Czy chciałybyście być "kurami domowymi"?

Ja teraz mam taką pracę, że o byciu kurą domową marzę! :/

Ja zdecydowanie nie - jestem sportowcem i całe życie byłam daleko od domu. Nie przywykłam do bycia w nim :)

kiedyś nie, i sobie nie wyobrażałam.. Ale..
Wyszłam za mąż przeprowadziłam się do domku... I....
Ech.. pasowało by mi być w domu, zajmować się nim, męzowi obiadki robić.
Ale najbardziej bym choć na pól etatu chciała pracować, i zajmować się domem, to by był luksus dla mnie

Nigdy nie chciałam być "kurą domową", byłam zawsze zbuntowana, głośno wyrażałam sprzeciw wobec patriarchalnemu porządkowi. Teraz, gdy mam dom i mężczyznę u boku, stałam się nią ale jest mi z tym dobrze. Dzielimy się obowiązkami - nie jest tak, że tylko ja sprzątam i gotuję. Lubię takie życie.

Iamklaudka - ja też się buntowałam przeciwko patriarchatowi :) A teraz mam małe dziecko i trochę w domu się zasiedziałam, ale nie mogłabym tak na cały etat być w domu. No i mąż bardzo dużo obowiązków domowych wykonuje, zajmuje się maluchem.

Bo chyba większośc kobiet teraz woli być niezależnych a nie przyklejonych do obowiązków domowych.
Choć znam dziewczyny dla których szczytem marzeń było znaleźć mężą, urodzić dziecko i siedzieć w domu

Kiedyś siedziałam w domu z dziećmi- całe 5 lat. Prałam, sprzątała, gotowałam obiady itd. Teraz pracuję i dalej piorę, sprzątam, gotuję. I wiecie, że czasami mam taki dzień, że tęsknię do tych czasów, że mogłam się poświęcić tylko domowym obowiązkom. Ale na dłuższą metę to już nie dla mnie

Bo jednak trzeba wyjść do ludzi a nie tylko się zaszywać w domu.
Tak mi się wydaje.. i chyba ja się jednak pracuję to ma się większą mobilizację o dbanie o siebie

Stynek - a mąż nie pomaga więcej po tym, jak wróciłaś do pracy? Mój na szczęście tak, i to sam z siebie. A wcześniej trzeba było go zmuszać, bo ja przecież "siedziałam w domu".

Wychowuje dzieci i nie pracuję. Nie żałuję, ale mam nadzieję, że przyjdzie dzień, w którym pójdę do pracy. Ja wyznaję zasadę, ze na wszystko jest w życiu czas.

zdecydowanie tak! nigdy nie miałam parcia na karierę, mam nadzieję, że w przyszłości mąż będzie w stanie utrzymać rodzinę, abym mogła spokojnie wychowywać dzieci i dbać o dom :)

Nie chciałabym, męczy mnie siedzenie w domu. Przez pół roku kiedy nie miałam pracy tak siedziałam, ale moja psychika siadała. Ja zdecydowanie muszę coś robić :) choć oczywiście chciałabym trochę posiedzieć w przyszłości z dziećmi:)