Wygraj „Podróżnik fotograficzny” Jacka Boneckiego

Fotografia jest moją pasją ponieważ mam szalenie nieodporny rozum na piękne lecz ulotne chwile i tylko fotografia umożliwia mi zatrzymanie i uchwycenie wyjątkowych momentów w moim życiu. Życie tak szybko pędzi, nie sposób zapamiętać tak licznych i ważnych dla nas codziennych scen i wydarzeń, czasem zabawnych, czasem dziwnych, nierzadko wzruszających i niepowtarzalnych. Dla mnie fotografia to królestwo wspomnień i zamrażania ulotnej teraźniejszości, która z czasem staje się odległą, lecz niestarzejącą się przeszłością... W każdej chwili mogę potem otworzyć „lodówkę” w postaci albumu fotograficznego i cieszyć się słodkością i jakością ulubionych, zdjęciowych „lodów”, które koją i cieszą moje wspomnieniowe kubki smakowo-wzrokowe... Dzięki fotografii, powiedzenie „Chwilo trwaj...” staje się dla mnie realną rzeczywistością.

No cóż... prawdę mówiąc może i nie jestem fotografem profesjonalistą, a raczej fotografem-amatorem, który próbuje swoich sił w zaciszu domowym. Nie mam nie wiadomo jak drogiego sprzętu z najwyższej półki ale długo szukałam aparatu w przystępnej cenie, który ma pozytywne opinie i pozwoli mi cieszyć się podczas wspaniałej zabawy jaką jest fotografia. Fotografowanie traktuję jak zabawę i coś co pozwala mi się odprężyć. Uwielbiam potem próbować nakładać różne efekty w specjalnych programach i podziwiać zdjęcia, które udało mi się uchwycić. Moim najwspanialszym modelem i źródłem inspiracji jest mój syn. Najbardziej lubię próbować złapać jego uśmiech w różnych sytuacjach. Lubię też robić zdjęcia zwierzętom. Moim drugim modelem na którym wieeele udało mi się poćwiczyć był mój pies. Często próbuję uchwycić też pogodę i cuda natury. Wystarczy, że niebo ma niecodzienny kolor, a ja już latam po dworze z aparatem. A więc odpowiadając na pytanie, czemu fotografia jest moją pasją? Dzięki fotografii mogę uchwycić chwile warte zapamiętania. Mam już sporą kolekcję wspaniałych albumów rodzinnych. Dzięki fotografii zapominam o stresie i całkowicie się odprężam. Próbowanie różnych efektów, szukanie inspiracji w internecie, i spędzanie czasu na świeżym powietrzu gdzie próbuję uchwycić cuda natury to naprawdę wspaniały pomysł na aktywne i kreatywne spędzenie czasu. :)

Od kiedy pamiętam, już jako dziecko uwielbiałam oglądać czarno-białe rodzinne fotografie. Ciekawiły mnie postaci i widoki. Kiedy byłam już nastolatką kupiłam za samodzielnie zarobione pieniądze pierwszy aparat fotograficzny. Biegałam wtedy po lesie w poszukiwaniu zwierząt, którym mogłabym robić zdjęcia. Jako, że wtedy nie miałam jeszcze cierpliwości, na aparacie uwieczniałam głównie krajobrazy. Później kupiłam swój drugi aparat, który był zdecydowanie lepszy od tego pierwszego. Nie jest to profesjonalny sprzęt, a ja nie jestem profesjonalistką w robieniu zdjęć, ale uwielbiam tak spędzać czas. Fotografia pozwala mi uchwycić wspaniałe momenty, piękne chwile, szczęście, miłość, smutek i wachlarz innych uczuć. Fotografia, a co za nią idzie - często obcowanie z ludźmi i przyrodą daje mi szczęście, wytchnienie po ciężkim dniu, satysfakcję, nieraz dumę z dobrego zdjęcia, a także daje mi wyzwania i pozwala się realizować. To piękna pasja, której owoce lubię podziwiać :)

