Konkurs "Harry Potter i Książę Półkrwi"
napisał/a:
~pimpek12
2009-11-24 18:17
Odp:
Rupert Grint
Harry Potter i kamień filozoficzny, gdyż tylko tą cześć miałam okazję oglądnąć. Bardzo zafascynowały i wciągnęły mnie losy młodego czarodzieja. Podobało mi się jak Harry z pozoru postrzegany jako zwykły chłopiec, ku jemu zdziwieniu dowiaduję się, że jest kimś niezwykłym, jest czarodziejem. Początkowo nie dowierza i myśli, że to żart. I od tej chwili wszystko zaczyna się dla niego zmieniać.. Hogward, magia, czary i rodząca się więź przyjaźni młodych bohaterów. Po raz pierwszy zostaje doceniony przez innych. Harry, to świetna postać, która potrafi jak za pomocą czarodziejskiej różdżki wciągnąć do swojego niezwykłego świata fantazji i magii, którego tak brakuje w tym zwykłym świecie jak i nas nie posiadających czarodziejskich zdolności ludzi-mugoli. Z wielką radością raz jeszcze dałabym się wciągnąć w zaczarowany świat Harrego.:)[/COLOR]
Rupert Grint
Harry Potter i kamień filozoficzny, gdyż tylko tą cześć miałam okazję oglądnąć. Bardzo zafascynowały i wciągnęły mnie losy młodego czarodzieja. Podobało mi się jak Harry z pozoru postrzegany jako zwykły chłopiec, ku jemu zdziwieniu dowiaduję się, że jest kimś niezwykłym, jest czarodziejem. Początkowo nie dowierza i myśli, że to żart. I od tej chwili wszystko zaczyna się dla niego zmieniać.. Hogward, magia, czary i rodząca się więź przyjaźni młodych bohaterów. Po raz pierwszy zostaje doceniony przez innych. Harry, to świetna postać, która potrafi jak za pomocą czarodziejskiej różdżki wciągnąć do swojego niezwykłego świata fantazji i magii, którego tak brakuje w tym zwykłym świecie jak i nas nie posiadających czarodziejskich zdolności ludzi-mugoli. Z wielką radością raz jeszcze dałabym się wciągnąć w zaczarowany świat Harrego.:)[/COLOR]
napisał/a:
kala97
2009-11-24 18:21
1.Jest to oczywiście Rupert Grint
2.Najbardziej podobała mi się cześć trzecia, czyli "Harry Potter i Więzień Azkabanu". Po pierwsze Daniel, Emma i Rupert są już nastolatkami. Odtwórca Harry'ego i Hermiony według mnie wyglądają najładniej w tej części. Po drugie wydaję mi się, że ten film ma najwięcej treści związanych z książką. Po trzecie w tej części występuje moje ulubione fantastyczne stworzenie: hipogryf Hardodziob. Nie potrafiłam sobie go lepiej wyobrazić. Po czwarte w tej części(wiem, że ciągle to powtarzam) nie ma starcia z Voldemortem. Mam 12 lat, więc proszę się nie dziwic, że nie jestem nim zachwycona. Po piąte: cała fabuła wydaje mi się najlepsza ze wszystkich innych części. Syriusz Black, dementorzy, nowe przedmioty(np. wróżbiarstwo), Remus Lupin jako nauczyciel i wilkołak, Animadzy... jednym słowem: Harry Potter i Więzień Azkabanu to najlepsza ekranizacja powieści J.K.Rowling!
2.Najbardziej podobała mi się cześć trzecia, czyli "Harry Potter i Więzień Azkabanu". Po pierwsze Daniel, Emma i Rupert są już nastolatkami. Odtwórca Harry'ego i Hermiony według mnie wyglądają najładniej w tej części. Po drugie wydaję mi się, że ten film ma najwięcej treści związanych z książką. Po trzecie w tej części występuje moje ulubione fantastyczne stworzenie: hipogryf Hardodziob. Nie potrafiłam sobie go lepiej wyobrazić. Po czwarte w tej części(wiem, że ciągle to powtarzam) nie ma starcia z Voldemortem. Mam 12 lat, więc proszę się nie dziwic, że nie jestem nim zachwycona. Po piąte: cała fabuła wydaje mi się najlepsza ze wszystkich innych części. Syriusz Black, dementorzy, nowe przedmioty(np. wróżbiarstwo), Remus Lupin jako nauczyciel i wilkołak, Animadzy... jednym słowem: Harry Potter i Więzień Azkabanu to najlepsza ekranizacja powieści J.K.Rowling!
napisał/a:
leoniu
2009-11-24 20:53
Odpowiedź na pierwsze pytanie:
b. Rupert Grint
A ja najbardziej lubię część drugą - Harry Potter i Komnata Tajemnic.
