ten straszny ból :(

Witam serdecznie,
nigdy niesądziłem że będe musiał wejść na takie forum ale cóż stało się totalnie się pogubiłem i już sam niewiem co z tym wszystkim mam zrobić

a więc do rzeczy byliśmy (jesteśmy) małżeństwem 5 lat, pobraliśmy się z miłości i po trzech latach przyszło na świat nasze pierwsze dziecko, tak się cieszyłem że będę ojcem dziecka na które tak czekałem (wcześniej dla żony ważniejsza była praca i niechciała się spieszyć do macierzyństwa). Dziecko urodziło się zdrowe i oboje byliśmy szczęśliwi ale cały okres jeszcze przed narodzinami dziecka żona była jakaś inna dla mnie rzadko mówiła o uczuciach wobec mnie, wracała zmęczona z pracy itp ale na wszystko miała jakąś wymówkę a ja jej w to wszystko wierzyłem bo co miałem robić? Nawet nasz synek niebył jakoś do mnie podobny, sądziłem że jest jeszcze malutki i że z czasem może się to zmienić ale...
Po narodzinach trochę się to wszystko zmieniło i było jakoś lepiej między nami (chociaż zawsze było ok, starałem się jej niezaniedbywać i nawet kiedy wracała z pracy starałem się dużo z nią rozmawiać, pomagałem nawet jej kiedy przynosiła pracę do domu.
Ale niezapomne jak miesiąc temu poszła pod prysznic a ja zajmowałem się dzieckiem i po kilku minutach dostała smsa (nigdy wcześniej niegrzebałem w jej telefonie ale wyjątkowo wziąłem go do ręki i przeczytałem "...jak się czuje nasz synek?..." i wtedy wszystko zawirowało mi przed oczami i kiedy wyszła pokazałem jej telefon i prosiłem aby mi to wyjaśniła i stało się...Dziecko które kochałem i kocham jak swoje niejest moje, żona miała romans z tym facetem przez prawie rok (teraz twierdzi że wszystko między nimi skończone) i z tego romansu narodził się Patryk.
Kiedy spytałem się dlaczego mi to zrobiła doznałem kolejnego szoku "tak mi pięknie mówił, czułam się przy nim jak księżniczka, zawsze mogłam z nim porozmawiać...(fakt pracowali razem) ale przy mnie tak samo się mogła czuć robiłem wszystko dla niej i okazało się że niepotrzebnie bo chyba jest tak że im facet jest cudowniejszy dla kobiety to kobieta zaczyna traktować go jak kogoś kogo można ranić bez litości.

W trakcie rozmowy były łzy, prośby z jej strony żebym jej wybaczył, że tylko mnie kocha itp ale jak mam jej na nowo uwierzyć i wybaczyć skoro potrafiła przez rok spotykać się z innym a mi wciskać kłamstwa że mnie kocha i jak bardzo ważny dla niej jestem? i do tego przez ten cały czas okłamywała mnie że Patryk jest moim synem? dla mnie on zawsze będzie moim synem do niego niemam o nic pretensji bo on niezawinił i go będe kochał mimo wszystko, ale do niej od tamtej pory czuje taką nienawiść, obrzydzenie i wstręt że sam niewiem czy kiedykolwiek jej to wybaczę co zrobiła. cały czas kiedy w rozmowie wracamy do tego ona zaraz się złości że niepotrzebnie do tego wracam i to ciągle roztrząsam bo jej zdaniem sam przez to potem niepotrzebnie cierpię a ona udaję przed wszystkimi jakby nic się niestało i jakbyśmy byli szczęśliwą rodziną...

Powiedzcie czy da się na nowo takiej osobie zaufać i uwierzyć w to co ona mówi po tym wszystkim co mi zrobiła?
Jedna część mnie mówi żeby spróbować odbudować wszystko ale druga mówi zostaw ją niepotrzebnie się męczysz. Mimo że mieszkamy cały czas razem to jej widok wywołuje u mnie taki ból że tego nieda się opisać słowami
Jak sądzicie czy taką krzywdę da się jeszcze wybaczyć i sprawić aby było w miarę idealnie w małżeństwie mimo tej zdrady??