Konkurs "Skandynawskie piękno"

Skandynawia kojarzy mi się z: minimalizmem, Wikingami, reniferami i zespołem ABBA. Minimalizm cechują rzeczy użytku codziennego, które możemy kupić w sklepach sieci skandynawskich. Te rzeczy są proste w swojej budowie, bez zbędnych ozdobników, ale przy tym niezwykle poręczne i schludnie wykonane. Wikingowie to skandynawscy wojownicy, którzy już w VIII wieku podejmowali dalekie wyprawy, ale nie każdy wie, że nie tylko w celach łupieżczych, ale również kupieckich, zatem byli oni prekursorami wielkich sieci sklepów z tamtych terenów :) Renifery są zarówno kojarzone z osobą Św. Mikołaja, ale mnie szczególnie podobają się reniferki na różnych ozdobach świątecznych i wkomponowane we wzory na odzieży: sweterki, czapki, szaliki, skarpetki. Uważam, że takie rzeczy wprowadzają w nastrój zimowy, świąteczny i są naprawdę słodkie. Zespół ABBA jest znany na całym świecie, a ich piosenki są grane przy okazji różnych imprez masowych i rodzinnych. Do tej pory tylko kilka grup pobiło ich rekord sprzedaży płyt i chyba nie ma osoby, która nie potrafiłaby zanucić chociaż jednej z ich melodii, które są optymistyczne i niezwykle energiczne.

Skandynawia kojarzy mi się z wspaniałym miejscem słynącym ze swej wyjątkowości dzięki pięknym krajobrazom, dzikiej przyrodzie powodującej zachwyt i dumę, że jest takie piękne i magiczne miejsce na naszej ziemi. Skandynawia z jeden strony jest dla mnie tajemnicą ukrytą w swym pięknie i z chęcią odkrywałabym wszystkie zakamarki i niezwykłe miejsca.

Z czym kojarzy mi się Skandynawia?
Z grubymi i ciepłymi charakterystycznymi swetrami pod choinką,
Z maliną nordycką, która w balsamach nawilża moją skórę,
Ze śniegiem, który otula świat na biało,
Z płatkami śniegu które niczym gwiazdki spadają z nieba,
i świętym Mikołajem, z dużym brzuszkiem i workiem prezentów,
Z Wikingami, których losy śledziło się z wypiekami na twarzy
Z fiordami w których ukryte są małe wioski rybackie,
I z łososiem, którego uwielbiam.
Choć zimna i mroźna to jednak bliska sercu :)

Skandynawia kojarzy mi się z zapierającymi dech w piersiach dziewiczymi krajobrazami, których nie zniszczyła jeszcze masowa turystyka i inna ingerencja człowieka. Skandynawia to kraina fauny i flory tak odmiennej od naszej, która cieszy oczy i wprawia w zachwyt.
Obszar ten to także ojczyzna doskonałych kryminałów o skomplikowanej intrydze, pełnych napięcia i subtelnej grozy. Obfitujących w skomplikowane postaci, złożone charaktery, studium ludzkiej psychologii i zaskakujących motywów zbrodni.
Skandynawia to także egzotyczna dla nas uroda ludzi - wysokich blondynów i blondynek o pociągająco jasnej skórze i krystalicznie czystych, niebieskich oczach.
Kraina ta obfituje także w perły zabytków europejskich, jest idealna dla amatorów historii, dla poszukiwaczy minionych epok, zaklętych w pięknych, ozdobnych budynkach i zapomnianych uliczkach.
Skandynawia to również narciarski raj. Zagłębie, w którym każdy amator białego szaleństwa może liczyć na beztroska zabawę w białym puchu, przy doskonale zaplanowanej narciarskiej infrastrukturze.
I w końcu - Skandynawia to dom Mikołaja, na którego przybycie od dziecka wyczekuję z niecierpliwością i który tak nierozerwalnie kojarzy mi się z nadchodzącymi świętami.

Od paru miesięcy Skandynawia została objęta moją szczególną uwagą.A wszystko za sprawą wspaniałych walecznych dusz kobiet, które od lat 70. poczyniły ogromny postęp w dziedzinie równouprawnienia. Aktualnie rząd państw nordyckich prowadzi sprzyjającą zatrudnieniu kobiet oraz wzrostowi demograficznemu politykę społeczną. W Norwegii, Szwecji, Danii czy Finlandii kobiety nie muszą wybierać między karierą zawodową a karierą kury domowej i matki. Państwo umożliwia im godzenie obu ról, pozwalając pracować na pół etatu, oferując szeroki dostęp do żłobków i przedszkoli, a nie, jak to w Polsce, do zasiłku macierzyńskiego. Ponadto w Skandynawii podział obowiązków domowych między partnerami powoli zmierza do równości - przykładowo w Norwegii, po urodzeniu dziecka ojciec dziecka MA OBOWIĄZEK przez co najmniej 12 tygodni sprawować opiekę nad dzieckiem, podczas gdy jego partnerka musi wrócić do pracy. Co ciekawe - w Polsce okres ten wynosi zaledwie 2 tygodnie. Czytając różne raporty z badan i książki, zafascynowałam się tymi krajami, gdzie kobiety żyją jak w raju - spełnione zawodowo, kobieco i rodzinnie. Daleko nam, Polkom, do takiego stanu.

