POTĘGA PODŚWIADOMOŚCI - Czy wierzycie, że pozytywne myślenie pomaga?

to jest chore, polecam książki Wojdyłło i nie bawmy się tutaj w metodologię NLP, bo to jest chore!!

Droga Catherine, w 100% zgadzam się z Tobą, że metodologia NLP "jest chora". NLP budzi wiele kontrowersji i sprzeciwu, w tym krytykę w poważnych środowiskach naukowych. Z tymże ja tutaj mówię o czymś zupełnie innym, popartym naukowymi doniesieniami. NLP nie jest zaliczane do żadnej z dziedzin nauki. Natomiast potęgą naszego umysłu zajmują się znani doktorzy i profesorowie wielu nauk. NLP podaje, że możemy wpływać także na innych ludzi, jest techniką, modelowaniem, mozolnym treningiem. Natomiast "potęga podświadomości" to obszary i możliwości naszego umysłu, które wystarczy poznać i uruchomić, w żaden nadzwyczajny sposób. Wstańmy rano z myślą, że pogoda jest beznadziejna, szefowa wstrętna, my same okropnie brzydkie w dodatku z opuchniętymi oczami i nie mamy się w co ubrać. I jak będzie wyglądał nasz dzień? Tak samo jak nasze złe myśli. Natomiast kiedy wstanę z uśmiechem, zerkając na faceta czy ukochane małe dziecko, wyjrzę przez okno, pomyślę, że świat jest wspaniały i że nie dam się szefowi, założę ciuchy w których czuję się świetnie, zrobię makijaż jaki lubię, wyjdę do pracy i... czas minie szybko, przyjemnie, nie poddam się przeciwnościom losu, będę czekała z rozradowaniem na powrót do domu do ludzi których kocham:) spędzimy miło wieczór...:) Oj tak wiele zależy od naszego nastawienia, czyli naszych świadomych i podświadomych myśli. Uogólniłam ten przykład, wiem, ale jeśli macie ochotę możemy się nad tym skupić bardziej, wejść głębiej...

Czytałam książkę pt "Potęga podświadomości", jeśt tak beznadziejna, że aż śmieszy. Znam się trochę na psychologii (studentka andragogikii) i jesli mam być szczera- nie każdemu można zmienić nastawienie do świata. Żeby mieć dobre zbiory, trzeba mieć i dobry grunt, a nie każdy go posiada...

A ja muszę powiedzieć, że tylko głębokie myślenie o zmianie nastawienia do świata pozwoliło wyjść mi z dołka (po rozstaniu z ukochanym - na szczęście już jest ok). Tylko układanie sobie złych myśli w głowie, desperacko rozbieganych, walka z nimi, pomogły mi się podnieść, pozwoliły mi znów się uśmiechać i cieszyć światem. Nie wątpię, że znasz się nieco na psychologii, ale sądzę też, że z niejedną koleżanką z grupy, która uczy się tego samego co Ty, macie różne zdania na wiele takich samych tematów. Zgadzam się z Tobą również w kwestii tego, że książka ta może śmieszyć, podam choćby jedno zdanie "Pamiętaj, Twoja podświadomość nie zna się an żartach - ona łapie Cię za słowa!". I wiele innych przykładów faktycznie, mogłoby brzmieć dziwnie. Ale cóż z tego. Jeśli to naprawdę działa? Gdybym przyszła do Ciebie na terapię po jakiejś (uchowaj Boże ) tragedii, czując się dobrze w tej "grze mojego umysłu", zapewniając Cię że lepiej się czuję, że dostałam skrzydeł... ucięłabyś mi je... tłumacząc by to zostawić, bo jest to "śmieszne i bez sensu"? Co wówczas byś mi poleciła w zamian. Chętnie posłucham i wykorzystam, jeśli jest jeszcze coś innego co pozwala mieć więcej uśmiechu:)

