Związki z młodszymi facetami

uhm, bardziej chyba charakter się liczy niż wiek....

Z moim B. poznaliśmy się 1 czerwca. On kończył wtedy 3 klasę LO a ja pierwszy rok studiów. Mimo, że różnica wieku to tylko 1 rok, to jednak on był aż o 2 lata "młodszy" względem klas (szybciej zaczęłam edukację). Początkowo trochę dziwnie się czułam z tym, że już będąc na drugim roku, pod uczelnię przychodzi po mnie chłopak przed maturą. Ale imponował mi swoją wiedzą (zawsze chciałam mieć faceta mądrzejszego ode mnie :P), otwartością umysłu i miłością, którą mnie otaczał. No i nie pił, ani nie palił, a do tego po prostu podobał mi się i świetnie się z nim czułam, nabierałam skrzydeł...
Dzisiaj, kiedy to oboje jesteśmy po 30.stce różnicy wieku wogóle nie widać, ani się o niej nie pamięta;) Choć faktycznie, kiedy to ja mialam już 30 lat, on żartował, że ma przy boku staruszkę :D

witam.mój partner jest o 3lata młodszy,jest odpowiedzialny,kochający dlamnie jest skarbem,nieważne czy starszy czy młodszy najważniejsze jakim jest człowiekiem, dobrym,wyrozumiałym,anie damskim bokserem i psychopatą,miałam męża starszego i to co było,to wiem że niczego niebył nauczony iteż myślałam starszy,to lepiej...teraz wiem,że żyję mam faceta jakiego chciałam-kochającego i szanującego mnie.pozdrawiam

Cześć Dziewczyny!
Stacja TVN przygotowuje program na temat związków z młodszymi mężczyznami. Znacie takie pary? Chętne osoby proszę o kontakt na maila. Na pewno oddzwonimy! Za udział w programie przewidziana jest rekompensata finansowa.

Na portalu poznałam faceta młodszego o rok ode mnie. Wspólne hobby - fotografia. On jest we mnie zakochany, zauroczony, patrzy się na mnie jak na święty obraz. Nie patrzy logicznie że w ogóle się nie znamy tylko od razu ma mnie za ideał bo podobam mu się z wyglądu. Ja wręcz interpretuję to jako uzależnienie ode mnie. Mi jest obojętny. Obserwuję jego zachowanie i jest ono dziecinne. Gdy się spotkamy to tylko on mówi o swoich problemach, bolącym kręgosłupie, powtarza te same teksty, robi gafy na poziomie nastolatka. Prośby o "zmianę płyty" nic nie pomagają.Ja nie mogę dojść do słowa. Spotkaliśmy się 4 razy. W walentynki wręcz zmusił mnie to przytulania. Nie dopuszcza do siebie myśli że znajdę pracę nie nie będę miała czasu na spotkania (jego utrzymują rodzice i nie musi martwić się o finanse). Jego zachowanie i teksty wskazują że jestem jedyną wybawicielką na nudę i wyjście z domu. Czuję że będę musiała skończyć to przez telefon (wiem że to świńskie ale chyba nie mam innego wyjścia) bo jeszcze będzie mnie trzymał za rękę i nie będzie chciał puścić gdy się spotkamy i usłyszy: "Nie pasujemy do siebie. Nawet koleżeństwa z tego nie będzie. Tak naprawdę to czuję się ignorowana a Ty tego nie widzisz.Dorośnij". Możecie mi coś doradzić? Z jednej strony chciałabym mu powiedzieć co myślę a z drugiej go nie zranić.

Na portalu poznałam faceta młodszego o rok ode mnie. Wspólne hobby - fotografia. On jest we mnie zakochany, zauroczony, patrzy się na mnie jak na święty obraz. Nie patrzy logicznie że w ogóle się nie znamy tylko od razu ma mnie za ideał bo podobam mu się z wyglądu. Ja wręcz interpretuję to jako uzależnienie ode mnie. Mi jest obojętny. Obserwuję jego zachowanie i jest ono dziecinne. Gdy się spotkamy to tylko on mówi o swoich problemach, bolącym kręgosłupie, powtarza te same teksty, robi gafy na poziomie nastolatka. Prośby o "zmianę płyty" nic nie pomagają.Ja nie mogę dojść do słowa. Spotkaliśmy się 4 razy. W walentynki wręcz zmusił mnie to przytulania. Nie dopuszcza do siebie myśli że znajdę pracę nie nie będę miała czasu na spotkania (jego utrzymują rodzice i nie musi martwić się o finanse). Jego zachowanie i teksty wskazują że jestem jedyną wybawicielką na nudę i wyjście z domu. Czuję że będę musiała skończyć to przez telefon (wiem że to świńskie ale chyba nie mam innego wyjścia) bo jeszcze będzie mnie trzymał za rękę i nie będzie chciał puścić gdy się spotkamy i usłyszy: "Nie pasujemy do siebie. Nawet koleżeństwa z tego nie będzie. Tak naprawdę to czuję się ignorowana a Ty tego nie widzisz.Dorośnij". Możecie mi coś doradzić? Z jednej strony chciałabym mu powiedzieć co myślę a z drugiej go nie zranić.

Dla mnie na dłuższą metę nie ma to szans, ale jak widać niektórym się udaje.

wiek to żadna bariera,tymbardziej że mnóstwo kobiet bierze młodszych facetów,oczywiście granica do 10 lat

Nie rozumiem, jak ktoś może uważać bycie z młodszym partnerem za problem? A jak facet jest starszy to niby wszystko ok? Znam mnóstwo związków, gdzie kobiety są starsze niż mężczyźni i trwają one już ładnych kilka lat. Dlaczego miałyby być tylko na krótką metę?

Kwestią nie jest wiek, ale dojrzałość. Można trafić na 50-latka, który będzie zachowywał się jak szczeniak, i 20-latka dojrzałego nad wyraz. Sam wiek nie jest według mnie wyznacznikiem niczego.

Oczywiście że to nie reguła ale jakby zrobić ankietę to pewnie wyniki byłyby ze wskazaniem że bardziej odpowiedzialni i dojrzalsi są starsi od nas partnerzy, choć wiem że są odwrotne sytuacje ale to mniejszość.

Starsi faceci jak najbardziej tak...byleby nie za starzy. Różnica wieku do 10 lat jeszcze jest akceptowalna, tak mi się wydaje. Choć z drugiej strony wiek to tylko numerek...