W jakim wieku urodzilyscie lub urodzicie dzidziusia??

kania napisal(a):

A czy kiedykolwiek będzie sie w stanie powiedzieć, że jest wystarczająco dużo pieniędzy na dziecko? Pieniędzy zawsze jest za mało;);)

Ale będzie się w stanie powiedzieć, to znaczy ja będę w stanie powiedzieć, że nasz sytuacja finansowa i zawodowa jest stabilna. Bo taki argument, że rodzice pomogą i jakoś to będzie do mnie nie trafia.

Ja zamierzam zacząć starania tuż pod koniec studiów. Kamil skończy do tego czasu studia, w pracy wiedzie mu się coraz lepiej więc za te dwa lata na pewno będą to całkiem całkiem pieniądze.
Mieszkanie dają mi moi rodzice, mama K. powtarza że dla swojego pierwszego wnuka/wnuczki się chce dołożyć do wyprawki i nie wyobraża sobie nie kupić nam chociaż wózka i by się pewno śmiertelnie obraziła gdybyśmy nie pozwolili.
Ja po fil. ang z niemieckim zawsze mogę korepetycje dawać z obu przedmiotów (ceny za godzinę dochodzą 50zł).
Nie wyobrażam sobie czekać z dzieckiem aż się dorobimy, bo to może trwać nawet 10-15lat. Poza tym moi rodzice zawsze powtarzają, że oni zarabiają pieniądze żeby dzieciom było dobrze, więc nie mam nic przeciwko żeby mi pomagali.
Może jestem nieodpowiedzialna, ale bardzo pragnę dziecka jak najwcześniej. Jestem córką starych rodziców i choć mama potrafi wyluzować, to w większości nie mogę się dogadać, bo są bardziej jak dziadkowie a nie rodzice :/ I zawsze marzyłam, że ja będę młodą współczesną mamą. Jak zdecyduję się na dziecko po 30 to tylko w wypadku gdy już jedno będę miała po 20!
I krytykujcie ile chcecie, ale takie jest moje zdanie. Rodzina na 1 miejscu, praca na 2....

Monicysko napisal(a):

Chodziło mi o to, że kobiety często mówią o instynkcie macierzyńskim ale nikt tego nie definiuje...

tu masz wątek o instynkcie macierzyńskim - poczytaj i będziesz znała odpowiedz
http://forum.we-dwoje.pl/topics21/instynkt-macierzynski-vt486.htm

[ Dodano: 2009-06-14, 13:23 ]
to nie jest wątek do pisania o odpowiedzialności, tylko o wpisaniu wieku w jakim sie urodziło lub urodzi dziecko więc nie róbcie zamieszania

Karolinka_U, ma rację, robimy OT, ale muszę odpowiedzieć

Emma88 napisal(a):

nie wyobraża sobie nie kupić nam chociaż wózka

Kupienie prezentu dla dziecka to nie to samo co bieżące utrzymawanie.

Emma88 napisal(a):

Nie wyobrażam sobie czekać z dzieckiem aż się dorobimy, bo to może trwać nawet 10-15lat.

"Dorobić się" a mieć "stabilną sytuację" dla mnie też nie jest to samo.

Emma88 napisal(a):

Rodzina na 1 miejscu, praca na 2....

Mam nadzieję, ze ja Cię po prostu źle zrozumiałam i nie chodziło Ci o to, ze jeśli ktoś postanowił poczekać z dzieckiem i urodzić je np w wieku 27 - 28 lat to znaczy, ze stawia pracę na pierwszym miejscu

Emma88 napisal(a):

Jestem córką starych rodziców

Ja też i wcale mi to nie przeszkadza

[ Dodano: 2009-06-14, 14:50 ]

Emma88 napisal(a):

I krytykujcie ile chcecie, ale takie jest moje zdanie.

Ja Cię na pewno nie skrytykuję, zwłaszcza, ze jak miałam tyle lat co Ty to myślałam podobnie Pogadamy jak już zrealizujesz swój plan

Karolinka_U, przeczytałam wątek, definicji nie znalazłam....

