On, Była, Dziecko, Ja.

Tez jestem tego zdania. Zwiazek z facetem, ktory ma juz dziecko jest trudniejszy niz gdyby nie mial, ale latwiejszy zdecydowanie niz w sytuacji gdy dziecko jest w drodze. Ja postanowilam, zainspirowana Twoimi doswiadczeniami, Zyleta:), ze pozostaniemy w stosunkach przyjacielskich. Nie jest to latwe, bo bardzo kocham tego czlowieka. Ale trzeba myslec o sobie, o swoim zyciu. A od kiedy dowiedzielismy sie o tej ciazy, mam wrazenie, jakbym sama w niej byla. Badania, lekarze, termin, usg...Nie chce w tym uczestniczyc a sila rzeczy tak sie dzieje...I ten ciagly strach, co bedzie potem, jak dziecko sie urodzi. I mimo wszystko wyrzuty sumienia. Moje i jego, ze ona jest sama. Nie wiem, czy wytrzymam, ale postaram sie. Powtarzam sobie ciagle, ze zycie jest tylko jedno i nie wolno mi go zmarnowac na ciagly strach, smutek i placz. Ja tez zasluguje na szczescie i spokoj...Mam nadzieje, ze wytrwam w tym przekonaniu....
A Ty, Zyleta przyjaznisz sie z bylym? Czy to mniej boli, kiedy nie jestes z nim? Jak sobie radzisz?
A tak poza tym, to bardzo Ci dziekuje za to, co tu napisalas. to mi pomoglo i jakos tak...wzmocnilo.Dzieki!!!!!

Ja mam 21 lat. Chce mieć swoje dzieci, swoje badania usg, przezycia. Jestesmy przyjaciolmi ale widze ze on liczy na to ze wrocimy do siebie. Chce mojego szczęścia i godzi sie na kazda moja decyzje. Powiedziałam mu otwarcie ze po tym co przeszłam, po tych jej jazdach, jej rodziny nie jestem w stanie zaakceptować ani tegho dzieciaka ani sytułacji. Twierdzi że rozumie. Nie juestemn tego pewna bo widze miłośc w jego oczach. Tamta kobieta wychowa dzicko sama, bez pomocy na wlasne zyczenie z 50 zl alimentow. Wogole mi jej nie żal bo zachowywała się nieludzko. Zal mi dziecka ktore bedzie mialo taka matke i dziadków. Ale to jest życie. Wróżka mi powiedziała ze mimo ze on mnie niesamowicie kocha to z nim nie bede. Gdzies jest dla mnie facet "bez przeszlosci" ktory da mi szczescie i dzieci. Podchodze do tego sceptycznie jednak mimo wszytsko daje mi to jakas sile i dystans. Trzymam za Ciebie kciuki. Ja załuje ze mi się to wszystko przytrafiło, bo przezyłam mnostwo trudnych chwil. Nie wiem dlaczego się na to godziłam. Wikem jedno. Chce być szczesliwa i miec swoja rodzine. Wiem ze się tak stanie. Życze ci duzo szczęścia i mnostwo sił zeby iść własciwą drogą.

ja ma niewiele wiecej lat i tez marze o swojej rodzinie i szczesliwym zyciu. Ja sobie tak mysle, ze to, co mi sie przydarzylo jest wazne bo duzo mnie nauczylo. Najwiecej dowiedzialam sie chyba o sobie...I mimo wszystko czuje sie silniejsza dzieki temu.Teraz jak patrze na to wszystko, sama sie sobie dziwie, ze jakos przetrwalam i nie zwariowalam. Najbardziej sie boje tych slabszych chwil, tesknoty za nim, wspomnien wlasnie tego, ze sil, zeby isc wlasciwa droga moze kiedys zabraknac...

Na pewno masz jakiś znajomych, wyjdz gdzieś. Zacznij się obracać w innym toawsrzytwie. Mi jest trudno ze względu na to ze moj swiat to byl on. Znajomi znikneli gdzies i strasznie smutno siedzeic samej w domu. W tych chwilach zjawial sie on, "wykorzystywał" te chwile slabosci zeby pobyc ze mna.

Dzięki Wam dziewczyny, uswiadomilam sobie jak powinnam postapic i co bedzie najlepsze przede wszystkim dla mnie samej. Otoz spotykam sie z chlopakiem, ktorego eks spodziewa sie dziecka, z tym ze nasz zwiazek mozna powiedziec jest w fazie wstepnej i nie ma mowy o wielkiej milosci, przywiazaniu, itp... Z mojej stony moze tylko glod prawdziwego i stalego, pewnego uczucia i ogromny bol po ostatnim kilkuletnim rozczarowaniu. Myslalam sobie kazdemu trzeba dac szanse, podobamy sie sobie, swietnie sie rozumiemy, znamy tyle czasu, dlaczego nie dac mu szansy...? Dziecko to problem...? Nie. Z cala pewnoscia nie moj. Ja tez zasloguje na szczescie i jesli to nie teraz to wierze we wlasne szczescie i kiedys jeszcze pokocham kogos z wzajemnoscia i nie bede pytac czy "ten" zwiazek ma sens bo bede go pewna. Wszystkim wam zycze tego samego :)))