Konkurs "Twój Manhattan"

Takim miejscem jest mój dom. Zawsze czuję się w nim bezpiecznie i błogo, nawet po całym dniu spędzonym po za min. Bycie w nim nastraja mnie mnóstwem pozytywnej energii. Wiąże się z nim wiele wspomnień i to głównie sprawia, że aż chce się tam wracać.

Jako ze jestem wielką zwolenniczką wakacji, jak i pewnie większość ludzi nie raz snułam plany o wymarzonych miejscach na
spędzenie wolnego czasu po roku zasuwania:) Każdy w swoim życiu ma jakieś jedno wymarzone miejsce, które sprawia że sam widok w telewizji zapiera mu dech w piersi, serce szybciej bije obracając kolejne strony przewodnika, a każdy kolejny dzień w pracy jest okazją do zaoszczędzenia i odłożenia kilku groszy ,bo może kiedyś się uda stanąć na tamtej ziemi i ujrzeć całe to piękno, które oglądane było na odległość. Mam przed sobą wiele takich miejsc i zakątków, które chciałabym zobaczyć, ale na chwilę obecną chyba o niczym bardziej nie marzę jak o wakacjach w Grecji na wyspie Rodos. Znowu, ten kraj chyba nigdy mi się nie znudzi. Wracam tam myślami bardzo często . Mogłabym tam powracać co roku. Od dziecka uwielbiam podróżować, poznawać nowych ludzi, nowe miejsca, kulturę i obyczaje. Przeglądając przewodniki i szukając wymarzonego miejsca na wakacje od razu pomyślałam o Grecji. Dlaczego akurat Grecja? Bo to piękny kraj. Aż od zadymionych Aten do oślepiająco jasnych wysp Grecja obfituje w starożytne akcenty; pępek wszechświata w Delphi, mnóstwo kolumn na świętej wyspie Delos, pełne fresków pałace minojskie na Krecie oraz, zupełnie wyjątkowa okazja, pozostałości po Atlantydzie na Santorini. No i oczywiści Rodos- wyspa stworzona przez Bogów, wyspa gdzie słońce świeci przez 300 dni w roku, wyspa o wspaniałym krajobrazie, uwielbiana i kochana przez turystów, miejsce mojego wymarzonego odpoczynku. Z kilku ofert wybieram moim zdaniem najlepszą - pobyt w pięciogwiazdkowym hotelu Kresten Rogal Villas & SPA. Przecież raz się żyję . Od razu zakochuję się w tej wspaniałej wyspie. Wita mnie słońce ; zachwycona mam problem ze znalezieniem chociaż jednej małej chmurki, czuję specyficzny klimat, widzę wspaniałe zabytki, morze które jest niebieskie a nie zielone i czyste plaże. Plaża jest imponująca-szeroka i ciągnie się po horyzont z jednej i drugiej strony. Z piachu wyrasta las parasoli, leżanek i foteli. Słońce, choć popołudniowe, daje się już we znaki. Późnym popołudniem postanawiam zwiedzić leżące na północnym wybrzeżu miasto Rodos. Całe miasto to nie tylko zabytki, gdzi liczne kościoły, meczety, wąskie kamienne uliczki stwarzają idealny klimat do romantycznych spacerów. To również serce nocnego życia. Udało mi się zobaczyć Mury obronne Starego Miasta, Plac Hipokratesa, Muzeum Archeologiczne oraz Meczet Sulejmana Wspaniałego. Nie jestem osobą która lubi bezczynne wylegiwanie się na słońcu, zatem następnego dnia zwiedzam wybrzeże wschodnie. Podziwiam Gorące Źródła Kalithea, Dolinę Epta Piges a wieczorem ruszam do Faliraki. To tutaj, w sporym centrum handlowym, z dużą ilością sklepików kupuję wiele ciekawych pamiątek, wyrobów skórzanych i biżuterii ,by później móc wywołać wspomnienia lub by się pochwalić przed znajomymi:) W środowej części wyspy zwiedzam Dolinę Motyli- wspaniała Zalesiona dolina, w której na zacienionych skałach i drzewach przesiaduje miliony motyli, które w zasadzie są ćmami. Niesamowity widok. Udało mi się również zahaczyć o Górę Attawyros. Mimo, że z całej budowli pozostały tylko ruiny, to z samego szczytu rozlega się piękny widok na sąsiednie wyspy a wiosną zakwita tu szałwia i tymianek. Nie marnowałam czasu więc każdego dnia dopiero późnym wieczorem wracałam do hotelu. Tutaj odpoczywałam i korzystałam z zabiegów Spa. To mnie odpręża, relaksuje, jednocześnie zaś dodaje energii i sił na dalsze zwiedzanie. Zwiedziłam również południową część wyspy. Znalazłam tu urokliwe miejsca nie tylko nad Zatoką Lindos, która jest najcieplejszym miejscem na wyspie. Temperatura latem dochodzi tu nawet do 45°C a woda jest wręcz krystaliczna. Współczesne Lindos to małe, ale często odwiedzane miasteczko, które stanowi główną atrakcję na wyspie Rodos. Jego zabytki są pod ochroną a ruch samochodowy jest w nim zabroniony. Tutaj kupiłam pamiątki i kartki
pocztowe. Wróciłam szczęśliwa, zrelaksowana, wypoczęta i z przekonaniem że na pewno kiedyś tam jeszcze wrócę. A wycieczka pozostanie w pamięci na zawsze. Ta wyspa stworzona przez Bogów ofiarowała mi najpiękniejsze wakacje i wspomnienia do końca życia. Bogowie jednak wiedzą co dobre:)

