Przedziwna historia

Witajcie. Długo nosiłem się z tym zamiarem i doszedłem do wniosku, że też wyleję tutaj swoje żale :) Trochę tego będzie, więc temat dla wytrwałych :)

Tak więc, byliśmy razem równe 4 lata. Przez pierwsze 3 wszystko było super itd.
Owszem bywały czasem kłótnie, ale zawsze szybko się godziliśmy, zawsze któraś ze stron pękała bo nie mogła wytrzymać dłuższego focha. Generalnie było naprawdę fajnie - wszystko robiliśmy razem, widywaliśmy się codziennie, zawsze mogliśmy gadać o dosłownie wszystkim przez cały dzień.

Wszystko zaczęło się psuć od roku - czyli od momentu w którym zacząłem pracę, a ona ostatni rok studiów. Często chodziłem na drugą zmianę, więc nie mogłem się z nią zbyt często spotykać. Kontakt nam się trochę osłabił, jednak każdą wolną chwilę starałem się spędzać z nią - wychodziło tego z kilka wieczornych spotkań w tygodniu, które przebiegały w miłej atmosferze. Nie było jednak już tego co kiedyś - nie mówiła mi już sama z siebie że mnie kocha, na gg przestała przesyłać jakiekolwiek miłosne emotki, wieczorne smsy dostawałem zawsze takie same - "Dobranoc kochanie, spij słodko, tęsknię za Tobą, buziaki". Wiecie - niby nic, ale takie dość istotne szczególiki i rutyna :)

Pierwszy moment niepokoju zaczął się, gdy pewnego razu, przypadkowo zostałem sam na sam z jej telefonem Ze zgrozą zobaczyłem smsy od jakiegoś łukasza, typu "dobranoc skarbie, spij słodko". Wpadłem w furię, pokazałem jej te smsy, trzasnąłem drzwiami i wyszedłem. Ona zaraz wybiegła za mną i zaczęła coś mętnie tłumaczyć, że to nie tak jak myślę, że to nie do niej te smsy, że to tak naprawdę do jej siostry od jej chłopaka, bo zamieniła się z siostrą telefonami i nie zdążyła ich wykasować itp. Fakt że zamieniła się z siostrą telefonami, sprawił że w to uwierzyłem i zapomniałem o sprawie.

Minęło pół roku i stało się coś dziwnego. Otóż po miło spędzonym dniu, gdy odprowadzałem ją na autobus, ona nagle sprowokowała kłótnię. Zaczęła mi wymyślać, że jestem bałaganiarzem, że do siebie nie pasujemy, że ją źle traktuję, że jestem gorszy niż jej były(a zważywszy na to, iż jej były jest alkoholikiem, jest to dość ciężka obelga :) ), no i tak jakby zerwaliśmy.
Byłem wściekły, ale dość szybko zmiękłem, przyjechałem następnego dnia do niej do pracy,przeprosiłem, chciałem to jakoś załagodzić, no i udało się - z tym że zastrzegła, że na razie chce żebyśmy zachowywali się jak przyjaciele, bo ona chce sobie wszystko poukładać, że to dla dobra naszego związku.
Jako przyjaciele wytrzymaliśmy około miesiąc, potem znów wróciliśmy do siebie i pozornie było dobrze.

Przełomem był pewien wieczór, nie wiadomo jak to do końca wyszło, zapytałem ją czy nie robiła mi nigdy żadnych skoków w bok, no i wzięło ją wtedy na szczerość.
Powiedziała, że miała "przygodę" na studiach sprzed 2 lat - pojechała z dwoma kolegami na imprezę, na której upiła się niemal do nieprzytomności i kumpel bzyknął ją wbrew jej woli w samochodzie Oczywiście zaraz dodała, że po tym zerwała z nim kontakt, znienawidziła, miała wyrzuty sumienia, chciała się zabić, zmieniła się po tym itd... Cóż, byłem w szoku, ale że działo się to 2 lata temu to jej wybaczyłem.
Kolejną rewelacją tego wieczoru było to, że tamten "łukasz" nie był żadnym chłopakiem jej siostry, tylko kolegą, który się w niej zakochał i wysyłał jej takie smsy - także brew jej woli (!), że z nim nie było nic poważnego, co najwyżej niewinny flirt, poza tym on niby do każdej koleżanki pisze per kochanie, skarbie, a poza tym on wyjechał teraz do pracy za granice, więc wysyła jej tylko smsy na dnie kobiet, urodziny, święta i ona nic sobie z tego nie robi. Ok, w to też uwierzyłem i też wybaczyłem, bo faktycznie z pewnych źródeł wiedziałem że taka osoba istniała i mogła coś mieć do niej, a wszystko brzmiało wiarygodnie.
Kolejnymi szczerymi wyznaniami było to, że chodziła często na imprezy z grupą ze studiów, o których nic nie wiedziałem i że często wyskakiwała sobie potajemnie z kolegami do knajp na "browara" - niezobowiązująco.
No spoko. Na pytanie, dlaczego mi o tym nic nie powiedziała wcześniej odpowiedziała, że "umarłbym z zazdrości, że nie chciała mnie martwić, że uznała to za nieistotne itd"