Nie mamy dzieci, oglądaliśmy więc ten film, jako zmanierowani kinem "dorośli", ot tak, żeby wiedzieć, co w kinowej trawie piszczy.
I tak sobie pokpiwalismy do momentu, kiedy na scenę nie weszła gigant-Pajęczyca :) Ja zapomniałam, że mieszkam z arachnofobem, on zapomniał, że to film dla dzieci :)
Jak na film familijny - zdecydowanie mocne emocje.
b. Rupert Grint
A ja najbardziej lubię część drugą - Harry Potter i Komnata Tajemnic.
Nie mamy dzieci, oglądaliśmy więc ten film, jako zmanierowani kinem "dorośli", ot tak, żeby wiedzieć, co w kinowej trawie piszczy.
I tak sobie pokpiwalismy do momentu, kiedy na scenę nie weszła gigant-Pajęczyca :) Ja zapomniałam, że mieszkam z arachnofobem, on zapomniał, że to film dla dzieci :)
Jak na film familijny - zdecydowanie mocne emocje.
napisał/a:
frania396
2009-11-24 23:51
1. Odpowiedź:
B.Rupert Grint
2. Najbardziej podoba mi się część trzecia sagi, czyli "Harry Potter i Więzień z Azkabanu". W filmie tym, rewelacyjnie zostali zobrazowani strażnicy Azkabanu; Dementorzy. Wygląd tych postaci dokładnie oddawał ich mroczną naturę. Szczegółowo zostało przedstawione to, jak ich obecność działa na ludzi i ich otoczenie: zimno odczuwane w ich obecności, uczucie że nigdy nie będzie się szczęśliwym oraz zabieranie duszy, np. w scenie nad jeziorem, gdzie setki dementorów krążą nad ciałami Harrego i jego ojca chrzestnego.
W tej części jest wprowadzanych kilka nowych osób, które mają ogromny wpływ na życie Harrego. Dlatego bardzo ważny był dobór aktorów do tych ról. Nikt lepiej chyba by nie zagrał roli Syriusza Blacka, jak zrobił to Gary Oldman. Fantastycznie pokazał szaleństwo, jakie ogarnęło Syriusza po wieloletnim pobycie w Azkabanie, a także miłość i dumę jaką czuł wobec Harrego. Emma Thompson, która wcieliła się w postać profesor Trelawney, jest całkowitym odzwierciedleniem postaci wykreowanej przez J.K.Rowling.
Może ekranizacja "Więźnia z Azkabanu" najmniej jest bliższa treści książki, w porównaniu z dotychczasowymi częściami sagi, ale film ten jest mroczny, dynamiczny i trzymający w napięciu.
B.Rupert Grint
2. Najbardziej podoba mi się część trzecia sagi, czyli "Harry Potter i Więzień z Azkabanu". W filmie tym, rewelacyjnie zostali zobrazowani strażnicy Azkabanu; Dementorzy. Wygląd tych postaci dokładnie oddawał ich mroczną naturę. Szczegółowo zostało przedstawione to, jak ich obecność działa na ludzi i ich otoczenie: zimno odczuwane w ich obecności, uczucie że nigdy nie będzie się szczęśliwym oraz zabieranie duszy, np. w scenie nad jeziorem, gdzie setki dementorów krążą nad ciałami Harrego i jego ojca chrzestnego.
W tej części jest wprowadzanych kilka nowych osób, które mają ogromny wpływ na życie Harrego. Dlatego bardzo ważny był dobór aktorów do tych ról. Nikt lepiej chyba by nie zagrał roli Syriusza Blacka, jak zrobił to Gary Oldman. Fantastycznie pokazał szaleństwo, jakie ogarnęło Syriusza po wieloletnim pobycie w Azkabanie, a także miłość i dumę jaką czuł wobec Harrego. Emma Thompson, która wcieliła się w postać profesor Trelawney, jest całkowitym odzwierciedleniem postaci wykreowanej przez J.K.Rowling.
