Konkurs "Wygraj zegarek"

Straszna myśl. Nie życzę nikomu żyć nawet przez godzine z taką świadomością, że to ostatnie chwile. Ale skoro już to pewnie chciało by się tyle zrobić.... Ja zapewne odnalazłbym wszystkie polisy na życie, bo często jest tak, że wiemy o nich tylko my i ubezpieczyciele a jak nas zabraknie to oni sami się nie przypomną (bo i skąd będą wiedzieć). Mam nadzieję, że zajmnie mi to niewiele czasu abym jak najwięcj mógł go spędzić z moimi córeczkami... kurcze aż się popłakałem....

Ponieważ miałam w życiu sytuację, kiedy myślałam że niewiele mi już życia pozostało, więc miałam też okazję pomyśleć co chciałabym zrobić w tych ostatnich chwilach. Zrozumiałam wtedy że łatwiej byłoby mi pogodzić się z własnym odejściem, niż ze świadomością pozostawienia najbliższych osób, które będą musiały odnaleźć się i żyć w nowej sytuacji. Dlatego chciałabym aby ta ostatnia godzina mego życia była dla mnie przyjemna a najbliższej mi osobie, czyli mężowi pomogła przetrwać te czekające go trudne chwile. Nie uprzedzając nikogo o takim wyroku, uściskałabym rodziców żegnając się w ten sposób z nimi i "porwałabym" męża w miejsce gdzie zawsze byliśmy szczęśliwi - nad nasze cudne jezioro. Wypłynęlibyśmy na jezioro z wędkami jak tysiące razy wcześniej. I tam, z miejsca gdzie świat zawsze wydawał mi się najpiękniejszy, pożegnałabym się ze wszystkim co kochałam na tym świecie. Wśród ciszy, pięknej przyrody i bezmiaru nieba nad głową, w ramionach kochanej osoby chciałabym tak odejść i zostawić swój obraz osoby bezgranicznie szczęśliwej w pamięci męża. Myślę że jemu byłoby łatwiej żyć z takim obrazem naszej szczęśliwości, a mnie łatwiej odejść.

"Ostatnie tango na parkiecie...
Ostatni uścisk mojej dłoni,
Ostatni w pożegnalnej fecie,
Błysk oczu, ciepło twarzy Twojej...
Ostatni wyraz mego szłu,
Ostatnie rytmy dzikiej głuszy,
Ostatnie uniesienie w żalu,
Oparte na rozdarciu duszy....
Ostatni uścisk , pocałunek,
Ostatnie mądre, szczere słowo,
Ostatni dzwonek na ratunek ,
I pierwsza łza na drogę nową.
Ostatnia głębia naszych spojrzeń,
Ostatni powiew raju z Tobą
Tam gdzie ja będę nie będzie marzeń
Ty zostań tu i bądź zawsze sobą!"

***********************************
" Żyj tak jakby każda Twoja godzina miała być ostatnią "

....3600 sekund szczęścia
Takj wykorzystałbym tą ostatnią godzinkę!
Słodkie usta, zmysłowy dotyk, radość serca i promienny usmiech.
Truskawki ze smietaną zjadane we dwoje, ptasie mleczko i apetyczna babka.... Taka niezaduża, troszkę pudrowana lub z lukrem, wypieszczona męską rączką, o smuku cytryny,mniaaaaaaaaaam.Coś dla duszy , cos dla ciała, coś co smakuje mi zawsze i wszędzie

Godzina do śmierci...
Włączam kamerę...siadam naprzeciwko niej
rozpoczynam mój ostatni monolog w życiu:
Bliscy są za daleko by sie z nimi pożegnać
Wrogowie mają w sobie za dużo nienawiści
Listy są staromodne, trzeba iść z postępem
Opowiadam jak bardzo kocham życie
Mówię: DZIĘKUJĘ, WYBACZAM,ŻAŁUJĘ tak wiele...
Sama proszę o wybaczenie i modlitwę
obiecuję, że w moim sercu zawsze pozostaną...
kaseta sie kończy...
ja w zadumie zasypiam w stoickim spokoju

Godzina... 60 minut.. 3600 sekund... ograniczona ilość słów... wąski zakres myśli.
Co bym zrobiła? Nareszcie przestałabym planować...
Wybiegłabym na zieloną polane i zaśmiałabym się do chmur... do ptaków...
Z ironicznym szeptem wyśmiałabym materialny świat.. przestałabym odejmować i dodawać w końcu stałabym się tym długo oczekiwanym wynikiem...
Wymazałabym z głowy obraz Stalina, dogasające skutki terroryzmu, głód dzieci w Afryce... wyrzekłabym się pokoju bez ścian.. pudełka bez nadziei. Nareszcie byłabym sobą. Niewinna i czysta dusz.
Na 1 godzinę stałabym się człowiekiem...

