Konkurs "Drobne przyjemności"

Nic tak nie sprawia przyjemności jak masaż stóp ,robiony przez ukochanego.Po całym dniu w szpilkach nogi proszą o relaks.Zasiadam w fotelu , mężowi stawiam piwko a ten masuję mi stopy.
Nie raz usnęłam ,gdyż było mi tak dobrze lecz nie tylko mi, mąż miał swój mecz i swoje piwko.

Najlepszy sposob to zbojnicki blysk w oczach moich corek - wystarczy jedno spojrzenie na jedna z nich i humor wraca na 100 % . Przy nich nie mozna sie smucic. Przed smutkiem ratuja mnie tez wycieczki na motocyklu, chocby te najkrotsze po okolicznych drogach, oczywiscie z mezem kierowca :) oraz momenty gdy w koncu nasza rodzina jest w komplecie :), bo uwierzcie samotnosc jest pierwszym krokiem do smutkowania.

Gdy wstaje lewą nogą, lub po prostu w ciągu dnia ktoś mnie zirytował, zamykam się sama w swoim pokoju, włączam cichutko ulubioną muzykę (reggae), ubieram sprane, ulubione leginsy i t-shirt mojego mężczyzny ( nawet jeśli on jest przyczyną mojego złego humoru;), robię sobie herbatkę z cytrynką w moim ulubionym żółtym kubku zakupionym w najcudowniejszym miejscu na świecie (ZAKOPANE- kocham góry) i otwieram moje magiczne pudło...pudło ze zdjęciami, listami, widokówkami, pamiętnikami, które niegdyś pisałam, z karteczkami pisanymi podczas lekcji z koleżankami, z kamyczkami i muszelkami nazbieranymi nad morzem, w górach...To pudło sprawia,że pojawia się uśmiech na twarzy,a nieraz łzy...łzy szczęścia;) po kilku minutach, lub godzinach w zależnśsci od przyczyn mojego złego humoru powracam do świata realnego, do świata "TU I TERAZ" z uśmiechem na twarzy;)

Na poprawę humoru mam kilka sposobów:
1. oglądanie zdjęć z wakacji i wspominanie jak było miło i wesoło
2. oglądanie komedii
3. pichcenie w kuchni i wypróbowywanie nowych przepisów
4. spacer z moim mężem, który jest moim najlepszym przyjacielem

Gdy jestem smutna to,
Radość znajduję w dżwiękach muzyki,
Spokój znajduję w rozmowie z kimś komu ufam,
Szczęście w gotowości pomocy drugiemu człowiekowi.
Ukojenie we łzach, wraz z pierwszą łzą staję się lżejsza,
uspakajam i wyciszam, płacz dodaje mi skrzydeł --
bo człowiek który nie płacze umiera.

Gdy jestem smutna i świat wydaje mi się zły, lubię zaszyć się w moim ciepłym łóżku i marzyć. To nic nie kosztuje i nie wymaga wyrzeczeń. Wystarczy chwilka by zamknąć oczy i wyobrazić sobie cudwone wakacje lub inne przyjemne chwile. Potem zawsze łatwiej jest się usmiechnąć i wrócić do wiru życia z podniesionym czołem.

Gdy bywam smutna...
Tu kłótnia z rodzicami, tu mój Ukochany mąż bardzo późno wraca z pracy, tu coś mi się powinie, coś nie wyjdzie...
Zawsze zalana łzami, tęskniąca, zdenerwowana...
Ale znalazłam swoje niezawodne sposoby.
Gdy dopada mnie smutek, zamykam się w pokoju, włączam mikrofon, wzmacniacz i podkłady muzyczne, które pomagają mi się otrząsnąć zapomnieć na chwilę o rzeczywistości...Zaczynam śpiewać wolne i przepiękne piosenki...które wzmacniają moją psychikę, mój umysł, aby było mi lżej...
Zamykam oczka i czuję ciepło, i bicie mojego serca. Gdy kończę ,,mój mały koncert'' przez chwilę spokojnie i głęboko oddycham następnie wyciągam z szuflady mój album ze ślubnymi zdjęciami. Siadam sobie wygodnie na łóżko, wtulam się w ciepłą kołdrę i powoli zaczynam przewracać kartkę po kartce w albumie...Wtedy przypomina mi się tamta cudowna chwila w której byliśmy najważniejsi i najpiękniejsi w śród wszystkich. Wyglądałam jak księżniczka w srebrnej koronie i w białej pełnej ozdób sukni...
A mój mąż wyglądał jak książę z bajki. Myślę o naszej wspólnej przysiędze w kościele składanej przed Bogiem, o naszym pierwszym tańcu, do którego włożyliśmy swoje własne kroki, o oczepinach i innych chwilach ...
Wtedy w mojej głowie pojawiają się jasne kolory, lekki uśmiech na twarzy, czuję się lepiej, jakby lżej...

Lubię poszperać w internecie , popisać na forum, a jak mam z czego to robię zakupy

Gdy jestem smutna poprawiają mi nastrój wspomnienia szczególnych chwil. Takich chwil, które mogę przywołać zapachem.
Przechowuję zapachy w pamięci... wkładam do je do niezliczonej ilości szufladek i wyjmuję, gdy chcę coś sobie przypomnieć. Zaklinam w nich czas przeszły.....
"Noszę" w sobie różne zapachy, np. lata. Duszny jaśmin, rozmazane truskawki, witalność, ekstatyczny taniec ku życiu i dla życia. Zapach dzikich poziomek na łące nagrzanej słońcem. Wiatr który płynie znad morza ciepły, przyjemny,pieszczotliwy i słońce zatapiające się w toni wodnej.. Zapach lasu - choć las pachnie na swój sposób przez cały rok.
Pamiętam te letnie, słoneczne dni, ten brzęk pszczół, zapach gęsty lipowy w powietrzu.
Ten zapach nie był tylko zapachem lipy, on cały był lipą, cały był miodem, wonią, złotem w płynie.
Osobiście zapachy chciałabym czasem skandyzować.. i jeść potem
ukradkiem, kiedy mi smutno..

Kiedy jestem smutna i zdołowana, zaparzam sobie kakao w dużym kubku z kotem, włączam wolną i smutną muzykę i siedzę tak kilka godzin, żeby najgorsze emocje ze mnie wypłynęły, a kakao zaczęło działać, poprawiając mi humor. Następnie wybieram numer do któregoś z moich znajomych i rozmawiam, rozmawiam, rozmawiam - w takiej chwili przyjaciel pomaga zawsze i na wszystkie smutki :)

dla mnie drobną przyjemnością jest kostka czekolady ponieważ nie mogę sobie często na nią pozwolić bo waga mi na to nie pozwala więc gdy jestem zła zjadam kostkę czekoladowy i wraca mi dobry humor odrazu

Prawdę mówiąc to odpowiem krótko, że, gdy jestem smutna humor poprawia mi moja wnusia, która zawsze mnie czymś potrafi rozbawić.
Mogłabym podawać tysiące powodów... nowe słowa (dziś ziąziać- rozwiązać), gesty, minki, taniec i to jej kręcenie pupką, jej "dorosłe zachowania", to jak się obraża i wychodzi z pokoju mówiąc "dzenia, ceść, pa pa" składając usteczka w dziobek :) po czym wraca do pokoju wchodząc niemal bokiem nadal z tą samą miną, ale za, którą już kryje się ten jej łobuzerski uśmieszek :).
Jednym słowem wszystko co robi i sposób w jaki to robi :). No i ta jej bezinteresowna, szczera i ufna miłość... Po prostu... CAŁA ONA :).

Dziękuję!