Może ekranizacja "Więźnia z Azkabanu" najmniej jest bliższa treści książki, w porównaniu z dotychczasowymi częściami sagi, ale film ten jest mroczny, dynamiczny i trzymający w napięciu.
napisał/a:
ImmortalShinobi
2009-11-25 16:11
Rona gra Rupert Grint, a więc odpowiedź b, natomiast moją ulubioną częścią jest Harry Potter i więzień Azkabanu. Harry poznaje swojego ojca chrzestnego, w końcu ma jakąś rodzinę, nie jest sam. Udana ekranizacja tylko potwierdza mój wybór trzeciej części Harry'ego na ulubioną;)
napisał/a:
Catheriene
2009-11-25 16:34
zad. 1: B
zad. 2:
Najbardziej ze wszystkich części o Harrym lubię 'Czarę Ognia', ponieważ najlepiej ze wszystkich części została przedstawiona. Było w niej bardzo dużo szczegółów - choć była to jedna z najdłuższych książek. Ta część była trudna do zrealizowania w formie hitu kinowego, ale zarazem wyszła najlepiej ze wszystkich części. : D
Aktorzy swoje role odegrali wręcz mistrzowsko, czego nie można było dogłębnie zauważyć we wcześniejszych częściach sagi, ukazanej na dużym ekranie. Być może dlatego, że akurat w książce 'Czara Ognia' bardzo dużo dzieje się na czwartym roku w Hogwarcie.
Moim zdaniem najlepszą częścią jest 'Czara Ognia'
zad. 2:
Najbardziej ze wszystkich części o Harrym lubię 'Czarę Ognia', ponieważ najlepiej ze wszystkich części została przedstawiona. Było w niej bardzo dużo szczegółów - choć była to jedna z najdłuższych książek. Ta część była trudna do zrealizowania w formie hitu kinowego, ale zarazem wyszła najlepiej ze wszystkich części. : D
Aktorzy swoje role odegrali wręcz mistrzowsko, czego nie można było dogłębnie zauważyć we wcześniejszych częściach sagi, ukazanej na dużym ekranie. Być może dlatego, że akurat w książce 'Czara Ognia' bardzo dużo dzieje się na czwartym roku w Hogwarcie.
Moim zdaniem najlepszą częścią jest 'Czara Ognia'
napisał/a:
Aagateczka
2009-11-25 17:23
odp. na pyt 1 - b) Rupert Grint
odp. na pyt 2 - Wśród sfilmowanych części Harrego Pottera najbardziej podobała mi się część pierwsza obrazująca zderzenie dwóch światów – magicznego i mugolskiego. „Harry Potter i Kamień Filozoficzny” obrazuje to, co jest w życiu najpiękniejsze – dziecięcą nieporadność i ciekawość świata z odpowiedzialnością za przyjaciół i potęgą wiedzy. Prócz oczywistego przesłania, ta część ma dla mnie także „drugie dno” i pokazuje, że razem można pokonać wszelkie przeciwności losu, że prawdziwa przyjaźń nie ma związku z pieniędzmi, pozycją społeczną i zainteresowaniami (jedni lubią się uczyć, inni świetnie grają w szachy, a jeszcze inni są niezrównani w lataniu na miotle), że mogą przyjaźnić się przysłowiowe „kujony”, z tymi, co do szkoły mają nie po drodze, właściciele kotów z posiadaczami szczurów, rudzi z szatynami, chłopcy z dziewczętami. „Harry Potter i Kamień Filozoficzny” to film, który uczy pokory i wiary w to, że jeżeli się czegoś bardzo mocno pragnie to zawsze się to osiągnie. W dodatku bajkowa sceneria Hogwartu, lekcje eliksirów i magii sprawiają, że film ogląda się z zapartym tchem.
