zemscilam sie

Tak sobie czytam to forum i postanowiłam napisać, bo to co czytam chwilami wydaje mi się takie żałosne. Jak ja kiedyś.Ale tylko chwilę. Kiedy mnie zdradzono i pokpito z moich uczuć. Ale odegrałam się z nawiązką. Nie czuję skruchy, wiem, ze to skrytykujecie, ale czas pokazał, że miałam rację.Poślubiłam mojego męża z wielkiej miłości.On też tak miał.Kochaliśmy się bardzo, aż do czasu, gdy na jego drodze stanęła jedna suka.On był dobrym opiekuńczym ojcem,ona nic sobą nie reprezentowała poza tyłkiem.I na to się mój mąż nabrał. Po pewnym czasie dowiedziałam się o tym od koleżanki tej małpy.On do niczego nie chciał się przyznać. zaprzeczył.Ale się okazało, że nadal się z nią spotyka.Postanowiłam, że będę walczyć za wszystkie czasy, karzdym sposobem.Zaczęłam pisać jej smsy.Chciałam rzeby cierpiała tak jak ja.I postanowiłam, że za wszelką cenę do tego doprowadzę. Miałam dzieci i nie chciałam, żeby cierpiały przez jakąś głupią krowę. Wyprowadził się do niej. A ja postanowiłam nie dawać za wygraną. Dzieci płakały w dopmu co miałam robić. Pozbyłam się uczuć. Kochałam go jednak ale i nienawidziłam. Chciałam zniszczyć życie i jej i jemu. Chciałam żeby cieroiała. Nachodziłam ich obrażałam.I to dawało mi satysfakcję do życia.Jak się dowiedziałam, że jest w ciąży pojechałam do niej. Kilka dni później poroniła. Mojej radości nie byłło końca. Cierpiała.Ale uwolniłam mojego męża od problemu. Porysowałam jej lakier samochodu.Wysyłałam pogróżki. Jak nie pomagało dzwoniłam do pracy.Poniżałam.Tym żyłam. Żądza zemsty i jego powrotu "dla dora dzieci" był tak silna.W końcu zaczął się poddawać. Miał dość. I chociaż do tej pory mówił, że ją kocha, zaczął spędzać noce gdzieś indziej.. Częste wyjazdy służbowe, wiedziałam wszystko. Pisałam jej wtedy, że jesteśmy razem. Tak zachwiało się to niby uczucie. Nasze dzieci płakały mu do telefonu, ja mówiłam że on wróci i tylko to była kwestia czasu. w KOŃCU WRÓCIŁ. Ze względu na córeczki, ale to ja dyktowałam warunki. Byłam ta lepsza. Czuje się lepsza. Osiągnęłam cel. Wrócił do mnie. Ale nie mogłam zostawić tego tak.Tej flądrze zaczęłam wtedy jeszcze bardziej utrudniać życie, czułam satysfakcję, ale miałam na powrót moją rodzinę. Podobno leżała w psychiatryku. Nie ma to znaczenia. Wiem, że dzięki mojej determinacji moje dzieci mają prawdziwy dom. Z mamą i tatą.I wszystkie tak powinnyśmy robić. Dzięki temu skończyłoby się to całe zdradzaie. Wszystkie suki poszłyby na ulicę. Jestem szczęśliwa, bo mam go przy sobie i nikt mi go nie odbierze. Nie zamierzam płakać w poduszkę. Walczyłam i mam co chciałam. Więc zamiast się mazać moje zdradzone panie, rękawy zakasać i nie czekać na cud, że sam wróci. Ma wrócić i już. Wam przysięgał i z wami ma dziecko, tak? To z wami ma być. Wszystko można wykorzystać do walki o szczęscie dzieci i to jest jedyne lekarstwo na zdradę. Jego powrót.