Totalny brak uczuć po zdradzie

Totalnie zostałem pozbawiony uczuć jakichkolwiek może dlatego że postanowiłem ratować małżeństwo dla dobra dzieci rodziny no i udało się tylko jakim kosztem? Jak zapomnieć to co było i powrócić do tych pięknych dni jakie towarzyszyły nam w związku zanim minęło zauroczenie a nastało przyzwyczajenie bo tak to teraz z perspektywy czasu mogę ocenić, nawet kiedyś usłyszałem zdanie w którym jest wiele prawdy że kochać można swoje dzieci a a w drugiej osobie się zauroczyć i jest w tym dużo prawdy kiedy zauroczenie mija czasem szybciej czasem wolniej nastaje to co stało się i u mnie. Wiem że nie wszyscy tak myślą i dobrze ale ja jakoś już inaczej nie mogę. Z miłości do dzieci postanowiłem uratować ich bezpieczeństwo i rodzinę i udało się niestety zbyt wielkim kosztem. Czy poradzę sobie nie wiem ale staram się i wychodzi. Tylko po czasie w którym wszystko powinno wracać do normy u mnie pojawia się coraz więcej pytań i wątpliwości. Od zdrady żony minęło już dwa lata i wszystko wraca do normy no właśnie tylko co wraca to pytanie na które nie mogę sobie do dziś odpowiedzieć. Historia w dużym skrócie zaczęła się tak jak wiele innych.


W pewnym momencie naszego 10 letniego związku do dosyć udanych relacji wkradła się nuda przyzwyczajenie i ogólny brak zainteresowania tym co ważne w związku. Ja rozkręcałem biznes i myślałem o przyszłości naszej rodziny może zapominając co jest w niej najważniejsze a żona wykorzystywała momenty w których często nie było mnie w domu na zawiązywanie nowych znajomości i odnawianie starych. No i nie było by nic w tym złego bo przecież to normalna sprawa gdyby nie to ze jak się później okazało były to znajomości damsko-męskie :) Miałem do niej wielkie zaufanie więc nie przejmowałem się tym ze ma takie grono znajomych. I działo się coraz mniej rozmowy ze mną a coraz więcej rozmów z tajemniczymi znajomymi. Ze mną były niedomówienia sprzeczki wieczne pretensje. Czyli zaczynał się kryzys małżeński no i był kryzys nawet wszyscy wkoło powtarzali ze po tylu latach to normalne itp. Nikt nie przewidział że może dojść do zdrady i wielkich komplikacji z tym związanych. Pewnego razu żona wyszła ze „znajomymi” na piwo i nie wróciła na noc zdziwiło mnie to bo nigdy wcześniej tak nie było a teraz co żadnych tłumaczeń po prostu jak się później dowiedziałem musiała odreagować stres związany z rodziną :( Tylko jaki stres jak zawsze się starałem żeby stresów miała jak najmniej. I tak się to wszystko nieświadomie dla mnie rodziło. Było dużo smsów od kogoś na moje pytania z kim tak pisze uzyskiwałem odpowiedz „z kochankiem” nawet mnie to śmieszyło dopóki myślałem ze to ironiczne żarty. Pewnego dnia usłyszałem tylko wieczorem ze już mnie nie Kocha tak prosto z mostu i ze chce być sama wyprowadza się bo ja jestem jaki jestem i ze podejrzewa ze ją zdradzam bo często miałem wyjazdu i rozmowy z klientami. To był szok zapytałem jak to tak czemu nie porozmawiamy no i usłyszałem tylko ze już nie ma o czym ze podjęła decyzje no i niestety tak tez robiła trochę mnie to zadziwiło w jakim tempie tak szybko można podjąć tak ważne życiowe decyzje no ale nie byłem w stanie tego powstrzymać. Jakiż szok był po tym jak dowiedziałem się w krótkim czasie ze nie wyprowadziła się do mamy tylko do „przyjaciela” okazało się też ze teściowie dobrze o sprawie są poinformowani i stoją murem za nią i co było dodatkowym szokiem dowiedziałem się od teściowej „i dobrze może ułoży sobie z nim życie bardziej szczęśliwie Z kim??? zapytałem „no co ty nic nie wiesz przecież mówiła nam ze to wasza wspólna decyzja ze ty masz kogoś innego ze zostawiasz ją z dziećmi Zdębiałem nie wiedziałem co ze sobą zrobić Wyjaśniło się kolejne powiedzenie ze kobieta pakuje walizki jak za drzwiami czeka już drugi:) to była prawda Później cóż była walka o odzyskanie jej było obwinianie siebie samego jaki to ja jestem zły jak to ją zaniedbałem (bajki jak u większości zdradzanych winiących się) Długo do siebie dochodziłem po tym wszystkim jak się dowiedziałem i sprawy zaczęły się już prostować czyli dom sprawy majątkowe dzieci trwało to parę miesięcy Jako ze przyzwyczaiłem się do życia pełnego niespodzianek to wyczekiwałem następnych.