odp. na pyt 2 - Wśród sfilmowanych części Harrego Pottera najbardziej podobała mi się część pierwsza obrazująca zderzenie dwóch światów – magicznego i mugolskiego. „Harry Potter i Kamień Filozoficzny” obrazuje to, co jest w życiu najpiękniejsze – dziecięcą nieporadność i ciekawość świata z odpowiedzialnością za przyjaciół i potęgą wiedzy. Prócz oczywistego przesłania, ta część ma dla mnie także „drugie dno” i pokazuje, że razem można pokonać wszelkie przeciwności losu, że prawdziwa przyjaźń nie ma związku z pieniędzmi, pozycją społeczną i zainteresowaniami (jedni lubią się uczyć, inni świetnie grają w szachy, a jeszcze inni są niezrównani w lataniu na miotle), że mogą przyjaźnić się przysłowiowe „kujony”, z tymi, co do szkoły mają nie po drodze, właściciele kotów z posiadaczami szczurów, rudzi z szatynami, chłopcy z dziewczętami. „Harry Potter i Kamień Filozoficzny” to film, który uczy pokory i wiary w to, że jeżeli się czegoś bardzo mocno pragnie to zawsze się to osiągnie. W dodatku bajkowa sceneria Hogwartu, lekcje eliksirów i magii sprawiają, że film ogląda się z zapartym tchem.
napisał/a:
efyre
2009-11-26 08:20
odp. na pytanie 1. Rupert Grint
Każdy film z cyklu „Harry Potter” jest zarazem podobny i niepodobny do pozostałych. Ten, który lubię najbardziej, jest punktem zwrotnym serii. Jest to „Harry Potter i czara ognia”. W poprzednich filmach główny pozytywny bohater, chłopiec imieniem Harry Potter, musi się zmagać z cieniem złego czarnoksiężnika Voldemorta. Ale w tym filmie pokonany niegdyś czarnoksiężnik pojawia się żywy i cały, być może mocniejszy niż kiedykolwiek. Od tej pory niejasne poczucie niebezpieczeństwa zamienia się w realne zagrożenie śmiertelnej skali. Ta właśnie przemiana, ten właśnie kontrast między bajkową niewinnością bohaterów i świata z początku filmu, a nagle objawionym Złem, które bezmyślnie niszczy, sprawia że film ten jest być może najbardziej dramatyczny i emocjonujący z całej serii.
Każdy film z cyklu „Harry Potter” jest zarazem podobny i niepodobny do pozostałych. Ten, który lubię najbardziej, jest punktem zwrotnym serii. Jest to „Harry Potter i czara ognia”. W poprzednich filmach główny pozytywny bohater, chłopiec imieniem Harry Potter, musi się zmagać z cieniem złego czarnoksiężnika Voldemorta. Ale w tym filmie pokonany niegdyś czarnoksiężnik pojawia się żywy i cały, być może mocniejszy niż kiedykolwiek. Od tej pory niejasne poczucie niebezpieczeństwa zamienia się w realne zagrożenie śmiertelnej skali. Ta właśnie przemiana, ten właśnie kontrast między bajkową niewinnością bohaterów i świata z początku filmu, a nagle objawionym Złem, które bezmyślnie niszczy, sprawia że film ten jest być może najbardziej dramatyczny i emocjonujący z całej serii.
napisał/a:
anusia2004
2009-11-26 09:09
Rupert Grint
napisał/a:
Cikitusia
2009-11-26 09:20
odp. b
Osobiście nie potrafię wybrać jednej części. Dla mnie każda z nich była inna, wyjątkowa i magiczna. Każda miała w sobie coś niezwykłego. Uważam że wybieranie jednej części jest trochę na siłę, bo gdyby powstała tylko ta część którą ktoś wybrał wówczas ten film nie miałby swojego klimatu i uroku. A jest niepowtarzalny i wyjątkowy właśnie przez te swoje kolejne serie i oryginalne problemy w nich zawarte.
Osobiście nie potrafię wybrać jednej części. Dla mnie każda z nich była inna, wyjątkowa i magiczna. Każda miała w sobie coś niezwykłego. Uważam że wybieranie jednej części jest trochę na siłę, bo gdyby powstała tylko ta część którą ktoś wybrał wówczas ten film nie miałby swojego klimatu i uroku. A jest niepowtarzalny i wyjątkowy właśnie przez te swoje kolejne serie i oryginalne problemy w nich zawarte.
napisał/a:
martus5
2009-11-26 11:31
1.B
2. Najciekawszą dla mnie pierwsza część była,
bo tylko tę do tej pory zobaczyłam ;)
Najbardziej podobała mi się postać Harrego,
który zawsze robił w filmie coś niesamowitego.
Śmiało mogę powiedzieć, że jestem Mugolem,
co na magii i Harrym nie zna się w ogóle...
