agresywny narzeczony - proszę pomózcie :"-(

Rozpoczęłam wczoraj rozmowę z moim narzeczonym o przełozeniu ślubu z sierpnia
2009 na marzec 2010. Wczoraj tłumaczył , że nie chce go przekładać bo bardzo
chce tego ślubu , dzisiaj stwierdził , ze lepiej całkiem go odwołać , bo jeśli
za rok powiem mu , ze znów chce go przełozyć , to to nie ma sensu. Chciałabym go
przełozyć tylko w sytuacji , gdyby jego agresywne zachowanie się powtórzyło ,
badź gdybym zobaczyła , ze pomimo terapii , ksiazek , nie potrafi panować nad
zloscia . Chciałam dać jemu dodatkowy rok , aby nauczył się radzić sobie w
takich sytuacjach i sobie , abym znów mogła mu zaufać widzac że się stara.
Nie chciałam odwoływać go całkiem , abyśmy nie chodzili ze soba 8 lat przed
ślubem ( bo jesli zarezerwoawlibysmy salę dopiero za rok , to pewnie tyle by w
końcu wyszło do momentu slubu) , bo dla mnie to za długo .
Nie uzyskam poczucia bezpieczeństwa żyjąc w zwiazku w którym jest agresja , ale
żyjac w nieskończoność w nieformalnym związku też nie.
W końcu powiedziałam mu , ze powinien docenić to , ze walczę o związek , bo
większość dziewczyn na moim miejscu by go zakończyła.
Skwitował tylko : " To zerwij " . Nie bał się tego powiedzieć. I zerwałam.
Moze jutro przyjdzie jak gdyby nigdy nic , a moze znów nie bedzie się odzywał
niewiadomo jak długo. Nie wiem.
Ja juz nie mam sił.
Czy ja wyolbrzymiam , bo przecież on się starał przez te 2 tygodnie , czy tez on
totalnie lekceważy ten zwiazek i mnie???

Someone23! Bądź dzielna... bardzo dobrze zrobiłaś. On się tak zachował, bo poczuł się niepewnie i urażony. Jeśli Cię kocha, przyjdzie do Ciebie. Niekonicznie jutro. Teraz pewnie będzie rozmyslał nad ta sytuacją. Moze dwa dni, moze dwa tygodnie. Nie obwiniaj się o nic, bo wyraźnie mu powiedziałaś, że chcesz walczyć o Wasz zwiazek. On musi wiedzieć, że nie zaakceptujesz przemocy.
Nie osiagniesz poczucia bezpieczeństwa w związku, w którym jest agresja -to jest pewne. Nic nie wyolbrzymiasz.
Ciężko Ci, bo go kochasz -ale postępujesz dobrze. Trzymaj się...

az sie smutno robi :(someone23 trzymaj sie cieplutko :)

Dziękuję wam

Poradzisz sobie :) jak nie to my Cie pomozemy :)

Niczego nie wyolbrzymiasz.Trzeba sie sterac całe zycie a nie tylko przez 2 tygodnie.Pozdrawiam,i wytrwaj,daj mu szanse na pomyslenie nad wszystkim.

Oczywiście, że się powtórzy. Ja bym z nim zerwała

Pozwolę sobie coś powiedzieć.
On się nie zmieni. Może zatuszować swoje zachowanie, na rok, dwa, trzy.
Jeżeli teraz ma takie podejście, to nie ma co się oszukiwać, chodzi na terapię i co? Czy on w ogóle tego chce, czy robił to bo go zmuszałaś?
Jeżeli na argument, że walczysz o związek on zarzuca Ci, że za rok po prostu zerwiesz, to nie jest podejście odpowiedzialnego człowieka, który wie, że ma problem.
To jak z alkoholikiem, może przestać pić,ale to nie znaczy, że się z tego wyleczy. Jeżeli już teraz dochodzi do szarpaniny, to tylko krok do uderzenia. A ty będziesz ciągle się zastanawiała czy odejść. Bo go kochasz... Zastanów się, czy to nie jest przywiązanie, bo to już dłuższy czas i nie chcesz przechodzić przez wszystkie etapy jeszcze raz?
Ja bym nie weszła w zwiazek za rok, ani za dwa, ani nawet za pięć, bałabym się uderzeń, bałabym się o dziecko. A strach nie jest dobrym 'przyjacielem' w związku.
On potrzebuje kogoś silnego. Kogoś, kto potrafiłby utrzymać go w ryzach...

alexandra napisal(a):

Oczywiście, że się powtórzy. Ja bym z nim zerwała

Łatwiej powiedzieć , trudniej zrobić.
Nie da się na pstryknięcie palcami przejść od miłosci do obojętności i przekreslić 5 lat zwiazku. :(

mishi napisal(a):

chodzi na terapię i co? Czy on w ogóle tego chce, czy robił to bo go zmuszałaś?
... Zastanów się, czy to nie jest przywiązanie, bo to już dłuższy czas i nie chcesz przechodzić przez wszystkie etapy jeszcze raz?