Ja Pochodzę Ze Wsi I Dlatego Co Rok Jeżdżę Z Całą Rodziną W Moje Rodzinne Strony Na Wakacje Z Stamtąd Mam Dużo Miłych Wspomnień

Pomyślałem,skoro druga moja połówka nie skorzysta to czemu faceci mają się ograniczać ?
W kilku słowach : miejscem upragnionym, gdzie wracałbym każdego roku,każdej godziny,każdego dnia są nasze przepiękne,niedoceniane Polskie góry.
Dlaczego właśnie one ? Jest tam spokój,czystość,natura,zapierające dech w piersiach widoki,które wspomina się latami.
"Cudze chwalicie a swego nie znacie"
Doceńmy Polskie góry,póki Chińczycy ich nie podrobili,jak to już próbują robić z naszą krajową solanką :)

Miejsce wymarzone, niesamowite, przyciągające, takie, do którego chcę wracać wciąż i wciąż jest właśnie ... Manhattan!
Stolica Świata, stolica mody, stolica zadowolonych ludzi i po prostu piękne miasto. Co jest w nim takiego, że przyciąga tak bardzo? Najfajniejsze na świecie zakupy, muzea, w których nocami chodzą żywe dinozaury, zielony Central Park, w którym na wielkim grzybie przycupnęła Alicja z krainy czarów, nowojorskie metro,w którym spotkasz milionerów i grajków zarabiających na parę dolarów, prawdziwe amerykańskie hamburgery koniecznie z coleslow, donuty ociekające różowym lukrem i muffiny z zabawnym wizerunkiem ciasteczkowego potwora, najmilsi na świecie ludzie, którym uśmiech nie zdaje się znikać z twarzy, Statua Wolności, która patrzy na świat ze spokojem w oczach i symbolizuje dążenie do spełnienia marzeń za wszelką cenę...
Choć Manhattan to nie mój dom, tam czuję, że jestem u siebie.

Moje ulubione miejsce na ziemi to niewielki lasek położony w dość małej lubelskiej wsi. Znajdował się w nim bardzo stary (prawie dwustuletni) drewniany krzyż, a także zabytkowa kapliczka. Miejsce owiane jest różnymi legendami. Jedna z nich głosi, że z tego miejsca wstąpił do nieba Pan Jezus odciskając na kamieniu swoją stopę, czemu dowodzić ma wielki i ciężki kamień z uwypukleniem właśnie w kształcie stopy (kamień jest uchwycony na zdjęciach jednego z okolicznych mieszkańców). Legendy przekazywane od pokoleń w większości mijają się z prawdą, ale z jedną jest zupełnie inaczej (nawet okoliczni księża zdają się ją potwierdzać). Mówi ona o pewnej niewidomej kobiecie, która zakopała się częściowo w ziemi w tymże lasku i została uzdrowiona. W ramach dziękczynienia wybudowała kapliczkę, którą można do dziś oglądać. Miejsce to jest niezwykle tajemnicze. Las,do którego nikt od dziesięcioleci nie ingerował, jest bardzo gęsty i ciemny. Nad krzyżem wznoszą się trzy ogromne lipy, a droga do niego jest zacieniona przez niezwykle stare sosny, na których gnieżdżą się drapieżne ptaki. Lasek znajduje się na niewielkim wzgórzu otoczonym z każdej strony przez malownicze pola. Każda wizyta w tym miejscu pozostawia we mnie jakiś ślad. Miejsce to napawa wiarą. Człowiek może się w nim wyciszyć, spojrzeć z pewnej perspektywy na swoje życie, a także pomyśleć nad sensem zdobywania ziemskich dóbr.