Z racji jednak na moją siostrę ukochaną,
w Harrym Potterze od lat zakochaną,
jestem w stanie się podjąć wyzwania
i zmusić się do kolejnych części oglądania;)
Może jednak uda mi się tego uniknąć,
gdyby udało mi się na jakiś czas zniknąć?
Gdybym wygrała eliksir magiczny,
"Harry (...) i Kamień Filozoficzny"
byłby ostatnią częścią przeze mnie widzianą,
bo stałabym się dzięki eliksirowi przez ludzi niewidzianą:)
2. Najciekawszą dla mnie pierwsza część była,
bo tylko tę do tej pory zobaczyłam ;)
Najbardziej podobała mi się postać Harrego,
który zawsze robił w filmie coś niesamowitego.
Śmiało mogę powiedzieć, że jestem Mugolem,
co na magii i Harrym nie zna się w ogóle...
Z racji jednak na moją siostrę ukochaną,
w Harrym Potterze od lat zakochaną,
jestem w stanie się podjąć wyzwania
i zmusić się do kolejnych części oglądania;)
Może jednak uda mi się tego uniknąć,
gdyby udało mi się na jakiś czas zniknąć?
Gdybym wygrała eliksir magiczny,
"Harry (...) i Kamień Filozoficzny"
byłby ostatnią częścią przeze mnie widzianą,
bo stałabym się dzięki eliksirowi przez ludzi niewidzianą:)
napisał/a:
pinkmause
2009-11-26 18:34
1. B.
2.
W oparach niebieskawo-lazurowego ognia i skrzącego szarością dymu, w poświacie iście księżycowego trupizmu, na ziemię upada nadpalona kartka z napisem: „Harry Potter”. Wyobraźnia podpowiada scenariusze, oczy wyobraźni malują wizje przyszłości. Znamy już tego bohatera, na tyle by wiedzieć, że nic nie dzieje się przypadkiem, a szpony koszmarnego przeznaczenia mają oblicze demonicznego strachu nazywanego imieniem, którego nie wolno wymawiać. To preambuła do mojej ulubionej części opowieści o Harrym Poterze.
„Harry Potter i Czara Ognia” zachwyca mnie za każdym razem od nowa. Już sama nie wiem, ile to razy go oglądałam, za każdym razem odkrywając coś nowego. I wcale nie dlatego, że jestem nieuważnym widzem. Ale dlatego, że jestem dociekliwa, do granic przyzwoitości. Kunszt obrazu wykraczający poza granice Hogwartu, wskazujący na możliwości istnienia innych szkół, magicznych Alma Mater, gdzie wiedza wprowadzana jest do głowy za pomocą różdżki, a nie pamięciowego zapamiętywania definicji z ciągle re-edytowanych podręczników, kreuje przed widzem zupełnie nowe perspektywy. Podążając śladami bohatera, wpatrzeni w kolejne kadry filmu, niemal wierzymy, że świat mugoli, także ten nasz rodzimy, ukrywa gdzieś ten inny, tak cudownie przekształcony wyobraźnią. Cudowność scenerii oczarowuje tak bardzo, że akcja filmu, wyjaśniając i tłumacząc główny wątek opowieści, wykracza daleko poza jednolitość, do której zdążyliśmy się już przyzwyczaić. Kreuje przed nami nasze wyobrażenia, uściśla słowa powieści, przypisuje przestrzeniom zdarzenia z taką łatwością, że możemy myśleć, iż film także przesiąknięty jest magią.
Rysuje także, nawet nazbyt ostro i krępująco wyraźnie, pojęcie niezawinionej śmierci. Ten filmowy wątek, pokazany subtelnie ale aż nazbyt wyraziście uderza w nas jak halny na szczycie wzgórza, jak zimny deszcz w środku upalnego, letniego popołudnia. Oto zło przybiera realną postać, a okrucieństwo odzyskuje utraconą twarz. Dobro i zło dwa omeny, odwieczne przeciwieństwa ścierają się w ognistym pojedynku. Typowa walka przybiera jednak postać świetlistej kuli, a miłość i siostrzana więź, choćby tylko kawałków drewna i piór, potrafią magicznie zmienić perspektywy. Hiperbola rodzicielskiej ochrony, miłości, która pokonuje bariery niebytu urzeka, tak bardzo, że zwykły śmiertelnik ociera łzę, dziwiąc się, jej prawdzie. Scena zobrazowana została z taką precyzją, że zamykając oczy potrafię wyodrębnić najdrobniejsze szczegóły. I za każdym razem jest dla mnie jednakowo wspaniała, czarodziejska, magiczna. Dzięki tej scenie film staje się wspaniałym przesłaniem, nawet dla tych, którzy nie poznali opowieści książkowej. Miłość pokazana na ekranie elektryzuje nas prawdą i mocą tak ogromną, że nie sposób nie zachwycić się tą chwilą, nawet po wielokroć.
