Nie wiem co robić - pomóżcie!!!

Nie wiem co mam o tym myśleć . Od półtora roku spotykam się z żonatym mężczyzną. Jak się poznaliśmy on nie ukrywał, że ma żonę i dzieci, nie mówił mi że chce się rozwieść i odejść od żony. Wprost przeciwnie zawsze twierdził, że jest szczęśliwy w małżeństwie, a na moje pytania dlaczego więc się ze mną spotyka, mówił że czegoś mu brakuje, że żona jest już bardziej przyjaciółką. Zgodziłam się za taki układ. Początkowo myślałam, że chodzi mu o seks, więc uznałam że nie będę z nim sypiać, wtedy on zakończy szybko znajomość. Tak się nie stało, spotykaliśmy się, rozmawialiśmy, miło spędzaliśmy czas. Ja czasem pytałam o jego związek z żoną, zawsze twierdził, że wszystko się układa, że jest szczęśliwy. Po 8 miesiącach znajomości pierwszy raz poszliśmy ze sobą do łóżka i od wtedy coś się zmieniło. Dodam tylko, że spotykamy się od półtora roku i seks uprawialiśmy tylko 4 razy, głównie się spotykamy, rozmawiamy..., ale nie jest to też układ oparty na przyjaźni, nie zwierzamy się sobie, nie dzwonimy do siebie jak coś się stanie. Pisząc więc, że coś się zmieniło, mam na myśli, że trochę inaczej się traktujemy, może to przez seks, ale przecież my sporadycznie ze sobą sypiamy. On ciągle pyta czy ja się z kimś spotykam, choć ustaliliśmy wcześniej, że każdy z nas może robić co chce, mówi że jest zazdrosny. Jak ktoś mi sprawi przykrość, on się strasznie unosi i chce mi pomagać. Ja cały czas mówiłam, że między nami jest pewnego rodzaju układ (on nazywa to związkiem), że podchodzę do tego bez emocjonalnie. Niedawno powiedział mi, że pragnie seksu ze mną, ale że nie to jest najważniejsze, że uwielbia spędzać ze mną czas, siedzieć obok, przytulać, rozmawiać... Powiedziałam, że również go pragnę i chce seksu. Ostatnio wyznał, że nie układa mu się z żoną, że jest dla niego ciężarem, ale nie odejdzie od niej bo boi się, że zostanie sam i w nikim nie będzie miał wsparcia, poza tym dzieci i wspólność majątkowa. Zrobiło mi się przykro, że powiedział, że się z nią nie rozwiedzie, bo mi strasznie zależy na nim (ja nie pytałam o rozwód nigdy, powiedział to nagle sam). Powiedziałam wtedy, że nic do niego nie czuje, że nie chce żeby się rozwodził, bo nie chce z nim być, że spotykam się z nim tylko i nie ma to większego znaczenia. On wtedy powiedział, że z jego strony to też nie jest wielka miłość i że nie planuje się rozwodzić. Powiedział, że jak mi coś nie odpowiada to mogę znaleźć sobie innego, bo on dla mnie nie zmieni się. Wiele przykrości usłyszałam wtedy od niego, on ode mnie również. Oczywiście obydwoje udawaliśmy, że wszystko jest ok, robiliśmy dobrą minę do złej gry. Po chwili rozmowy, kiedy już przestaliśmy sprawiać sobie przykrość, on zapytał czy lubię go choć trochę i powiedział, że postara się zmienić tak żeby mi było z nim dobrze. Teraz jest ok, ale strasznie często rozmawiamy o tym czy ja kogoś mam, czy jesteśmy o siebie zazdrośni, czego nie było wcześniej, rozmawialiśmy o wszystkim: pracy, zainteresowaniach, pogodzie, ale nie o naszych relacjach. Nie wiem co mam o tym myśleć. Zależy mi na nim, choć nigdy mu tego nie powiedziałam, wprost przeciwnie mówię że nie, boję się że jak się dowie, to zakończy znajomość, ponieważ nie wiem czy on coś czuje, nigdy mi nic nie wyznał, ale jego zachowanie i te nasze rozmowy są dziwne. Z jednej strony nie robi mi nadziei, z drugiej daje do zrozumienia że mu zależy. Raz mówi, że z jego strony ma to podłoże emocjonalne, innym razem, że nie. Czasem denerwuje się, że dla mnie nie ma nasza znajomość większego znaczenia, a czasem mówi że to dobrze, bo w przeciwnym razie bym cierpiała. Nie wiem co mam robić, czy zakończyć tę znajomość czy kontynuować, nie wiem jak rozumieć jego zachowania, a naprawdę strasznie mi zależy na nim. No i do tego dochodzi świadomość, że może rozbijam czyjeś małżeństwo. Pomóżcie proszę.