Skandynawia kojarzy mi się z :
- Wikingami;
- luteranizmem;
- z państwami: Dania, Norwegia, Szwecja;
- Wanowie i Azowie jako bogowie skandynawscy;
- unia kalmarska;
- Pólwysep Skandynawski;
- krzyż skandynawski;
- chrzescijaństwo;
- Rada Nordycka;
- korona;
- klimat umiarkowany;
- Kopenhaga;
- Hans Christian Andersen;
- makrela;
- Oslo;
- Marit Bjoergen;
- Sztokholm;
- Volvo;
- Electrolux;
- Oriflame;
- H&M;
- Ingrid Bergman;
- gazeta "Metro".

pozdrawiam :)

Skandynawia! - prostota, a nawet pewna surowośc dająca wrażenie spokoju i wszechogarniającej czystości! I delikatny mróz płynący od wody! Jednym słowem? Odnowa:)

Dla mnie Skandynawia = wysoki poziom życia, poszarpane wybrzeża, fiordy, dzień i noc polarna, porządek, skoki narciarskie, dobre kosmetyki, renifery i święty Mikołaj, proszą bądźcie nim dla mnie! :)

Skandynawia to dla mnie mroczne, ciężkie, fascynujące teksty. Kiedyś, biorąc udział w konkursie poezji skandynawskiej (której w przekładach na język polski jest jak na lekarstwo), znalazłam biografię Tora Ulvena - norweskiego poety, który popełnił samobójstwo. Do jego wierszy nigdy nie dotarłam, jednak czytając innych Skandynawów, doszłam wtedy - całkiem dziecinnie - do wniosku, że cały klimat tamtejszej poezji sprzyja destrukcji. Wiersze o mrocznych lasach, gęstej paraliżującej mgle albo słabości człowieka - nie do czytania, gdy nie chcemy smutku.
Kilka lat później dotknęła mnie fascynacja literaturą Henninga Mankella - Szweda, którego książki z cyklu o poruczniku Wallanderze wbijały mnie każdorazowo w fotel. Znów znalazłam na kartach mrok, niemoc, naturę, niewidzialną siłę, która miota człowiekiem. Literatura skandynawska nie jest przeznaczona dla osób naiwnych, jednocześnie potrafi poruszyć mocniej niż najlepszy brytyjski romans. Po przeczytaniu kilku stron nie przechodzi się nad nią łatwo do porządku codziennego.
Taka jest moja Skandynawia - fascynująca, mroczna, pachnie mchem i korą.

Skandynawia kojarzy mi się ze śnieżnym puchem, który z prawdziwą czułością przykrył i otulił przyrodę. Z ludźmi o gorących sercach i pełnych ciepła gestach, które są w stanie roztopić wszelkie lody. Bo jak inaczej mogliby tutaj przetrwać? :D

Skandynawia to dla mnie... miejsce ze świeżym, orzeźwiającym powietrzem, falistymi fiordami i nieskazitelnie czystą wodą. To także minusowe temperatury, oblodzone drogi i konieczność kupowania ciepłych butów, które przydadzą nam się przez kolejne trzy pory roku. W konsekwencji miejsce, gdzie łatwo nabawić się depresji, bo ciemność panuje tu przez większą część doby. Oprócz tego blond włosy, niebieskie oczy i wikingowy wzrost, osiągnięty zapewne dzięki jedzeniu dużej ilości śledzi. I choć zdaję sobie sprawę z tego, że mój opis nie jest prawdziwym odwzorowaniem Skandynawii, a może nawet przebijają z niego stereotypy, to jednak moje odczucia wobec tego zakątku świata są jak najbardziej pozytywne. Piękno natury, pyszne jedzenie i długie wieczory z zorzą polarną w tle - choćby dlatego warto odwiedzić Skandynawię. A gdyby jeszcze było tam trochę więcej słońca... to może i zostać na dłużej:)

Skandynawia...
pierwsze skojarzenie..jak tam w ogóle dotrzeć? Oczywiście, że promem!
A co nas czeka w tej bajkowej krainie?
Renifery biegające pośród puchowego śniegu oraz ukryty gdzieś dom Świętego Mikołaja :)
Skandynawia dla mnie to także Wikingowie, Zimowe Święto Światła, białe noce, książki Astrid Lindgren, wspaniała muzyka Abby oraz zamek Helsingor będący legendarnym zamkiem Hamleta.
Nie można też zapomnieć o przepięknej naturze. To fiordy, lodowce oraz krystalicznie czyste rzeki, w których pływają dorsze, łososie i inne ryby.
Skandynawia to naprawdę wyjątkowe miejsce!