ślub

widze to tak,że teraz zamieszkamy ze soba na takie wypróbowanie się,usamodzielnienie się no a za te 5 lat ślub, badz poprostu żyć sobie w wolnym związku...chyba to że chce z nim chce zamieszkac nie znaczy ze chce sie juz zaraz brac ślub

Dlaczego planujesz ślub (nawet jeśli to takie dosyć mgliste plany) z kimś kim jesteś ledwie 10 miesięcy? Poruszyłaś ten temat tak jakby Cię to niepokoiło a masz dopiero 21 lat ,a on 23 i wszystko może się zmienić. Twój facet niekoniecznie musi być tak jednomyślny co do ślubu to że teraz widzi go w czarnych barwach może mieć własne przyczyny których on nie chce mówić. A może to Ty zmienisz zdanie i uznasz że nie potrzebujesz ślubu do szczęścia? Kto wie
Nie myśl o przyszłości tylko buduj związek. Tu i teraz. To co będzie kiedyś jest nieznane i nie warto się na tym koncentrować.

Chemiczna napisal(a):

ale myśle ze jak zobaczy ze wszyscy sie koledzy naokoło żenią to tez bedzie chciał bo widze że jego znajomi sie żenią jedo po drugim

Weź się zastanów chwile :/ jak jego znajomi bedą zdradzać jedno po drugim to też będziesz szczęśliwa? Jeśli facet,właściwie nie tylko, jakikolwiek człowiek nie ma własnej woli i jest podatny na otoczenie i robi tak jak wszyscy wokoło to tylko współczuć kogoś takiego za partnera.

Smoku napisal(a):

Chemiczna,
BAAAARDZO rzadko zdarza się, by facet w wieku 21-23 lata czuł się na tyle dojrzały, czy odpowiedzialny by rozmawiać poważnie o zakładaniu rodziny... To się zmienia bliżej 30-ki, my po prostu później dojrzewamy i dorastamy (w większości, nie mówię o wszystkich)

Tutaj obronię mężczyzn. Nie widzę związku między zakładaniem rodziny a dojrzałością. Panna która w wieku 20 lat myśli już o rodzinie i o dzieciach wcale nie jest dojrzała. Sorry, ale taki bagaż odpowiedzialności dla kogoś kto ledwie podrósł z wieku nastoletniego jest zbyt duży i świadczy o tym że taka kobieta fantazjuje i nie zdaje sobie sprawy ile to zobowiązań i w ogóle kim jest dziecko..

vanilla napisal(a):

Bo jeśli Ty chcesz ślubu i byście te 5 lat mieszkali razem, to jakoś nie sądzę, żeby to pomogło w przekonaniu go do żeniaczki.

też mi się tak wydaje. Poza tym jesteście jeszcze młodzi, istnieje prawdopodobieństwo że za pół roku zmienisz faceta.

o nie napewno nie zmienię czuję,że to jest miłość mojego życia

[ Dodano: 2009-08-18, 09:54 ]

err napisal(a):

vanilla napisal(a):

Bo jeśli Ty chcesz ślubu i byście te 5 lat mieszkali razem, to jakoś nie sądzę, żeby to pomogło w przekonaniu go do żeniaczki.

też mi się tak wydaje. Poza tym jesteście jeszcze młodzi, istnieje prawdopodobieństwo że za pół roku zmienisz faceta.

jaki to był by sens zeby chodzić z facetem wiedząc,że za pół roku go zmienie nie chce o tym myslec jestem z nim szczęśliwa kocham go i nie wyobrażam sobie życia bez niego i bede walczyć o to uczucie nawet ostatkiem sił