[CENTER]MOJA HISTORIA.
[/CENTER]Ludzie dzielą się na dwa typy: tych, którzy mają zapał do pasji i się na niej skupiają oraz tych, którzy nie wsiąknęli jeszcze w żadną, bądź też tylko je "lizneli". Ja jestem wyjątkiem - tym najgorszym typem. Od zawsze interesowałem się w s z y s t k i m (no dobra, poza gotowaniem - ale przyjdzie na to czas), a z biegiem czasu każdy temat rozwijałem. Przykłady? Na pęczki. Nie umiem układać kostki Rubika? Drażniło mnie to. W jednej wieczór ułożyłem po raz pierwszy, po drugim układałem już w 4 minuty, po tygodniu LBL (metoda układania) miałem w jednym palcu. Między czasie nowe kostki, ba - kupiłem 10x10 za... 400zł. Po miesiącu zacząłem opanowywać Friedrich'a, lecz szybko dałem sobie spokój. W tym momencie, po kilku latach, układam hobbystycznie, czasami - speedcubing przestał mnie bawić. Ale co opanowałem (40 sekund 3x3x3) - to moje.
Między czasie numizmatyka.
Modelarstwo.
Wszechobecna elektronika.
Wstęp jest długi, lecz prowadzi do jednego wniosku: tylko dwie pasje były ze mną od początku i są do teraz - to motoryzacja i fotografia.
Pierwsza ciągnie się za mną od zawsze - bo to rodzinne. Tygodnie spędzone przy TopGearze, miesiące w internecie, wśród testów, opinii, felietonów, prezentacji. Żyję tym i nigdy nie przestanę.
Fotografia ma u mnie krótszą historię. Dopiero trzy lata temu kupiłem pierwszy, zaawansowany aparat (a trafiło na Nikona D7000), wcześniej posługując się bardzo prostymi kompaktami oraz jeszcze prostszymi telefonami. To właśnie ok. 4 lata temu, przeglądając stare zdjęcie, przy nawrocie wspomnień, zdałem sobie sprawę, że bardzo dużo uwagi poświęcałem kompozycji. Patrzyłem na zdjęcia, które miały tragiczną ostrość, mdłe kolory i mnóstwo szumu, ale sprawiało mi to frajdę - widziałem iskierkę, dzięki której popełniłem to zdjęcie.
Zdecydowałem się, postawiłem wszystko na jedną kartę i kupiłem wymarzony aparat - oczywiście spędzając rok na forach, jak każdy zakupoholik. Później 35/1.8, jeszcze dalej 50/1.8 i... wsiąkłem w to bez końca. Uwielbiam wybierać się do nowych miejsc i obserwować. Szukać motywu, który namaluje moje zdjęcie.
Z powodu mojej choroby, jaką jest pasja do motoryzacji, często zdarza mi się przebywać na różnych imprezach w tej tematyce. Aparat przy boku pozwala mi łączyć obie, wbrew pozorom bardzo bliskie sobie dziedziny. Doprowadziło to do tego, że na pytanie o moją ulubioną dziedzinę fotografii odpowiem jednoznacznie - reportaż.

(Link na wypadek, gdyby nie wgrały się zdjęcia na forum:
https://drive.google.com/folderview?id=0B0R1gMTfuqoTbTFFWXgwTzA5X1U&usp=sharing)

Fotografia jest moją pasją, ponieważ pozwala mi zachować moment na dłużej. Jedną chwilę, która już może nigdy się nie powtórzy, ale ja - Kamil - będę mógł do niej wrócić.