Wszystko to razem, ujęte w jednym filmie sprawia, że jest on dla mnie wyjątkowy i najwspanialszy. To mistrzyni opowieści o chłopcu, który przeżył.
2.
W oparach niebieskawo-lazurowego ognia i skrzącego szarością dymu, w poświacie iście księżycowego trupizmu, na ziemię upada nadpalona kartka z napisem: „Harry Potter”. Wyobraźnia podpowiada scenariusze, oczy wyobraźni malują wizje przyszłości. Znamy już tego bohatera, na tyle by wiedzieć, że nic nie dzieje się przypadkiem, a szpony koszmarnego przeznaczenia mają oblicze demonicznego strachu nazywanego imieniem, którego nie wolno wymawiać. To preambuła do mojej ulubionej części opowieści o Harrym Poterze.
„Harry Potter i Czara Ognia” zachwyca mnie za każdym razem od nowa. Już sama nie wiem, ile to razy go oglądałam, za każdym razem odkrywając coś nowego. I wcale nie dlatego, że jestem nieuważnym widzem. Ale dlatego, że jestem dociekliwa, do granic przyzwoitości. Kunszt obrazu wykraczający poza granice Hogwartu, wskazujący na możliwości istnienia innych szkół, magicznych Alma Mater, gdzie wiedza wprowadzana jest do głowy za pomocą różdżki, a nie pamięciowego zapamiętywania definicji z ciągle re-edytowanych podręczników, kreuje przed widzem zupełnie nowe perspektywy. Podążając śladami bohatera, wpatrzeni w kolejne kadry filmu, niemal wierzymy, że świat mugoli, także ten nasz rodzimy, ukrywa gdzieś ten inny, tak cudownie przekształcony wyobraźnią. Cudowność scenerii oczarowuje tak bardzo, że akcja filmu, wyjaśniając i tłumacząc główny wątek opowieści, wykracza daleko poza jednolitość, do której zdążyliśmy się już przyzwyczaić. Kreuje przed nami nasze wyobrażenia, uściśla słowa powieści, przypisuje przestrzeniom zdarzenia z taką łatwością, że możemy myśleć, iż film także przesiąknięty jest magią.
Rysuje także, nawet nazbyt ostro i krępująco wyraźnie, pojęcie niezawinionej śmierci. Ten filmowy wątek, pokazany subtelnie ale aż nazbyt wyraziście uderza w nas jak halny na szczycie wzgórza, jak zimny deszcz w środku upalnego, letniego popołudnia. Oto zło przybiera realną postać, a okrucieństwo odzyskuje utraconą twarz. Dobro i zło dwa omeny, odwieczne przeciwieństwa ścierają się w ognistym pojedynku. Typowa walka przybiera jednak postać świetlistej kuli, a miłość i siostrzana więź, choćby tylko kawałków drewna i piór, potrafią magicznie zmienić perspektywy. Hiperbola rodzicielskiej ochrony, miłości, która pokonuje bariery niebytu urzeka, tak bardzo, że zwykły śmiertelnik ociera łzę, dziwiąc się, jej prawdzie. Scena zobrazowana została z taką precyzją, że zamykając oczy potrafię wyodrębnić najdrobniejsze szczegóły. I za każdym razem jest dla mnie jednakowo wspaniała, czarodziejska, magiczna. Dzięki tej scenie film staje się wspaniałym przesłaniem, nawet dla tych, którzy nie poznali opowieści książkowej. Miłość pokazana na ekranie elektryzuje nas prawdą i mocą tak ogromną, że nie sposób nie zachwycić się tą chwilą, nawet po wielokroć.
Wszystko to razem, ujęte w jednym filmie sprawia, że jest on dla mnie wyjątkowy i najwspanialszy. To mistrzyni opowieści o chłopcu, który przeżył.