Chemiczna napisal(a):

o nie napewno nie zmienię czuję,że to jest miłość mojego życia

masz 21 lat, a piszesz trochę jak 15-latka ;) bez obrazy oczywiście :) ale wierz mi, że jak byłam z poprzednim partnerem 10 miesięcy to też tak myślałam i rozstaliśmy się po 3 latach. Z obecnym też było miliard planów i nadal są, po 1.5 roku, co już wydaje mi się że ta pierwotna chemia minęła, u Was pewnie nie i dlatego jesteś taka pewna, ale ja uważam tak jak ktoś wcześniej napisał, że to za wcześnie na planowanie ślubu i mieszkanie już za sobą, poczekajcie chociaż tak do rocznicy, może do 1.5 roku, bo- mimo że nie wierzę w przesądy, stereotypy itp- to koło roku przychodzi pierwszy kryzys związany z wygaśnięciem chemii. U nas też tak było, ale ruszyliśmy dalej :)

U nas żadnego kryzysu nie było, śmiem twierdzić, że po 2,5 roku chemia nadal jest

a macie jakiś rady na kryzys w związku po tym 1 roku?jeśli tak to chętnie poczytam,lepiej dmuchać na zimne

kania napisal(a):

U nas żadnego kryzysu nie było, śmiem twierdzić, że po 2,5 roku chemia nadal jest

no to cieszę się razem z Wami :) u nas chemia też dalej jest, ale był taki moment gdzie nagle było widać wszystkie wady i niedoskonałości, na szczęście okazały się one nie-aż-tak-przeszkadzające ;)

a jak sie uproaliście z tymi wadami partnera?mojemu np. przeszkadza że za dużo sie maluje ale ten problem pojawił sie już na pczatku zwiazku wiec teraz go ograniczam

szczerze mówiąc to nie uporałam się, tzn no jak coś mi bardzo przeszkadzało, to on to ograniczał i w drugą stronę, ale generalnie to po prostu nie przeszkadzają nam nasze wady w ogromnym stopniu :) mnie np u mojego wkurza, że jak zostaje sam na tydzień, to potem walają się po całym domu kubki po herbacie/ kawie- herbata jeszcze pół biedy, ale jak w kawie hoduje nowe gatunki pleśni, to mimo mojego kierunku studiów- wkurza mnie to. Tak samo talerze... albo wsadza do zlewu i nie zalewa wodą, przez co to wszystko zasycha :/ Ale tak jak pisałam nie jest to coś kosmicznego dla mnie, jest u siebie w domu, niech robi co chce, u mnie jak był przez weekend to sprzątał i mył grzecznie po sobie ;) tak samo u nas w domu nie dam mu robić bałaganu :) (jeeejju i kto to mówi- królowa pokojowego bajzla :D )

Zgadzam się z poprzednimi wypowiedziami. Jesteście jeszcze bardzo młodzi, 10 miesięcy to kawałek czasu, ale chyba jeszcze za wczesnie żeby planować ślub Skupcie się na tym co jest tu i teraz, dbajcie o ten związek. A bardzo możliwe, że Twój facet za jakiś czas zmieni zdanie co do ślubu. Wielu mężczyzn w tym wieku zarzeka się, że ślub - nigdy
A co do wad partnera to oczywiście nad niektórymi można troszkę popracować, ale niektóre trzeba po prostu zaakceptować, jeśli oczywiście nie wyrządzają one krzywdy Tobie czy Waszemu zwiazkowi.

Do mnie już też to dociera,możliwe że jestem tak zakochana(to typ faceta na którego czekałam dobre kilka lat) że już bym chciała mieć go tylko do swojej dyspozycji..no ale czas pokaże.
A co do kryzysu to moim zdaniem nie ma wyjątku, u nas co jakiś czas bywają kłótnie ale potem nadchodzi gorące pojednanie sie ,ale przykładowo moja kolezanka była z facetem 4 lata dopiero teraz on stwierdził,że ich związek jest monotonny woli iść na rower niż spotkać sie z nią,unika jej, teraz chce 2 tygodniowego odpoczynku od siebie..ja uważam że już taki związek nie ma szans ale ona go kocha nadal i walczy o to uczucie ja szczeze ją podziwiam ja chyba bym nie miala w sobie tyle determinacji i sił.