze co przychodzi mi do głowy, jako rada...przeżyjesz zobaczysz, po jakimś czasie bedziesz z uśmiechem wspominać te komentarze i rozdwojenie.
...i jeszcze jedno, z kazdej słabosci można wydobyć siłe...

i wiesz co ten tytuł sam mówi za siebie "maż i ten drugi...."