potrzebna objektywna rada (proszę)

witam wszystkich, którzy czytają mój post. Mam nadzieję, że znajdziecie chwilę i napiszecie co o tym wszystkim myślicie.. bo ja myślę i myślę i cały czas nie mogę się zdecydować co z tego wszystkiego wyniknie. Dziękuję z góry za każdą radę :)
mój problem jest następujący.. poznałam jeszcze w kwietniu chłopaka, który na początku mi aż tak nie zaimponował, ale ponieważ po ostatnim związku czułam się trochę niedowartościowana no i oczywiście samotna to stwierdziłam czemu nie.. więc zaczęliśmy się spotykać z Alexem nie za często - 2-3razy w tygodniu i jakoś tak nam czas upływał.. po jakimś miesiącu zdecydowaliśmy się na krok jeszcze dalej i tak jakby staliśmy się parą.. przez chwilę było jeszcze dobrze, ale oczywiście ja głupia zaczęłam żądać jakiejś deklaracji czy nie wiem czego, bo zaczęło mi na nim zależeć.. a ponieważ on należy raczej do tych bardzo niezaeżnych no to się zdeklarował, że on nie chce być w związku.. po chwili oczywiście to jakoś odkręciłam i byliśmy znowu "parą" - to kupił mi kwiatki to coś tam ugotowaliśmy razem itp. nie powiem że było różowo, ale było dobrze.. no i po 2.miesiącu znowu mieliśmy jakąś kłótnie - znowu się oddaliliśmy i poźniej znowu po tygodniu się pogodziliśmy.. niestety.. bo wtedy właśnie w 3.miesiącu pewnego dnia zdałam sobie sprawę. że ja się naprawdę zakochałam (jakkolwiek bardzo tego nie chciałam). poźniej był koniec czerwca/lipiec, kiedy to on wyjeżdżał na 2 miesiące daleko daleko... więc siłą rzeczy znowu "zerwaliśmy" (obydwoje jesteśmy typami niezależnymi.. i nie chcieliśmy się wiązać ze sobą w ogóle na początku.. a później to tak wszystko jakoś się głupio rozwiązało, że ja wpadłam jak śliwka w kompot). więc on wyjechał. przez 2 tygodnie był na necie tylko 2 razy. dokładnie w soboty.. no i rozmawialiśmy po parę godzin.. drugiej soboty nie wytrzymałam i powiedziałam mu , że się zakochałam i że nie mogę przestać o nim myśleć i że tęsknię itp... on odpowiedział, że to nie ten czas blabla.. po prostu mnie jakby zbył z tym tematem.. niemniej jednak po tej rozmowie był na necie każdego dnia i rozmawialiśmy ze sobą 3-4 razy w tygodniu po 5-6-7 godzin.. i tak praktycznie szło to przez miesiąc.. po miesiącu oczywiście nie wytrzymałam i powiedziałam, że naprawdę czuję do niego to co czuję, że nie oglądam się za innymi, że nikogo nie miałam, z nikim nie flirtowałam itp., bo mi na nim zależy i że jeśli on tak nie czuje to że powinniśmy przestać rozmawiać. nie do końca zrozumiał o co mi chodzi i przez następne 2 lub 3 dni dopytywał się o co chodzi i czy poważnie myślę o zerwaniu z nim kontaktu na jakiś czas.. powiedziałam że tak no i tak się trochę uwolniłam, wyjechałam kogoś poznałam, ale moje serce naprawdę się w niego zapatrzyło, więc pocałowałam tamtego innego chłopaka.. i stwierdziłam, że jednak nie chcę nikogo innego tylko Alexa..
wróciliśmy oboje z wakacji na początku września.. oczywiście spotkanie i znowu zaczęło być tak jak było... ale ja chciałam być z nim w prawdziwym związku i nie chciałam myśleć, że mogę być jedną z wielu czy coś takiego.. chociaż wiem na pewno, że nikogo obok mnie nie miał.. we wrześniu powiedziałam mu, że wyjeżdżam na studia do wwy w październiku.. i wtedy 2 tygodnie przed moim wyjazdem zaczął mnie jakby unikać.. trudno mi było się z nim porozumieć.. zrobiliśmy kolację pożegnalną na tydzień przed moim wyjazdem.. oczywiście ja za nim bardzo tęskniłam cały czas więc jeszcze przed wyjazdem chciałam się z nim spotkać ( w końcu udało mi się jeszcze dwa razy.. ale pożałowałam tego, bo były to 2 najgorsze spotkania w naszym życiu.. był oschły i taki niedostępny... na kolacji {i nie tylko} natomiast był bardzo czuły i kochany).. od października go nie widziałam, ale utrzymuję ( niestety ja) z nim kontakt.. bardzo dużo rozmawiamy, czatujemy, chociaż i to jest coraz rzadsze.. tak wygląda historia "faktów"..
napiszę jeszcze o jego zachowaniu.. jest on bardzo inteligentnym człowiekiem i b. przystojnym (przez co "mam dużą konkurencję i stąd wynikają moje wszystkie lęki).. nigdy nie traktował mnie źle, nawet gdy się pokłóciliśmy zawsze był blisko żeby mnie uspokoić itp. niestety generalnie gra tą grę, której nie rozumiem raz ciepło raz zimno, nigdy nie wiem kiedy co nastąpi.. z jednej strony czuję, że mu na mnie zależy ( wydaję mi się, że gdyby było inaczej nie rozmawialibyśmy tak długo i często) a z drugiej strony czuję, że jestem mu trochę obojętna.. (nie wiem czy to dlatego bo go naciskam czy że może tak rzeczywiście jest)..
kiedyś powiedział mi, że znaczę dla niego dużo, ale nie jest we mnie zakochany.. innym razem że chciałby być ze mną ale że nie może nakazać swojemu sercu żeby coś poczuło.. ostatnio mówił też, że martwi się o mnie i moje uczucia do niego.. a na moje pytanie " jeśli nic do mnie nie czujesz to po co w ogóle rozmawiamy tyle ze sobą, po co się pytasz jak się mam?" itp. odpowiedział, że nie chce odpowiadać, bo nie chce mi wyjawić czegoś do czego sam sobie nie chce się przyznać... ?!?
może to naiwnie brzmi, ale wiem, że mu na mnie naprawdę zależy jak na dziewczynie.. z drugiej jednak strony nie jest zakochany..
po prostu nie wiem co robić.. czy jestem na tyle naiwna (albo tak zadurzona w nim), że nie widzę, że tylko mną manipuluje? a może on sam nie wie co jest grane? a może jest coś czego nawet nie biorę pod uwagę?? (POMOCY :)) )

i jeszcze jedno pytanie.. tak generalnie (chociaż z nim też miałam tą sytuację).. jak mam rozumieć, że jestem gdzieś pośrodku pomiędzy nieznaczeniem nic a znaczeniem wszystkiego?

bardzo proszę o wszystkie spostrzeżenia. będę bardzo wdzięczna!!