Ciąża obumarła - poronienie

Blanka:) napisal(a):

Jakby coś wyszło, to możesz na przyszłośc starać się zapobiegać powtórce.

Dokładnie

daffodil napisal(a):

niby tak.

Tylko czemu w szpitalu mi nie powiedzieli o takich badaniach

Mają to w nosie

daffodil napisal(a):

Tylko czemu w szpitalu mi nie powiedzieli o takich badaniach?

Bo generalnie jest tak, że w szpitalu działają w ramach ratowania życia/zdrowia. Diagnostyką zajmuje się Twój lekarz prowadzący.

Blanka:) napisal(a):

Bo generalnie jest tak, że w szpitalu działają w ramach ratowania życia/zdrowia. Diagnostyką zajmuje się Twój lekarz prowadzący

Xelka napisal(a):

Mają to w nosie

Niekoniecznie... Oni "dostają" pacjenta w poważnym stanie i ich zadaniem jest go wyleczyć na tyle, żeby mógł spokojnie opuścić szpital. Prowadzeniem, diagnostyką przyczyn itd zajmują się lekarze w przychodniach (przyszpitalnych lub zwykłych) czy po prostu prowadzący praktykę w swoich gabinetach.

Blanka:), chodzi mi raczej o to iż nie traktują pierwszego poronienia poważnie . A może się okazać iż np.: kobieta ma chorobę immunologiczną , tarczycę którąś z chorób które nie pokazują się jest utajona . Chociaż nie koniecznie tak musi być

Xelka napisal(a):

chodzi mi raczej o to iż nie traktują pierwszego poronienia poważnie

a to się zgadza, większość uważa, ze jedno poronienie to czysta fizjologia i nie ma po co badać za dużo.

Blanka:) napisal(a):

a to się zgadza, większość uważa, ze jedno poronienie to czysta fizjologia i nie ma po co badać za dużo.

ja też się tego trzymam :) 2

daffodil napisal(a):

Blanka:) napisal(a):

a to się zgadza, większość uważa, ze jedno poronienie to czysta fizjologia i nie ma po co badać za dużo.

ja też się tego trzymam :) 2

Bo to zależy, co której kobiecie lepiej na psychikę zrobi. Jedna woli się przebadać dokładnie, żeby potem w następnej ciąży się nie stresować, czy nie będzie znów poronienia, a druga woli się nie badać i zobaczyć, co z tego wyniknie. Tak samo, jak z różnymi badaniami prenatalnymi czy z diagnostyką przy możliwości odziedziczenia chorób genetycznych - jedni chcą zrobić jak najwięcej, inni wolą nie wiedzieć.
Ja np mam podejście pośrednie. Jeśli wiem, że dany wynik może spowodować, że czemuś mogę zapobiec/szybciej zacząć leczyć, to wolę to badanie zrobić. Ale jeśli wiem, że i tak nie będę mieć wpływu, bo np nie ma możliwości leczenia/sposoby zalecane w danym przypadku są sprzeczne z moim światopoglądem, to nie mam potrzeby robić badań tylko dla samej wiedzy.

Blanka:) napisal(a):

Tak samo, jak z różnymi badaniami prenatalnymi czy z diagnostyką przy możliwości odziedziczenia chorób genetycznych - jedni chcą zrobić jak najwięcej, inni wolą nie wiedzieć.

tu bym np. chciała zrobić jeśli mogłabym jakoś za wczasu wyleczyć lub zaplanowac operację po porodzie :)

Blanka:) napisal(a):

a to się zgadza, większość uważa, ze jedno poronienie to czysta fizjologia i nie ma po co badać za dużo

Ja dlatego tak napisałam , że mają w ()().

Blanka:) napisal(a):

Bo to zależy, co której kobiecie lepiej na psychikę zrobi. Jedna woli się przebadać dokładnie, żeby potem w następnej ciąży się nie stresować

A tu na pewno będzie sporo stresu przy kolejnych próbach ...

daffodil napisal(a):

tu bym np. chciała zrobić jeśli mogłabym jakoś za wczasu wyleczyć lub zaplanowac operację po porodzie

właśnie o to mi chodzi. Ale to już chyba

daffodil napisal(a):

Blanka:) napisał/a: Tak samo, jak z różnymi badaniami prenatalnymi czy z diagnostyką przy możliwości odziedziczenia chorób genetycznych - jedni chcą zrobić jak najwięcej, inni wolą nie wiedzieć. tu bym np. chciała zrobić jeśli mogłabym jakoś za wczasu wyleczyć lub zaplanowac operację po porodzie

To właśnie dlatego robi się badania by pomóc jeśli jest coś nie tak