Ktoś mądry powiedział kiedyś, że to nie miejsca są ważne, ale ludzie, którzy czynią je wartymi wspomnień i powrotów. Jest takie miejsce, do którego ja często wracam, póki co tylko myślami, ale w przyszłości planuję dołączyć do nich ciało, a właściwie cztery: moje i mojej rodziny...
To magiczne miejsce to maleńka, nadmorska włoskia miejscowość, w której kilka lat temu mieszkałam i przeżywałam cudowne chwile.
W dzień wygrzewając się na słonecznej plaży, a w nocy zajadając pizzę i gorące krossanty z czekoladowym kremem, cieszyłam się gościnnoscią i otwartością Włochów. Chciałabym te wszystkie cuda pokazać moim synkom i przekonac się czy są w stanie wyłowić z morza tyle samo muszli co ja i zbudować równie niezmywalne zamki z piasku...Ale to wszystko musi poczekać aż moje młodsze dziecko stanie na własne nogi...
Póki co zostaja mi zdjęcia i wspomnienia...

Moim ulubionym miejscem do którego lubię wracać jest urocza wioska na Kaszubach Wdzydze Kiszewskie .Dookoła jeziora i lasy ,świeże powietrze :)
Piękny Park Etnograficzny skansen starej zabudowy kaszubskiej.To miejsce, w którym mogę odpocząć i odpłynąć myślami i zapomnieć o cywilizacji. A jednocześnie marzyć i puszczać wodze wyobraźni, które zdają się nie mieć granic. Urocze punkty widokowe i krajobrazy pozostawiają ślad w głębi serca .Wracam tam zawsze kiedy chce zapomnieć o problemach kiedy moje wnętrze woła; Daj odpocząć!

• wdzydze.jpg (6,05kB)

Moje ulubione miejsce do którego wracam w myślach i na jawie to mój dom rodzinny we wsi Dzikowice , gdzie spędziłam dzieciństwo biegając po podwórku , zjadając owoce prosto z drzewa, zbierając poziomki na polanie w lesie i wąchając przecudne kwiaty w ogrodzie . Marzyłam o znalezieniu na szczęście czterolistnej koniczyny i ja znajdywałam a ze szczęściem różnie bywało. To miejsce jest i będzie bliskie memu sercu a w myślach pozostanie na zawsze, jako błogie dzieciństwa wspomnienia i przecudne naturalne atrakcje.

Moim ulubionym miejscem do którego wciąż wracam ( miedzy innymi jest też moim azylem )to drzewo rosnące niedaleko mojego domu .Wielki rozłożysty dąb który w dzieciństwie był miejscem moich głębokich rozmyślań ,ucieczek przed światem,przed problemami .Wdrapywałam się na moje drzewo i czytałam swoje pierwsze miłosne liściki ,płakałam kiedy dostawałam dwóję,pierwszy pocałunek też był pod moim ukochanym drzewem .Głęboko wierzę że ma cudowną moc ,wystarczy się do niego przytulić a już można poczuć się lepiej .
Drzewo nadal posiada magię ,mimo że jego gałęzie zostały sporo przycięte .
Nie wchodzę na nie tak jak kiedyś ale lubię siadać na ławeczce obok i obserwuję wiewiórki które po nim skaczą a ptaki zakładają swoje gniazda .Blisko tego dębu odpoczywam ,przy nim znów czuję się jak mała dziewczynka która opowiada o swoich problemach przyjacielowi który nikomu nie piśnie ani słowa :)

• dÂąb.jpg (0,74kB)

Chcę się budzić w mieście, które nigdy nie zasypia - tak śpiewa Frank Sinatra w piosence New York, New York. Też tak śpiewam, kiedy zaczynam tęsknić.
Dotychczas moim największym podniebnym przeżyciem, które spowodowało łzy szczęścia i ekscytacji było ujrzenie po raz pierwszy w życiu wieżowców na Manhattanie w Nowym Jorku z okna samolotu. Od tamtej chwili zakochałam się w tym mieście. Było to w maju 2009 roku, prezent urodzinowy. Widziałam również Wodospad Niagara, najbardziej krętą uliczkę Lombard Street w San Francisco, poczułam wiatr we włosach na Golden Gate, odwiedziłam aleję gwiazd w Hollywood, wygrałam 100 dolarów w Las Vegas, oniemiałam patrząc na Grand Canyon Kolorado. To była wycieczka życia. Chciałabym tam jeszcze wrócić. To jest moje największe marzenie :)