I Była następna pewnego dnia żona odwiedziła mnie w domu i zapytała co by było jak by wróciła do mnie i jakbyśmy spróbowali ułożyć sobie na nowo to co się popsuło no i tu kolejny szok a wiadomo w szoku robi się głupie rzeczy więc się zgodziłem oczywiście porozmawialiśmy powiedziałem ze wszystko wiem bla bla bla i ze tak nie chce i usłyszałem ze wróci jak nie będę jej stawiał warunków bo zawsze czuła się zniewolona tymi moimi decyzjami powiedziałem spoko nie ma sprawy czyli dalsze obwinianie siebie o to co było złe między nami Zastanawiacie się do czego dążyła to proste znudziło się życie w domu z kochankiem za mało było adrenaliny i postanowiła wrócić do męża a w dodatku pewnie zdała sobie sprawę z tego ze nie ma pewności co do przyszłości z nim a ze mną to co innego stabilność była u nas tylko brakowało adrenaliny bo wszystko się wypaliło. No cóż po tym co napisałem chyba jasne co się później działo krotko pisząc zdrady na każdym kroku w domu bez uczuciowo moje wieczne podejrzenia i jej odbijanie piłki ze jak tak ma być to lepiej żebyśmy ze sobą nie byli bo ona nic nie robi złego a ja jej przyjaciół wybierał nie będę no w sumie prawda. Ja starałem się robić z siebie kogoś kim nie jestem a na nią nic nie działało Miałem dość zycia co chwile dochodziły nowe problemy a ja coraz mniej sobie z nimi radziłem zadawałem pytania czemu tak nie umiem dotrzeć do niej czemu jest źle aż do czasu kiedy przez przypadek zobaczyłem bilingi i archiwum z gg nie mogłem uwierzyć zastanawiałem się czy czytać w ogóle to co było napisane bo po pierwszych zdaniach miałem ciśnienie podwyższone dwa razy:) Postanowiłem jednak doczytać opisywali wszystko tak dokładnie ze czułem się jakbym był tam z nimi każde spotkanie umawianie się w tajemnicy przed pracą po pracy itp. no szok Nie zdawałem sobie sprawy z tego jak daleko między nimi zaszło to wszystko a jednocześnie odpowiedziałem sobie na pytanie dlaczego jest taka oziębła. Wygadałem jej wszystko wyprowadziłem się nie chciało mi się żyć. Ogólnie totalna depresja

Po długim czasie dochodzenia do siebie pojawiła się na mojej drodze znajoma mężatka ogólnie w małżeństwie jej się nie układało czyli tak jak mi ble ble ble było fajnie coraz lepiej ja zapominałem na chwile o żonie były wspólne tematy było coraz bardziej miło do czasu aż uświadomiłem sobie ze na to samo poleciała moja żona czyli byłem dobrym słuchaczem doradcą znajomej tak jak i kochanek mojej zony pomyślałem wtedy jak łatwo w dzisiejszych czasach wejść na zła drogę jak łatwo się zapomnieć jak łatwo wykorzystać kobietę która jest zagubiona pomyślałem ze dowiem się trochę o jej rodzinie i co okazało się ze mąż niczego nie świadomy czyli jak ja w moim związku (oczywiście nie powiedziałem o co chodzi żeby związek nie rozwalił się przeze mnie) ale znajomość zakończyłem zanim doszło do zdrady czyli byłem twardy mimo tego ze zostałem potraktowany przez żonę jak jakiś jeleń z dużymi rogami byłem dumny z siebie ze nie zniżyłem się do jej poziomu. Po jakimś czasie zona zaczęła się znowu odzywać i w końcu usłyszałem przepraszam za to co się stało pozwoliłem jej się zwierzyć wysłuchałem dlaczego tak zrobiła przyznała się do wszystkiego widziałem w jej oczach strach przed tym co będzie przerażenie po tym co zrobiła Potem było jeszcze wiele rozmów i wreszcie powrót mój powrót do rodziny początki jak zwykle coś pięknego coś nowego znalazł się nawet czas na drugie dziecko (nigdy wcześniej go nie miałem) Wybaczyłem jej po tym jak zrozumiałem jak łatwo jest kobietę uwieźć gdy znudzona życiem codziennym, jak łatwo się zapomnieć. I wszystko niby kończy się szczęśliwie tylko ja już nie czuje tego co było zostałem wyleczony z uczuć tak mi się wydaje nie cieszy mnie to co powinno nie jestem zazdrosny nie ma żalu złości no jestem obojętny mimo tego że żona stara się cały czas już nie jest tak jak było przed zdrada i rozstaniem nie ma pretensji rozumie mnie itp. Jest nawet lepiej niż było przed zdradą tylko jakim kosztem. Teraz dochodzą mnie nawet myśli ze jak bym ją zdradził i by się nie wydało to nic by się nie stało zero wyrzutów sumienia i złota zasada „czego oczy nie widzą temu sercu nie zal” Nie wiem co będzie ale wiem że mimo tego że w związku układa się lepiej ze mną jest coraz gorzej. :( Czy tak powinno być??