samodzielne macierzynstwo

Ja takze wychowuje córkę sama.Moja Marta ma 5 lat i 8 miesięcy.Wychowuje ją sama od urodzenia,a jakby doliczyć samotną ciąze to jeszcze dłużej.Jestem jeszcze bardzo młoda.Mam 25 lat i jak moje dziecko się urodziło miałam tylko 19.Czułam się potwornie zagubiona,lecz szukałam pozytywnych stron.Z czasem znalazłam ich całkiem sporo i jestem dumna z siebie ze dałam radę.Ty tez sobie poradzisz tylko musisz uwierzyć i pamiętać ze dziecko potrzebuje silnej mamy a nie mamy ktora sobie nie radzi!
Życzę ci dużo wytrwałości i cierpliwości bo wiem ze łatwo nie jest i nie będzie,ale poradzisz sobie jak bedziesz chciała.Powodzenia

I ja dołączam do Waszego grona. W tym roku skończę 20 lat, a mój synek 3. Od początku byłam samotną matką i choć to już tak długo trwa, to nadal zdarzają mi się gorsze dni...

ciężko jest to prawda ... ja jestem na starcie i mam chwile załamania
nie wiem skąd brać sile i wiarę
tyle nocy nieprzespanych
tyle łez wylanych do poduszki

o ciąży nie wspominam ... bo to już minęło ... a macierzyństwo właśnie jest i to nie minie jak zły sen :(

Żeby było łatwiej trzeba się pogodzić z tym co nas spotkało a w miarę mozliwości takze wybaczyć "tatusiowi" dziecka ze nie sprawdził się w swojej roli.Ja jak wybaczyłam poczułam się o wiele lepiej chociaż na początku wydawało mi się,że nie jestem w stanie wybaczyć...
Przez pierwsze dwa lata walczyłam ze sobą,toczyłam wewnętrzną walkę..chciałam zeby dziecko miało kontakt z ojcem a on tego niechciał.Znienawidziłam go za to a pozniej powoli starałam się zrozumieć jego postępowanie i wybaczyłam...
Na chwilę obecną czlowiek ktory splodził moją córkę jest mi zupełnie obcy.Nawet jego imię juz nie przywodzi mi na myśl zadnych miłych,ani negatywnych wspomnień.Zupełnie nic...jest mi obcy
Czuje się wolna i dopiero od niedawna odczuwam szczęście związane z macierzyństwem.

Życzę wam podobnych odczuć bo są na prawdę piękne i ważne w życiu każdej matki.

cieżko cokolwiek doradzać, ale wydaje mi się że nie poinnaś ograniczać dziecku kontaktu z ojcem, bo kiedyś może mieć do Ciebie o to pretensje, to w końcu ojciec, choćby był nie wiem jak ogromną świnią.

oczywiście jesli ojciec che tego kontaktu z dzieckiem

Dziewczyny.... wiem że troche głupie pytanie zadam, i zdaje sobie sprawe ze pewnie mnie zaraz znienawidzicie, ale.... Wszystkie gdyu urodziłyście dziecko byłyście młode, nie macie faceta, wiec czy to była w kasżdym przypadku wpadka? Czy może "tatuś" zmienił front?

u mnie to była wpadka

U mnie była wpadka,ale zupełnie jej nie żałuje.Wszystko sobie poukładałam i czuje się świetnie w swojej roli a dziecko też mam szczęśliwe mimo ze bez ojca.Skąd wiem ze jest szczęśliwe?Da się to zauważyć każdego dnia,w każdej sekundzie gdy się na nie patrzy :)

Broszka6 napisal(a):

U mnie była wpadka,ale zupełnie jej nie żałuje.Wszystko sobie poukładałam i czuje się świetnie w swojej roli a dziecko też mam szczęśliwe mimo ze bez ojca.Skąd wiem ze jest szczęśliwe?Da się to zauważyć każdego dnia,w każdej sekundzie gdy się na nie patrzy :)

to super, nie wszystkim dziewczynom po wpadkach udaje sie ulozyc zycie. gratuluje szczescliwej dzidzi

moje nie było wpadką - świadoma decyzja ... bardziej tatuś chciał ... lecz później się wycofał z każdego powiedzianego słowa, planów i marzeń :(