Może faktycznie odbiegamy nieco od tematu, ale ciężko nie wspomnieć o tego typu rzeczach mówiąc o wieku, w którym się urodzi itp...

misiaq, zgadzam się z Tobą!

misiaq napisal(a):

Kupienie prezentu dla dziecka to nie to samo co bieżące utrzymawanie.

misiaq napisal(a):

"Dorobić się" a mieć "stabilną sytuację" dla mnie też nie jest to samo.

wiem dobrze o tym :) dlatego napisałam, że mojemu K całkiem nieźle w pracy idzie i mam nadzieję, że jego wypłata utrzyma tendencję wzrostową i biorę to pod uwagę rozważając przyszłość. Gdyby on nagle stracił pracę, albo postanowił iść jeszcze na jakieś studia to wiadomo że będą inne plany :)

misiaq napisal(a):

Mam nadzieję, ze ja Cię po prostu źle zrozumiałam i nie chodziło Ci o to, ze jeśli ktoś postanowił poczekać z dzieckiem i urodzić je np w wieku 27 - 28 lat to znaczy, ze stawia pracę na pierwszym miejscu

no może troszkę źle się wyraziłam ;) absolutnie nie wytykam nikomu że jak ma późno dziecko to nie stawia rodziny na 1miejscu :) po prostu chodzi mi o to że chcę szybciej rodzinę mieć niż kobiety które najpierw wolą ustabilizować się :)

misiaq napisal(a):

Ja też i wcale mi to nie przeszkadza

a mnie denerwuje to że nie mam z mamą za wielu wspólnych tematów, czy nie podziela mojego gustu jeśli chodzi o ciuchy, kosmetyki itp :/ ma inny pogląd na życie niż ja bo stale wraca pamięcią do tego jak to kiedyś było strasznie po wojnie, że ona jako dziecko nic nie miała i w ogóle :/

misiaq napisal(a):

Ja Cię na pewno nie skrytykuję, zwłaszcza, ze jak miałam tyle lat co Ty to myślałam podobnie Pogadamy jak już zrealizujesz swój plan

Wiem, że może się jeszcze dużo zmienić. Mogę np. zawalić szkołę i znów się wszystko poprzesuwa, albo może faktycznie znajdzie się taka praca która zmusi mnie do przełożenia planów, albo nagle coś mi się poodmienia w światopoglądzie. Nie mówię, że na 100% będzie dziecko za 2lata a jak nie to się pozabijam, pochlastam i zapłaczę...
Na dzień dzisiejszy takie są plany i dlatego głośno o nich mówię. A jak coś się zmieni wtedy na pewno nie będę się wstydziła przyznać że miałyście racje :)

Więc na dzień dzisiejszy marz mi się urodzić dziecko jak będę miała 23-24lata, a co ma być to będzie :)

Emma88 napisal(a):

a mnie denerwuje to że nie mam z mamą za wielu wspólnych tematów, czy nie podziela mojego gustu jeśli chodzi o ciuchy, kosmetyki itp

Ale to nie zawsze jest kwestia wieku. Miałam w dzieciństwie koleżankę, której mama była bardzo młoda i jednocześnie tak zasadnicza, że moi rodzice przy niej byli bardzo nowocześni i postępowi.

Emma88 napisal(a):

będę miała 23-24lata

A nie będziesz chciała zrobić najpierw magisterki??

Ja mam 26 lat, o dzidziusiu myślimy, ze za rok, dwa. Na chwilę obecną jest nam cudownie we dwoje, cieszymy się wolnością i niezależnością. I wiem, ze jak dzidziuś będzie z nami to będzie to najodpowiedniejszy na to moment

misiaq napisal(a):

Emma88 napisal(a):

a mnie denerwuje to że nie mam z mamą za wielu wspólnych tematów, czy nie podziela mojego gustu jeśli chodzi o ciuchy, kosmetyki itp

Ale to nie zawsze jest kwestia wieku. Miałam w dzieciństwie koleżankę, której mama była bardzo młoda i jednocześnie tak zasadnicza, że moi rodzice przy niej byli bardzo nowocześni i postępowi.

