Konkurs "Jesienny weekend"

Weekend, słowo piękne i takie prawdziwe. Na wyciągnięcie ręki. Dla każdego z nas. A dla mnie czas, który nareszcie spędzam w domu z synkiem i mężem. To czas by dorzucić sterty papierów, notatek, pozamykać pliki i foldery, zatrzasnąć notatniki i kalendarze. Nie myśleć o tym co było, wyryć w myślach... "jest tylko TU i TERAZ". To takie trudne, ale realne. I znowu w domu pachnie szarlotką, w powietrzu wiruje zapach cynamonu. Kwiaty nabierają świeżości, firana chce uciec za okno a mokra podłoga schnie w promieniach jesiennego słońca. Śmiech dziecka jest najpiękniejszą weekendową piosenką. W planie jeszcze jesienny spacer do pobliskiego lasu lub liczenie deszczowych kałuży. Jak pięknie być mamą i żoną, jak dobrze mieć czas tylko dla rodziny i domu. I tylko ten budzik, który nie ma czasu się zatrzymać, w niedzielny wieczór kończy czar weekendu. Ach, 5:45 .... i znowu czas sfrunąć na ziemię.

W jesienne weekendy-te późno wrześniowe-
W lesie szukam grzybów i wybieram te zdrowe
By z nich zupę uwarzyć i tym aromatem
Witać się z jesienią, a pożegnać z latem

Zaś w październikowe to parku i w lesie
zbieram liście kolorowe..gdzie wiatr mnie poniesie
Lecz najchętniej zbieram w Beskidu górach
Gdzie chodzę z głową słońcu, a czasem w szarych w chmurach

W listopadowe słoty na spacer nie mam ochoty
Z książka i herbatą czekam na lato ;)
Marzę, pisze listy, siedzę na kanapie,
Słucham płyt, za uchem kota drapie…

Odkąd mój mąż zmienił pracę,rodzinne weekendy są dla nas niezmierną rzadkością.Stanowią luksus,na który niestety,często nie możemy sobie pozwolić.Kiedy jednak po niego sięgamy, staramy się w pełni na niego zasłużyć i sprawić,by zapisał się w naszej pamięci jako naprawdę wyjatkowy.Ten rzeczywiście taki był...Otuż,po raz pierwszy w życiu wystartowaliśmy całą rodzinną w XXII Mili Niepodległości,biegu organizowanym w naszym mieście od wielu,wielu lat w dzień upamiętniający rocznicę odzyskania przez Polską niepodległości.Nie mogłam ukryć wzruszenia,gdy trzymając w ramionach naszą niespełna dwuletnią córkę,przekraczałam linię mety.Patrzyłam na szczęśliwe,poruszone sytuacją twarze innych uczestników.Widziałam łzy dumy i radości mojego męża;moich koleżanek,kolegów i znajomych z pracy.Z zapartym tchem przyglądałam się dumenej i radosnej twarzy mojej córki,gdy jeden z organizatorow,w podziękowaniu za uczestnictwo, zawiesił na jej szyji mojej medal... Czułam się szczęsliwa nie tylko jako matka i żona,ale i Polka.Razem z córką i mężem,zrobiliśmy bowiem coś nie tylko dla naszej rodziny,ale i dla całego kraju...Pokazaliśmy rodzinny patriotyzm.

Wstaje około 10 robię sniadanko ubieram się idę z córka do sklepu potem obiadek i długi poobiedni spacer po parku karmimy kaczuszki mała rozrabia jak zwykle potem kolacyjka i dobry film w tv a ja z lampką wina ;D