• DSC_5953-1-1.jpg (8,62kB)
• 0830-2.jpg (6,41kB)

Fotografia jest moją pasją, bo dzięki niej mogę gonić za chwilą, momentem, ujęciem, wszystkim tym, co dla mnie jest piękne.
Spędzam przy niej przyjemnie czas, który mija bardzo szybko, nie mam przy tym uczucia źle zużytego czasu, a wynoszę z niego radość i samozadowolenie.
Podsumowując mogę za fotografią gonić, robić zdjęcia i jeszcze mi mało, pochłania mnie i cieszę się z tego nieziemsko, jak wybieram najlepsze zdjęcie z serii to jest bajeczne uczucie.

Fotografia pozwala zatrzymać coś, co po sekundzie może już zniknąć. A jednak ilekroć będę miała ochotę wspomnieć, będę mogła to zrobić. Zdjęcia to chwytanie chwil z życia, często nasza historia. Poza tym, można wiele powiedzieć o człowieku, na podstawie jego fotografii - co jest dla niego ważne, co uważa za piękne, co tak naprawdę kocha i daje mu szczęście. To forma odzwierciedlenia nas samych.

Fotografia jest moją pasją, bo już od dziecka marzyłem aby zostać fotografem i moje marzenia stały się realne. Bez tego nie potrafię żyć a moja dziewczyna uwielbia gdy ją fotografuje.

Fotografia jest kanciapką szczęścia duszy!

Życie jest piękne! Zachód słońca, poranny całus od ukochanego, ciasto które wyszło bez zakalca. Krótkie chwile, małe okruchy codzienności dające mi poczucie szczęścia. A jednak tak drobne i ulotne. Chciałabym móc utrwalić je wszystkie w mojej pamięci by za 5, 10 czy 20 lat móc z rozrzewnieniem je wspominać. Niestety nie mam tak dobrej głowy do zapamiętywania. Dlatego tak bardzo kocham fotografie. To niezwykłe, że za pomocą jednego małego urządzenia mogę uchwycić te wszystkie drobnostki dnia codziennego, które może wydają się błahe, ale w codziennym życiu przynoszą mi mnóstwo radości.

Uwielbiam oglądać stare zdjęcia. Patrzeć jak ludzie się kiedyś ubierali, jak wyglądały miasta w których mieszkali. Zawsze zastanawiam się co sobie wtedy myśleli, jacy byli, czy byli szczęśliwi, co lubili robić?

I już cieszę się na samą myśl, że za 50 lat ja tak samo będę mogła pokazać mojej przyszłej wnuczce jak wyglądała i jak ubierała się jej babcia na lata przed jej narodzinami, gdy w ogóle jeszcze wtedy nie wiedziała, że kiedyś będzie miała wnuczkę. Wczoraj zrobiłam zdjęcie zachodzącemu słońcu. Będę mogła je jej pokazać i powiedzieć, że ten zachód słońca oglądałam razem z jej dziadkiem. Był 3 września 2016 roku, ciepły, ale już przynoszący powiew jesieni dzień. Mieliśmy po dwadzieścia parę lat i byliśmy bardzo szczęśliwi. Dzięki fotografii będę mogła jej to wszystko pokazać. Dlatego to moja pasja.

Nie rozumiem sensu zamieszczania zgłoszeń po terminie skoro konkurs trwał do 1.9.2016. I to w dodatku długich zgłoszeń.

Wg regulaminu konkurs trwał do 4 września. Cytując:
"2.2. Konkurs będzie trwał w dniach 22 sierpnia do 4 września

2.3. Rozwiązanie Konkursu zostanie ogłoszone na stronie internetowej polki.pl w 7 dni od zakończenia zbierania zgłoszeń do konkursu czyli do dnia 11 września."

Link:
https://polki.pl/po-godzinach/ksiazki,wygraj-podroznik-fotograficzny,10418725,artykul.html

Wygląda więc na to, że wszystkie zgłoszenia były na czas julciap26 ;)

Rzeczywiście w regulaminie jest 4 września, a w poście 1 września. Zwracam honor. Widać jakiś błąd się wkradł