Konkurs "Wygraj zegarek"

Swoją ostatnią godzinę spędziłabym z moją rodziną. Starałabym się nie płakać (gdyż jestem osobą bardzo wrażliwą) Ale nie powiedziałabym najbliższym że umieram, gdyż wtedy atmosfera popsułaby się, a chciałabym zapamiętać prawdziwe uśmiechy na twarzy swoich dzieci i męża, którzy nie musieli by się smucić - bo o niczym by nie wiedzieli...

Moje ostatnie 60 minut...
zagrałabym w lotka i kupon zostawiła swoim najbliższym, kupiłabym moje ulubione chipsy bananowe i pojechała rowerem nad rzekę. Zadzwoniłabym do chlopaka.Ciesząc oczy krajobrazem a żołądek chipsami - czekałabym na to co mnie nie minie....

Zgromadziłabym wszystkich bliskich przy sobie i starała się, by zapamiętali jak najwięcej uśmiechu na mojej twarzy. Bez pożegnań i łez. Po prostu - do zobaczenia:)

Przez ostatnią godzinę życia uruchomiłabym swoją fantazję. Wyobrażałabym sobie jakim pięknym aniołem będę, gdy trafię do nieba. Jak tam będzie i kogo spotkam. Najbardziej chciałabym sie spotkać z rodziną i znajomymi, którzy odeszli jakiś czas temu z "ziemskiego padołu". Mam im tyle do powiedzenia, zwłaszcza tym, z którymi nie zdążyłam się pożegnać i powiedzieć co do nich czuję. Zastanawiałabym się czy ich poznam? Bo w niebie wszyscy są piękni. Chodzą w białych szatach, na boso. Mają piękne długie włosy, kształtne ciała i aureole nad głowami. Wszystko jest idealne.
Myślę jednak, że oni mnie poznają, bo czuwali nade mną cały ten czas i wiedzieli co się ze mną dzieje, i że za chwile wyjdą mi na spotkanie. Ciekawość zżerałaby mnie z powodu lekkości chmur. Już oczyma wyobraźni widzę jak mięciutko musiałoby się chodzić po pierzastych bielutkich chmurkach.
A anioły? Czy anioły w ogóle istnieją? Chyba nie starczyłoby mi czasu na namalowanie w wyobraźni tych wszystkich obrazów i po godzinie zobaczyłabym tej rajski ogród w realu.

Mam nadzieje że godzina mi wystarczy żeby dorobić klucz do wrot niebiańskich. Będę mogła wchodzić i wychodzić kiedy chce.

Ostatnią godzinę spedziła bym z przyjaciółmi i rodziną, pożegnałabym ich ciepło
Poszłabym do mojego ulubionego miejsca.

Może to banalne, ale spędziłabym całą godzinę z mają córeczką, dzidziusiem, którego płci jeszcze nie znam i mężem. Co mi da spełnienie moich marzeń skoro i tak niedługo umrę??? Najważniejsza jest rodzina i miłość. W ostatnich chwilach życia chciałabym być z Tymi, którzy nadają sens mojemu życiu... A jakby się dało, to mogłabym spędzić tą godzinkę z moją rodziną w Paryżu :)

Wzięłabym głęboki wdech i biegła, biegła ile sił w nogach, ile powietrza w płucach. Przed siebie, nie zważając na przeszkody, wówczas przestałabym myśleć o wszystkim, będąc skupiona tylko na wysiłku. Po prostu bym uciekała od przeszłości, teraźniejszości i przed tym co by mnie czekało w przyszłości, co będzie stracone, czego nie zdąże już zrobić, powiedzieć. Uciekałabym od pożegnań,które są bolesne i zgubne, ukradłyby mi cenny czas nas łzy i błagania żeby to jeszcze nie był koniec. Nie mogłabym patrzeć im w oczy i powiedzieć, że miło było, kocham was, ale na mnie juz czas. Stchórzyłabym przed tym, ale za to nie przed śmiercią. Biegnąc w tym maratonie, bez wyznaczonego startu bez wyznaczonej mety, prosto w otchłań tajemnicy nie zaznałabym strachu, tylko ciekawość i lekki żal. Nim jednak moja wędrówka po padole ludzkim by się skończyła, krzyknęłabym "przepraszam".

Gdyby godzinka życia mi została to napewno bym ją dobrze wykorzystała, a mianowicie razem z dzieciaczkiem nacieszyć bym się chiała słonkiem i jego blaskiem.A gdyby czasu troszkę zostało to o wszystkich co zostawiam ciepło by sie pomyślało.

Cóż bym poczuł gdybym wiedział, iż pozostała mi ledwie godzina do zakończenia mego marnego życia...Nic..Pracuje zazwyczaj na nocki 12 godzin, także nawet bym się nie zorientował, gdyby podczas roboty w fabryce nagle niespodziewanie wszystko sie skończyło, w domu też bym nie zwrócił uwagi, bo z reguły śpię długo zmęczony po pracy. Także tego typu chwila, raczej nie podekscytowałaby mnie. Hehe, zakończony żywot wśród zmielonych owoców w pracy, dosyć intrygująca i niezwykła lokalizacja na tą wzniosłą chwilę :)
pozdrawiam serdecznie ;)

przez godzinę poszłabym się dobrze pobawić bo potem bede miała duzooo czasu na odpoczynek :p

LOL ja bym wykorzystał w pełni tą godzinke:)...Poszedłbym do restauracji bez pieniędzy (oczywiście najdroższej w kraju) i pozamawiałbym wszystko co najdroższe i najlepsze.Najadłbym się do syta..i tak już by mi nic nie zrobili...Przed restauracją powiedział bym wszystkim co o nich myśle(bez ogródek), pożegnałbym się przede wszystkim z rodzinką i powiedział, że zawsze ich kochałem:), ale czas na mnie, czas się rozstać a następnie przytuliłbym wszystkich i poszedłbym jeszcze raz obejrzeć mój świat...miejsca w których spędzałem najwięcej czasu...