Napewno nie chciałabym otrzymać takiej widomości. Ale skoro już. Moje podejście byłoby raczej pesymistyczne - bo i wiadomość byłaby taka. Chciałabym się pożegnać z bliskimi. Szczególnie z moim ukochanym synkiem i mężem. Na inne szalone wydarzenia raczej bym już nie miała czasu, bo jedna godzina to naprawdę mało. Więc poświęciałbym ją całą tym których najbardziej kochałam.

Cała godzina? Wiecie co, dorwałabym swojego własnego faceta i w końcu, bez żadnych zabezpieczeń, bez wyrzutów sumienia kochała się... Tak po prostu. Po co tracić czas na rzucanie jakichkolwiek słów, po co gadać... Zakupy? A co mi po nich. Tylko seks, a potem wielkie lody, bo co mi po sylwetce :) I tyle... Tak po prostu. Bo godzina, to tylko ulotna chwila, choć czasem może znaczyć bardzo wiele.

Hmm gdyby została mi 1 godzina życia chciałabym spędzić ją na naprawianiu moich życiowych błędów, wiem że to mało realne i nie wszystkie błędy można naprawić ale można je jakoś zrekompensować. Pogodziłabym się z wrogami i pożegnała z przyjaciółmi i rodziną. Tylko godzina to może być za mało...

Po pierwsze godzina to szmat czasu. Pewną część z niej wykorzystałbym na zapewnieniu moich najbliższych, że tylko oni się dla mnie liczą, że nie ma nikogo ważniejszego. Potem dostałoby się mojej znienawidzonej sąsiadce, która zawsze w niedziele o 7 rano idzie na mszę i zawsze w klatce schodowej, akurat pod moimi drzwiami spotyka inna sąsiadkę i zaczynają rozmawiac przez 30 min:) Następnie musiałbym zobaczyć chociażby skrót meczu Polska-Portugalia 2:1 (coś pięknego:)). Na końcu, gdybym już wiedział, że mój czas dobiegł końca przytuliłbym się do mojej ukochanej i tak zasnął bym na wieki...:)

Wąsik podcięty ,"baczki" też,odrobina dobrej wody kolońskiej na pyszczek.
Biała koszula, ulubiona muszka-frywolka, bucik na błysk.
Cos pysznego na ruszt, potem toaleta paszczowa z miętowym oddechem.
Spokojnie, bez pospiechu podlewam ulubionego kaktusa To taki okaz co i pół roku bez wody daje radę!
Potem siadam na kanapie, wlaczam "Wirujacy seks" i nie wiem co bedzie dalej!
Moja godzinka dobiegła końca

moi bliscy sa za daleko, żeby ich uścisnąć, może jakiś telefon, może ale co powiem: "Kochani umieram i chcę wam powiedzieć, że was kocham..." coż pewnym ideałem byłoby gdybyśmy żyli tak, mówili, robili wszystko w taki sposób jakby każda z tych rzeczy miałaby być naszą osotatnią, tą z ostatniej godziny. Niestety nie robimy, prawie wszystkie"kocham", uściski, ciepło, szaleństwa są odkładane do "wiecznego potem", ale to "wieczne potem" ma do siebie to, że najczęsciej przekształca się w "nigdy" niestety.
Chyba jadłabym truskawiki w nadziei, że moja "ostatnia godzina" okaże się żartem mającym mi uzmysłowić -"halo chwytaj dzień Dziewczyno, ciesz się, żyj", starałbym się spojrzeć na świat otwartymi oczami ,dostrzegając każdy szczegół, nieroniąc ani jednej kropelki z tego jakiegoś cudu, który nas otacza i którego biegnąc nie widzę. ot co. po prostu patrzyła i myślała i jadła truskawiki:)