Początkowo poszedł tam bo postawiłam mu warunek : kończymy zwiazek albo rozpoczynasz terapię . Miał sam nas umówić na wizytę .Najpierw sie zgodził , a później wycofał z tego twierdzac , że jeszcze nie czuje się czubkiem , aby chodzić do psychologa . Zadzwoniłam , starałam sie podać logiczne argumenty , wytłumaczyć , że jest mu to potrzebne i zgodził się .Tyle , że to ja musiałam nas umówić. Na kolejną wizytę poszedł już bez moich próśb , a po wyjsciu od psycholożki podziękował mi , ze go na to namówiłam , bo stwierdzil , ze to rzeczywiscie moze pomóc.

Napewno jest to równiez przywiązanie , bo przez tak długi czas człowiek chcac nie chcac dostosowuje w jakims sensie nawet swój plan dnia do drugiej osoby. Ale biorac pod uwagę jak sporadycznie widywaliśmy się po tej awantrze na przywiazaniu z mojej strony sie nie kończy. Ja go naprawde bardzo kocham i nie potrafie sie pozbierać bez niego. :(
Moze to teraz zabrzmiało infantylnie.

Nie kochanie, nie brzmi i nie brzmiało to infantylnie. Czytam Twój wątek od początku i myslę nad tym co mogłabyś zrobić. Na razie nic mądrego nie przychodzi mi do głowy. Łatwo powiedzieć: zerwij, ale po tylu latach to wydaje się czasem wprost nierealne. Sama jestem w kilkuletnim związku i także oczekujemy na ślub. Niejednokrotnie przechodziliśmy takie kryzysy, że z każdej strony słyszałam tylko: Zostaw go, jestes młoda, jeszcze poznasz kogoś... Czułam wtedy dokładnie to co Ty: Łatwiej powiedzieć, trudniej zrobić... W naszym przypadku baaaardzo dużo się zmieniło, jesteśmy bardzo szczęsliwi już od dawna, nauczyliśmy się siebie i też dla siebie uporalismy się z niektórymi naszymi ,,odchyłami. Mam nadzieję, że jakoś to się ułoży również w Waszym związku. Liczę, że teraz, kiedy z nim zerwałaś on poczuje jak to jest stracić Ciebie i mam nadzieję, że podejmnie jakieś zdecydowane kroki w walce ze swoim paskudnym charakterem. Dobrze, że tu piszesz, to pomaga. Takie ,,uzewnętrznienie,, się;) A sporo tu naprawdę mądrych i pomocnych ludzi:) Jak np. Frotka. Pozdrawiam Cię serdecznie someone.

someone23 napisal(a):

Łatwiej powiedzieć , trudniej zrobić.
Nie da się na pstryknięcie palcami przejść od miłosci do obojętności i przekreslić 5 lat zwiazku. :(

Nie da sie łatwo przekreślić pięciu lat , ale pomyśl o przyszłych latach u boku faceta , przy którym będziesz zawsze sie starała aby go nie zdenerwować , bedziersz sie go po prostu bala . Pomyśl o dzieciach wychowanych w takiej atmosferze zastraszenia . Juz nawet nie chce mówić dużo o tym ze on może te swoja złość wyładowywać na Tobie i na dzieciach .

Nikt Ci nie powinien mówić co masz robic , ale czasem warto posłuchać sugestii innych , choć Ty sama juz widzisz ze cos jest zle . A skoro kochasz i widzisz to albo problem juz dostrzegasz jako bardzo poważny , albo jestes bardzo trzeźwo myśląca kobieta .

Jedno jest pewne , mianowicie to ze wiekszosc ludzi przed slubem stara sie kopntrolowac , a po nim bardzo sie nasilaja wszystkie negatywne cechy.

UWAZAJ !!!
Pozdrawiam .