Obiecaliśmy sobie, że się od tej pory zmienimy, że będziemy mówić sobie prawdę, że wszystko naprawimy. Niestety, po przeanalizowaniu tej wiedzy coś we mnie pękło i zacząłem mieć manię na punkcie tego, że mnie znowu z kimś zdradza. Dzwoniłem do niej non-stop, pisałem smsy, sprawdzałem co chwile jej profil na naszej naszej-klasie, czy nie jest dostępna, czy nie dostaje od nikogo komentarzy, szukałem kolejnych dowodów zdrady - bo straciłem do niej niestety całe zaufanie :(
Trwało to 1,5 miesiąca, często wybuchały o to kłótnie, że ją kontroluję, że ona się dusi i ma dość tłumaczenia się, że żałuje ze mi to powiedziała. Chciałem odpuścić, ale ciągle coś mi tutaj nie grało - poszlaki, szczegóły, często nie odbierała telefonów, swój zawsze miała przy mnie wyciszony i zagrzebany w torebce, logowała się na allegro i na naszej klasie, gdy np nie spotykała się ze mną, a na pewno nie było jej w domu itd.

W święta znów przypadkowo zostałem sam na sam z jej telefonem, nie wytrzymałem i zacząłem go przetrzepywać :) Nie znalazłem żadnego smsa, ale z połączeń nieodebranych odebranych i wykonanych wynikało, że godzinę przed spotkaniem ze mną gaworzyła sobie z uwaga - łukaszem :)
Znów mi pociemniało w oczach i zamiast to mądrze rozegrać to zrobiłem awanturę, ona się wybroniła, że to nie jest tamten łukasz, że ona zna chyba z 8 łukaszów i że ten łukasz który do niej dzwonił to jej przyjaciel ze studiów i złożył jej tylko świąteczne życzenia. Cóż, brzmiało wiarygodnie więc znów uwierzyłem.

Z racji mojej nowej manii, postanowiłem się przyjrzeć bliżej temu "przyjacielowi" ze studiów. Zdziwił mnie fakt, że mieli dużo wspólnych przyjaciół na naszej klasie(ona twierdzi że to znajomi z imprez, na których była z grupka ze studiów itd), jego matka dawała jej komentarze do zdjęć(ona twierdziła że zna jego matkę, bo często z koleżanką do niego wpadała, żeby się uczyć, że załatwiła jemu pracę i że jego matka ją bardzo polubiła).
Coś mi tu śmierdziało, podjąłem więc drastyczne kroki(z czego nie jestem dumny) i wlazłem na jej konto mailowe. Znalazłem tam tylko jednego maila do niej od niego - sprzed roku, w którym wysłał do niej jej zdjęcie... Miałem więc jego mail

Sprawdziłem gościa na allegro - jakież było moje zdziwienie gdy odkryłem, że 2 bluzeczki, w których ona ostatnio sobie dumnie paradowała, były kupione z JEGO konta! Kolejny telefon, kolejna awantura - ona wpierw twierdziła że o niczym nie wie, dopiero na mój blef, że w takim razie nic się nie stanie, jeśli wyślę do niego wiadomość z bluzgami, wróciła jej pamięć, powiedziała że on je tylko zamówił, bo ona nie miała aktywowanego konta, że nie mogła tego załatwić przez moje konto bo ja byłem w pracy, że ona za wszystko płaciła, pokazała mi dowód wpłaty ze jedną z bluzek dokonany z jej konta - co zrobić - uwierzyłem.

