Niezgoda między rodzicami a chłopakiem

Smutna91 napisal(a):

Wiem że mu zależy bo starał się przypodobać na każdym kroku.ale oni uparcie przy swoim stoją. Nawet teraz jak dowiedzieli się że nie będziemy razem to mówią że to nie ich wina i mnie chronią przed złem.

Skoro on się starał a oni dalej nic to chyba widać kto tu nie chce "współpracować". Tak jak już było wspomniane , masz już tyle lat ,że możesz sama podejmować takie decyzje i wyprowadzić się od rodziców. Z chłopakiem porozmawiaj szczerze i może zamieszkaj z nim jeśli się kochacie.

Dziękuję Wam za rady. Jedno wiem że muszę porozmawiać z wszystkimi jeszcze raz.

Smutna91 napisal(a):

Dziękuję Wam za rady. Jedno wiem że muszę porozmawiać z wszystkimi jeszcze raz.

Porozmawiaj , tylko szczerze powiedz co Ci leży na sercu każdej z stron. Jeśli teraz nie podejmiesz odpowiednich kroków w tym kierunku to nigdy nie będziesz szczęśliwa. Szczera rozmowa jest najlepszym lekarstwem - uwierz mi na słowo.

Katherina napisal(a):

Jesteś na najlepszej drodze do zostania samotną czterdziestką uzaleznioną od rodziców.

o tak, a potem rodzicie się zabierają, a Ty przez resztę życia jesteś sama z żalem, że zabrakło Ci odwagi w odpowiednim momencie sprzeciwić się najbliższym.

Smutna91 napisal(a):

Ja mam 25 lat a on 27. I wiem że póki mieszkam u rodziców to jestem na ich warunkach:(

to jest wiek, kiedy najwyższa pora pomyśleć o usamodzielnieniu. Nie musisz iść i mieszkać z chłopakiem, pomyśl o przerwaniu pępowiny i wyprowadzce na stancje. Zachowanie rodziców mogłoby być zasadne gdybyś miała 17 lat, a nie kiedy jesteś dojrzałą kobietą. Nie im decydować o Twoim szczęściu. Nie wiem, czy tu szczera rozmowa coś da, skoro już próbowałaś. Ty potrzebujesz pokazać, że nie jesteś uległą córeczką, tylko stanowczą córką, która wie czego chce i albo zaakceptują Twoje decyzje, albo tak jak pisze:

Katherina napisal(a):

mogą się odezwać, jak przemyślą swoje zachowanie,

Nie pozwól sobą manipulować!!!