widzisz, byłam kiedyś innym człowiekiem, niż jestem teraz. Mnie zmieniło nastawienie na cel. Nie siedziałam i nie płakałam "Boże, jak mi źle, niech mi ktoś pomoże, chcę być inna, żyć inaczej i tre te te". Stawiam cel, mysle od rodze do niego prowadzącej a potem...realizuję. Mój cel jest autentyczny, ja go widzę i czuję. To nie abstrakcja. Chęci zawsze można mieć, ale do ich realizacji potrzeba pracy. Każda droga wymaga pewnego poświęcenia. Jedni siadają na jej początku i marzą o jej przebyciu, inni nią podążają. Od samego myślenia nic się w świecie nie zmienia.
Druga rzecz-nie lamentuję!!! Nie znoszę tego. I nie znoszę ludzi tego robiących.
Udało Ci się nie dlatego, że przeczytałaś książkę, ale dlatego, że byłaś ŚWIADOMA SWOJEJ SYTUACJI I ZDECYDOWANA NA ZMIANY. To jest najważniejsze-myślisz i robisz. dzięki tym cechom możesz wieeele w życiu zdziałać i osiągnąć. Postawiłaś sobie cel, osiągnęłaś go-ty jesteś panią własnego życia, nie on Twojego. To budujące.

To piekne i mądre co mówisz ale zwróćmy uwagę...

Catherine napisal(a):

widzisz, byłam kiedyś innym człowiekiem, niż jestem teraz.

Więc zaszła jakaś zmiana. Nie możemy przecież podważać istnienia ludzkiej podświadomości. To nasza podświadomość urzeczywistnia nasze świadome myślenie w każdym najdrobniejszym szczególe. Świadome myślenie,czyli jak to ujęłaś "nasze cele".
Widać, że jesteś silną kobietą, nie każdy ma w sobie tyle sił i pozytywnego myślenia, ale może to w sobie zmienić i o to w tym wszystkim właśnie chodzi. Zmieniać... z każdym dniem, by każdy następny mógł być lepszy...

Nie każdy może to zmienić. Jeśli ktoś nie zauważy, ze to mu w zyciu przeszkadza, nie zmieni tego. Ludzie są leniwi, wolą użalanie się niż determinację i pracę nad sobą. Chciałaś coś zmienić-zmieniłaś. Ale najwyraźniej wiedziałaś, co chcesz osiągnąć. Większośc ludzi nie ma potrzeby zmiany, przeraża ich praca nad sobą i przyznanie się, że coś do tej pory nie było dobre. Łatwiej o łzy żalu i rozpaczy, niż łzy szczęścia(z osiągnietego celu).

Racja, racja, ale po to założyłam ten temat, by uświadomić zmartwionym, cierpiącym, wijącym się w bólu, że może być lepiej przy odrobinie wysiłku. Mam wrażenie Catherine, że mimo różnic zdań mówimy o tym samym lecz innymi słowami:)

Najpierw trzeba nauczyć ich mysleć. Bo to jest główny problem.

No tak, często zranionej/ranionej osobie trudno jest przetłumaczyć co jest dla niej lepsze. Ale mam nadzieję, że choć jednej osobie tutaj się uda po przeczytaniu naszych tekstów;)
Jeszcze raz chcę przekonać Was drogie forumowiczki, że nasze świadome myśli i wyobrażenia wywołują analogiczną reakcje podświadomości. Z psychologii (także z psychiatrii) wiemy, że wszystkie myśli przekazane podświadomości pozostawiają wrażenia w komórkach mózgu i aby osiągnąć zamierzony cel nasza podświadomość wchodzi w przymierze ze wszystkimi siłami i prawami natury (tylko nie śmiej się Catherine - to naprawdę działa!:))

nie będę się śmiała, bo wiem, że pozytywne nastawienie do świata jest zbawienne. Ważne jednak, by pamiętać o tym przez całe życie, a nie przypominać sobie czytając te wypowiedzi, a po powrocie do "rzeczywistości" poddać się życiowemu zniechęceniu.