Kolejnym przełomem okazał się sylwester. Ona powiedziała że spędza go osobno, bo wyjeżdża z siostrą do Warszawy, a nie chce mnie zabrać ze sobą, bo będą spartańskie warunki, bo ja źle znoszę takie podróże, że nie chce żebym się dla niej poświęcał. Zgodziłem się na to. W sylwka napisała mi smsa o 22 że bawi się dobrze, ale tęskni za mną i żebym nie dzwonił bo jej telefon zaraz padnie bo bateria słaba. Ja się bawiłem źle. Owładnięty myślą o zdradzie, postanowiłem wysłać do łukasza-przyjaciela mail.
Podałem się za koleżankę jego dziewczyny i napisałem, że mam do niego pilna sprawę, ale żeby mieć pewność że rozmawiam z właściwym łukaszem, musi mi najpierw napisać imię swojej dziewczyny... No i oczywiście w odpowiedzi dostałem imię mojej dziewczyny ( swoją drogą - co za debil )
Do tego dowiedziałem się, że ich "związek" trwa 2 lata i że on nic nie wie o jej drugim chłopaku i drugim życiu...
Zadzwoniłem do niej, wyjaśniłem sprawę, ona się na mnie wydarła, powiedziała że to koniec, że mam nic więcej do tego łukasza nie pisać i się rozłączyła. Dopiero jak ochłonęła, to do mnie zadzwoniła i wytłumaczyła, że to tak jakoś samo wyszło, że miała ciągle wyrzuty sumienia, że chciała mieć kogoś na studiach, bo chciała być cool, nie wiedziała jak to odkręcić, że jej przykro i że chce mieć ze mną i tak jakiś kontakt... Przy okazji dowiedziałem się, że na sylwestra wcale nie była w warszawie z siostrą, tylko chlała ze swoimi studentami, bo jak to powiedziała "nie jest moja własnością i może robić sobie co sobie zechce"

Moje cierpienie było nie do opisania. Wyrzuciłem kartę SIM, zmieniłem nr, odciąłem się od świata i leżałem w łóżku 2 dni. Po tym czasie odważyłem się wejść na gg, żeby ją zablokować, jednak po otwarciu programu, zostałem zasypany dziesiątkami wiadomości od niej, z tłumaczeniami i błaganiem o kontakt. Zadzwoniłem do niej i usłyszałem coś następującego - Tamtego wieczoru kiedy zadzwoniłem do niej z pretensjami o te bluzki na allegro, ona zadzwoniła do tego łukasza i powiedziała że w razie jakby dostał jakieś dziwne maile to ma napisać, że jest jego dziewczyną - bo chciała mi w ten sposób dać niby nauczkę, a te wszystkie rzeczy które wyznała po moim odkryciu to było w czystej wściekłości i nie były prawdą. Że mnie kocha i chce być ze mną...
Powiedziała że jak nie wierzę, to mogę napisać do tego łukasza maila, lub na gg. Wybrałem kontakt mailowy i on potwierdził jej wersję.

Od tej pory jesteśmy na relacjach przyjacielskich, coś w rodzaju detoksu - ja mam oduczyć się chorobliwej zazdrości i tych kontroli a ona kłamania w żywe oczy. I po paru miesiącach mamy do siebie wrócić.
Trwa to póki co drugi tydzień i wygląda to tak, że piszemy do siebie dziennie może ze 2 smsy i jedno/dwa spotkania w tygodniu, czasem jakaś krótka pogawędka na gg, żadnego przytulania i całowania się.
O ile na początku było mi z tym bardzo ciężko, tak teraz powoli się do tego adaptuję. Najgorsze jest to, że ona obiecała że będzie się starać, ale ja tego starania nie widzę. Ja robiłem co mogłem, ale zauważam, że zaczyna mi to wszystko obojętnieć. No i nadal jej nie ufam, mam dziesiątki pytań i wątpliwości, ale nie mogę ich zadać, bo ona wpada w szał, że znowu do tego wracam i sobie coś wkręcam..
Za pół roku koniec jej studiów i do tej pory sytuacja powinna się wyklarować, jednak ja się obawiam, że po tym czasie nie będzie już czego odbudowywać, nie wiem czy wytrzymam tyle czasu w takim zawieszeniu i czy coś z tego będzie... Boję się, że ona jednak gra na dwa fronty, chociaż niezbitych dowodów na ot nie mam i ich raczej nie zdobędę.
Temu kto to przeczytał dziękuję za wytrwałość.
Co wy o tym wszystkim myślicie? Porady i sugestie mile widziane :)