zrobiłam pierwszy krok - czy to źle ??? POMÓŻCIE!!!

Cześć!
Potrzebuję Waszej pomocy - zaraz wszystko wyjaśnię i mam nadzieję, że mi pomożecie. Spójrzcie proszę na moją sytuację obiektywnym wzrokiem i szczerze się wypowiedzcie na ten temat!

Byłam ostatnio na dyskotece (świętować ze znajomymi moje urodziny) i poznałam przeboskiego barmana, tzn. nie wyglądał na jakiegoś macho czy belmondo - po prostu coś miał takiego w sobie, że bardzo mnie ujął. Byłam też na tej dyskotece miesiąc wcześniej i już wtedy zwróciłam na niego uwagę, ale nie miałam odwagi zagadać. Tym drugim razem było inaczej - to był mój dzień, moje urodziny, miałam super świetny humor, znajomi fajnie się bawili. Byłam solenizantką i chcąc dobrze zająć się gośćmi często chodziłam do baru po zamówienia. W końcu odważyłam się zagadać i okazało się, że naprawdę super nam się wspólnie gada (nie wiem jak z jego strony), ale w ogóle nie miałam tremy, zero jakiegoś przymusu czy presji - po prostu dobrze czułam się w jego towarzystwie. W rozmowie jakoś tak wyszło, że świętuję urodziny, złożył więc mi życzenia, dał buziaka w policzek. Wróciłam do znajomych, a po chwili kelnerka przyniosła mi drinka właśnie od tego barmana, jako prezent urodzinowy. Drink był przepyszny, więc poszłam podziękować - śmiał się Zwróciłam uwagę (i moje koleżanki też), że wodzi czasami za mną wzrokiem, patrzy jak tańczę itd., ale jak sie popatrzyłam to odwracał wzrok. Potem kilkakrotnie jeszcze z nim gadałam przy okazji zamówień i (podobnie jak wcześniej) fajnie nam się gadało, Ale znów zwróciłam uwagę, że chwilę patrzy mi w oczy, ale potem ucieka wzrokiem. Odniosłam wrażenie, że jest po prostu nieśmiały... Chciałam, żeby ta znajomość miała dalszy ciąg. Wpadłam na pomysł, żeby dać mu swój numer kom. Ale że z natury jestem osobą nieśmiałą (i pomyślałam też, że pewnie niejedna się taka znalazła co mu numer zostawiała), to zapytałam swoje koleżanki o radę - one oczywiście namawiały mnie żebym dała mu ten numer. Kiedy znajomi zaczęli się zbierać do domu - niewiele myśląc napisałam swój numer kom na karteczce, poszłam do baru podziękować za miłą obsługę i wsunęłam mu karteczkę do ręki, uśmiechnęłam się, pomachałam na pożegnanie i poszłam.

Oczywiście teraz staram się nie robić sobie nadziei, że zadzwoni, bo jak to się mówi - lepiej mile się zaskoczyć niż niemile rozczarować, ale jakoś nie mogę o tym zapomnieć. Cały czas myślę czy zadzwoni, czy nie...

Jak myślicie - dobrze zrobiłam? Może wyszłam na jakiegoś "natręta", co?
Może to co uciekające spojrzenie to nie jest nieśmiałość ? - może odniosłam mylne wrażenie, co? może po prostu kogoś ma i to uciekające spojrzenie było tego oznaką?
Dopiero w domu zaczęłam całą sytuację analizować i stwierdziłam, że chyba głupio to wyszło...

Czekam na szczere wypowiedzi - w szczególności panów! ale wypowiedzi pań też mile widziane!