Konkurs "Mój azyl"

Aby zacząć wszystko od nowa chciała bym się na nowo narodzić. Narodzić niczym mityczna Afrodyta. Wyjść z morza i zacząć nowe, lepsze życie. Ze względu na pewne ograniczenia, dochodzę do wniosku, że wanna mi w zupełności wystarczy. To mój azyl. Po takim domowym SPA , naradzam się od nowa :)

Aby zacząć wszystko od nowa,
pojechałabym do Krakowa,
jest to daleko od mojego miasta,
i nie jest to miejscowość taka ciasna.
Oderwałabym się od szarej codzienności
i poznała wielu ciekawych gości.
Codziennie zachodziłabym na krakowski rynek,
i karmiła gołębie trzymając w dłoni chleba ścinek.
Sprawdziłabym czy to prawda, że smok straszy na Wawelu,
a w kopalni soli policzyłabym jej kryształki mimo, że próbowało wielu.

Miejsce w którym mogłabym zacząć wszystko od nowa to Bieszczady. Piękne widoki, cudowne rzeki i jezioro gdzie mogłam bym zapomnieć o wszystkim. Dzikość przyrody sprawiłaby, że mój świat zaczął by się przeradzać w coś zupełnie nowego i pięknego. Myślę,że tam zaznałabym prawdziwego szczęścia. Budząc się rano siadając przed domkiem i wpatrując się w góry tak wysokie aż do nieba można zacząć wszystko od nowa.

By zacząć wszystko od nowa, pojechałabym do Grecji! Niczym bohaterka "Jedz, módl się, kochaj" pojechałabym tam by odnaleźć siebie, wewnętrzną równowagę, spokój i by poznać zupełnie obcą mi kulturę i język. Grecki ser i oliwki zaspokoiły by mój zmysł smaku, piękne lazurowe widoki zaspokoiły by moje zmysły estetyczne i wprawiły w błogostan! Myślę że otoczenie wesołych Greków napawałoby mnie optymizmem! A nóż spotkałabym gdzieś pod Koloseum naszą rodaczkę Ewę Chodakowską, która jak wiadomo wszem i wobec nie udaje Greka tylko żyje z Grekiem :) Może spotkanie z nią dałoby mi siłę wewnętrzną do działania i spełniania swoich marzeń :) Może wreszcie byłabym szczęśliwa....

W moim życiu był taki trudny moment, kiedy cały misternie tworzony plan runął nagle jak domek z kart. Rozstanie z narzeczonym, utrata pracy oraz podejrzenie dość poważnej choroby. Myślałam, że "nie dam rady", lecz znalazłam miejsce gdzie mogłam na spokojnie wszystko przemyśleć, poukładać w główce, nabrać sił do walki. Miejsce gdzie nikt nie zadawał pytań ani nie oczekiwał odpowiedzi. Miejsce, którego piękno i spokój, oraz niepowtarzalny charakter sprawiły, że pomyślałam, że "DLA TAKICH CHWIL WARTO ŻYĆ" bez względu na całą resztę.Tym magicznym miejscem były i są dla mnie Tatry.

Aby zacząć wszystko od nowa pojechałabym do Australii. Tak dla kontrastu - w Polsce zimno, a tam dopiero bym wygrzała tyłek;D jak zaczynać od nowa to na całego!

Mam nadzieję, że los nie postawi mnie przed koniecznością porzucenia wszystkiego co do tej chwili udało mi się osiągnąć. Gdzie bym pojechała...na pewno do niewielkiego, urokliwego miasteczka, w którym bym starała się odnaleźć. Nigdy nie lubiłam dużych miast, gdyż kojarzyły mi się z ciągłą gonitwą "szczurów".Zaczynając wszystko od nowa z pewnością tego chciałabym uniknąć.

Do Toskanii, zamieszkała bym w maleńkiej wiosce, kupiłabym domek na wzgórzu, obok niego uprawiała bym winorośl oraz oliwki. Popołudniami leżała bym w hamaku i czytała wszystkie zaległe lektury, na które nie mam czasu w tym zabieganym świecie.

Chciałabym wyjechać na Bezludną Wyspę,aby zacząć wszystko od nowa.Byłoby wielkim wyzwaniem zmagać się z codziennością bez wielu osiągnięć naszej cywilizacji(m.in.bez telefonu,komputera...). Jednak rekompensatą byłby o wiele zdrowszy styl życia.A może któregoś dnia spotkałabym tam Piętaszka.:)

Uciekłabym do wnętrza siebie, aby mieć więcej czasu dla siebie. Aby się w siebie słuchać i wyciszyć, dzięki czemu nabrała bym siłę na nową drogę.

Od urodzenia mieszkałam w pięknym małym mieście położonym w kotlinie u stóp pięknych Karkonoszy, których widok od zawsze zapierał mi dech w piersiach. Później wyjechałam na studia do stolicy. Było fajnie. Na święta, wakacje przyjeżdżałam do domu, do mojego azylu. Teraz skończyłam studia i zaczęłam nowy bardzo ważny etap w życiu: praca, mąż, pies, a niedługo i dzieci. Wróciłam z mężem do naszego ukochanego miasta by wszystko zacząć od nowa...

Zacząć wszystko od nowa można wszędzie... Jedynie wcześniej potrzeba bodźca lub przeciwnie: spokoju. Bodźca, czyli kopniaka od życia... Spokoju, który sprawi, że nasze myśli zostaną skierowane na te a nie inne tory... Tak więc dla mnie kwestia tego, gdzie zacząć wszystko od nowa to raczej kwestia wyboru miejsca skłaniającego do refleksji. I chciałabym, by to miejsce miało barwę złotych łanów przeplatanych czerwonymi makami i niebieskimi bławatkami... By miało zapach lasu i poziomek zrywanych o poranku... By smakowało wiejskim chlebem ze świeżym masełkiem... I by emanowało brakiem pośpiechu, który tak bardzo determinuje współczesne życie... A pośpiech nie jest wskazany i często jest złym doradcą... Ot tyle... Tak niewiele a jednak tak dużo...