Emma88 napisal(a):

będę miała 23-24lata

A nie będziesz chciała zrobić najpierw magisterki??

No właśnie, to kwestia charakteru, a nie wieku. A poza tym większość badań i obserwacji wskazuje, że matki, które mają dziecko w "późniejszym" wieku, po '30, mają dużo bliższy emocjonalny kontakt ze swoim dzieckiem.

Karola85 napisal(a):

poza tym większość badań i obserwacji wskazuje, że matki, które mają dziecko w "późniejszym" wieku, po '30, mają dużo bliższy emocjonalny kontakt ze swoim dzieckiem.

Ale jednocześnie im później tym wzrasta prawdopodobieństwo powikłań i wad genetycznych, dlatego wszystko ma swoje plusy i minusy.

misiaq napisal(a):

Ale to nie zawsze jest kwestia wieku. Miałam w dzieciństwie koleżankę, której mama była bardzo młoda i jednocześnie tak zasadnicza, że moi rodzice przy niej byli bardzo nowocześni i postępowi.

to też wiem, większość zależy od charakteru ;) ale mam złe doświadczenia osobiste i ciężko mi zmienić zdanie na ten temat.

misiaq napisal(a):

A nie będziesz chciała zrobić najpierw magisterki??

Jak już to na pewno zaocznie na magisterkę, bo u mnie w mieście nie ma magisterskich i będę dojeżdżać do Poznania albo Kalisza, więc będzie łatwiej.

napisal(a):

Ale jednocześnie im później tym wzrasta prawdopodobieństwo powikłań i wad genetycznych, dlatego wszystko ma swoje plusy i minusy.

Tego też się panicznie boję. Jakiś tam kuzyn mojego ojca po dziadkach pradziadkach, piąta woda po kisielu ma syna z zespołem Downa. I ja mając tendencję do paniki wyobrażam sobie, że jak tak późno będę miała dziecko, to też może mi się takie chore urodzić :( :( :(
Wiem, że to już jest mega wyolbrzymienie ale czasem też takie myśli mnie nachodzą :/

Emma88, Ty głuptasku

Ja mam podobne zdanie do Ciebie, ale jednak rozsadek bierze górę. Chciałabym najpierw zrobić magisterkę, ponieważ jestem na zaocznych i uwierz mi Emm, jest strasznie ciężko i bez dziecka. Teraz nie pracuje to to inna bajka.
Fajnie jest planować, ale niestety życie weryfikuje plany. I byc może np. za rok będę miała już dziecko. Myślę, że na to nie ma wieku, większość kobiet jeżeli staje przed faktem dokonanym to potrafi poradzić sobie z tą sytuacją.
Co do mamy to moja jest stosunkowo młoda, bo ma lekko ponad 40 i jesteśmy na etapie wspólnych zakupów itd. I cieszę się z tego bardzo.

Natalina1989 napisal(a):

Myślę, że na to nie ma wieku, większość kobiet jeżeli staje przed faktem dokonanym to potrafi poradzić sobie z tą sytuacją.

Fakt, nie zawsze wychodzi tak, jak się pierwotnie planuje, ale zawsze jest jakieś wyjście..życie wiele spraw weryfikuje.

Emma88 napisal(a):

I krytykujcie ile chcecie, ale takie jest moje zdanie.

No i dobrze, nikt Cię nie krytykuje, bo każdy żyje jak uważa i robi to, co uważa za słuszne :) Ani Twoje, ani moje, ani niczyje inne zdanie w tym wątku nie podlega żadnej krytyce, bo to tylko i wyłącznie indywidualna sprawa i indywidualny wybór ;) I kończę tym zdaniem