Wygraj książkę "Mąż doskonały - gatunek wymarły"

Mąż doskonały - pojęcie względne. Dlaczego?
Ponieważ dla jednych mąż doskonały to taki, który dla innych oznacza niedoskonały :)
Dla mnie mąż doskonały to taki, który wyprzedza moje myśli,
to taki, któremu co noc gotowanie dla mnie się śni,
to taki, dla którego wyjście ze mną na zakupy to nie koszmar,
to taki, który ma do przekonywania ma dar :)
Mąż doskonały to taki, który nie spędza całego swojego dnia w pracy,
to taki, który wynagrodzenie i premie przynosi mi na tacy,
Mąż doskonały to taki, który nie ma oleju w głowie,
który nie pozwoli się zwieść innej kobiecie, nawet gdyby była na tronie,
Mąż doskonały wie co w danej chwili wypada a co nie,
wie kiedy żona ma ochotę na deser, a kiedy na masaż,
pamięta o rocznicy ślubu - nie tylko pierwszy raz,
Mąż doskonały niestety nie istnieje w rzeczywistości,
bo ta rzeczywistość byłaby nudna i pewnie bez radości,
mąż doskonały byłby robotem, który byłby zaprogramowany,
a ja takiego nie chcę, więc wolę takiego niedoskonałego - taki jest kochany :)

Mąż doskonały to taki, jakiego każda kobieta chciała by mieć.
Jeśli będziesz życzliwa, pomocna, wyrozumiała (itd.) otrzymasz w zamian to samo. Mężczyźni doceniają to, co się dla nich robi, odwdzięczając się tym samym. Zawsze należy dążyć do tego, by być coraz to lepszym, idealnym. Jeśli będziesz doskonałą żoną, będzie i mąż doskonały.

Mąż doskonały, czyli jaki?
Czyli MÓJ :)
Bo innego bym nie wzięła ;)

Mąż Doskonały to nie tylko facet z którym wzięło się ślub, to przede wszystkim partner i przyjaciel, na którym można polegać i który będzie potrafił równie dobrze słuchać jak wsłuchiwać się w potrzeby żony. Taki mąż to oparcie na każdym etapie wspólnego życia, to człowiek otwarty i przewidujący, którego nie trzeba prosić i tłumaczyć czegoś pięć razy by coś zrobił. On powinien umieć wyrażać swoje uczucia, zaskakiwać żonę i spędzać z nią dużo czasu, na rozmowach, wspólnych zainteresowaniach, a nawet dzielić się sekretami. Doskonały mąż potrafi rozweselić, nie krytykować i nie negować wszystkiego pod wpływem chwili, powinien być opanowany, zaradny w domowych obowiązkach i pozwolić sobie na odrobinę szaleństwa, by wnosić w związek coś nowego.
Jednakże mąż idealny w oczach swojej żony, może mieć różnorakie znaczenie:)

Mówią,że mąż doskonały to wymarły gatunek
ale mój małżonek tej teorii pędzi na ratunek
jest zawsze przy mnie kiedy trzeba
w codziennym życiu przychyla mi nieba
jest męski,mądry,zabawny i czuły
pod koszulką ma niezłe muły ;)
łatwo nie było szukałam go parę lat
już go nie puszczę mimo paru wad :)

Mąż doskonały to taki, który zna swoją wartość, ciepło i uczucia płynące z serca, które są ukryte w Jego męskim "ego" i które pomimo zachwiania nie zatracą swojego prawdziwego poczucia swojej wartości, to również wrażliwość i troskliwość o innych ale taka,
która nie pragnie żadnej nagrody za trudy i niebezpieczeństwa przed nim stojące...

"Mąż doskonały - gatunek wymarły""... Myślę o tym od momentu,
w którym poczułam, że zaczynam powoli dorastać do roli żony i matki.
Tak naprawdę, to nie wierze w ideały, twardo stąpam po ziemi, ale jeśli chodzi o tę kwestię, to wciąż mam "głowę w chmurach".
Dla mnie mąż doskonały to połączenie cech mojego taty i dziadka.
To musi być ktoś przede wszystkim pewny siebie, dający mi poczucie bezpieczeństwa,
będący oparciem w trudnych chwilach. To ktoś optymistycznie nastawiony do życia, łagodzący spory, działający na mnie, jak najlepszy lek uspokajający oraz czuły,wierny słuchacz ,
pierwszy krytyk i wojownik zawsze stojący obok. Powinien być jak:
Legendarny Tristan- szaleńczo kochający Izoldę,
Zagłoba- umiejący rozśmieszać,
król Artur- potrafiący wybaczać
Wolter, który tak pięknie mówił o miłości.
Jego rycerskie maniery wobec własnej żony powinny być ostentacyjne m.in. podaje jej płaszcz, przepuszcza pierwszą przez drzwi i nic sobie nie robi z posądzeń o pantoflarstwo.
Doskonały mąż nie ogląda się w towarzystwie żony za innymi kobietami. Przyłapany na oglądaniu się winien od razu wyjaśnić, że pani, za którą się obejrzał, miała właśnie taki płaszcz, jaki chciałby kupić żonie...
Doskonały mąż zawsze zauważa nową fryzurę i nową sukienkę żony. Zainteresowanie ceną okazuje ewentualnie po wyrażeniu zachwytów, po czym nie urządza dzikiej awantury a ciosy znosi z godnością.O fryzurze nie mówi, że nazbyt młodzieżowa czy ekstrawagancka.
Nie wybiera się na ryby, gdy żona ogłasza generalne porządki. Deklaruje od razu swą pomoc. Nie sprowadza do domu bez uprzedzenia kolegi z ławy szkolnej, a tym bardziej koleżanki z przedszkola. Przesoloną zupę zjada bez mrugnięcia powieką, wszelkie kulinarne sukcesy żony opiewa. W ogóle często mówi żonie komplementy,kwiaty i upominki kupuje nawet bez okazji, nie zapomina o imieninach żony,Dniu Kobiet,rocznicach ślubu.
Przed wizytą u teściowej nie dostaje gwałtownego bólu zęba.
Dziś już nie ma bohaterów!! Są mężczyźni z krwi i z kości, zapracowani, zmęczeni, nerwowi, również goniący za swoimi ideałami.
Dlatego myślę, że doskonały to nie wymyślony przeze mnie wzór, ale mężczyzna, który mimo dzielących nas różnic zawsze będzie stał po mojej stronie, który wyrazi swą miłość zwyczajnym przytuleniem.
Mam nadzieję, że kiedyś go znajdę, bo samo szukanie... potrafi być bardzo męczące...

Idealny mąż rano wstaje i się goli,
bo na zabrodziałą twarz żona nie pozwoli,
Myje zęby w ostateczności,
Lecz zrobi to aby nie powalić na kolana gości!

Następnie ciężko pracuje aby wyżywić rodzinę,
A przy tym ma zawsze uśmiechnięta minę,
Lecz gdy do domu przyjdzie odpoczywa chwile,
Przy piwie i schabowym ma uśmiechniętą minę!

Żonę zadowala, dziećmi się zajmuje,
równie dobrze z kolegami w barze się raduje,
Naprawi szafkę i kwietnik naprawi,
Najbardziej go mecz w nogę z synem bawi!

Mąż doskonały to taki, który tak naprawdę doskonały nie jest. Gdyby był doskonały pod każdym względem to byłby bardzo irytujący. Jego (nie)doskonałość powinna zaczynać się od wyglądu. Nie chcę żeby był zawsze perfekcyjnie ogolony i elegancko ubrany. Doskonały mąż czasami kusi męskim, trzydniowym zarostem, ale gdy jest taka potrzeba jest gładziutki i schludny. Garnitury są dla sztywniaków, ale czasami miło jest się pokazać z dostojnym "krawatowcem". Jego (nie)doskonałość to przecież też sposób bycia. Pantoflarz lub dyktator zostają skreśleni już na starcie. Doskonały mąż to ten, który potrafi Ci przyznać rację, gdy ją masz i jednocześnie broni swoich racji, gdy jest taka potrzeba. Jest spokojny, stateczny i czujesz się przy nim bezpiecznie, jednak czasami potrafi Cię zaskoczyć czymś szalonym. Mąż doskonały wspiera Cię i pomaga realizować marzenia, ale tylko te, które wpłyną na Ciebie i Waszą wspólną przyszłość pozytywnie. On potrafi sprowadzić Cię na ziemię i w delikatny sposób upomnieć, gdy za bardzo rozbujasz wodzę fantazji. Doskonale sprawdza się w roli kucharza, sprzątacza i opiekunki do dzieci, ale nie wyręcza Cię we wszystkich obowiązkach. Doskonały mąż to przede wszystkim doskonały człowiek, syn, ojciec i przyjaciel. Gdyby mąż był doskonały przez cały czas, to żadna żona i tak nie potrafiłaby tego docenić.

wygląda
prawie jak Shrek;)
na pewno nie na swój wiek
żyje sobie kolorowo
i bawi nas odlotowo!

[CENTER]Idealny mąż to taki,
który znienacka posyła swojej żonie buziaki.
O swój wygląd zawsze dba
i z naprawą przeeeróżnych przedmiotów radę sobie da.
Poza tym świetnie gotuje
i ciągle swojej lubej imponuje.
A gdy do kłótni dochodzi,
to pierwszy się ze swoją żoną godzi.
Komplementy jej prawi,
a kupując niespodziewane prezenty ogromną radość jej sprawi.
Dobrego humoru nigdy mu nie brakuje,
a swoich obietnic zawsze dotrzymuje.
Energia go rozpiera
i na romantyczne kolacje swą wybrankę zabiera.
Męskość to siła od której nie stroni
i przed złem swoją kobietę uchroni.
I jeszcze cierpliwości mu nie brakuje,
a żona bezpiecznie się przy nim czuje!
Jako tatuś również idealnie się spisuje
i całym sercem swoje potomstwo wychowuje.
A w nocy do małego brzdąca wstaje
i żadnego lenia nie udaje.
W obowiązkach domowych również pomaga,
poza tym cechuje go odwaga i rozwaga,
A więc taki mąż doskonały,
byłby dla nie wspaniały![/CENTER]

Ideały nie istnieją, więc idealny to taki, którego my zaakceptujemy i który zaakceptuje nas takie jakie jesteśmy.