Konkurs "Zabłyśnij na wiosnę"

Kocham wiosnę za jej różnorodne... zapachy. By je poczuć i się nimi cieszyć czekam cały rok, a zwłaszcza przeczekuję zimę. Uwielbiam zapach rozkwitających kwiatów, szczególnie bzu, świeżo skoszonej trawy, ciepłego powietrza z delikatną bryzą. Wiosna pachnie dla mnie ulubionymi kwiatami, łąką, radością i ciepłem. Zapachy te kojarzą mi się z dzieciństwem i przywracają szczęśliwe wspomnienia.

Witam serdecznie!

Powiem krótko i szczerze, że Wiosnę kocham za... MAJ!

A dokładnie za 26 Maja, czyli Dzień Matki, ale nie tylko, bo to również rocznica naszego ślubu (piękna, słoneczna sobota 2007 roku).
MAJ wszystko zmienił, stał się pierwszym rozdziałem mojego nowego życia, a w kolejnych rozdziałach pojawiły się moje dzieci, które stały się jego sensem i dzięki, którym jestem nareszcie naprawdę szczęśliwa i spełniona... więc jak tu nie kochać wiosny za ten maj? :)

Pozdrawiam ciepło :)

Wiosnę kocham za te PIERWSZE PROMIENIE SŁONECZNE!

Nie da się do niczego porównać i zastąpić niczym innym tych pierwszych, świeżych, delikatnych muśnięć wiosennego słoneczka na mojej twarzy:) Po długiej, ciemnej i często ponurej zimie, tak bardzo cieszy wiosenny poranek, słońce wpadające wcześnie do okien, poranna kawa w zielonym ogrodzie! Długo zalegający śnieg, często męczące letnie upały tak szybko się nudzą... To te pierwsze wiosenne promienie, budzą mnie z zimowego snu, napędzają do działania i są tak ... wyjątkowe! Może dlatego, że tak krótkie.

Krótkie, ale tak cudowne, że... ŻYĆ SIĘ CHCE!!!
:)

Kocham wiosnę za jej KOBIECOŚĆ. Jest to jedyna pora roku, która ma tak wiele kobiecych, bliskich mi cech. Utożsamiam się z nią, ponieważ wiosna bywa urzekająca, delikatna i kapryśna. Bywa płaczliwa, ale po chwili otula ciepłem. Jest strojna. Co dzień przechodzi metamorfozę, zmienia się, dojrzewa, rozkwita. Jest płodna, rodzi nowe życia.

Kocham wiosnę za kwitnącą aurę, która otacza mnie z każdej strony, za bogactwo zielonych listków, miękkość kwiatowych płatków, za bujny urodzaj drzew i krzewów.
Kocham ją za tą delikatność, za mozaikę którą tworzy, a która rozwiewa się na wietrze i kwitnie w basku słońca. Cudownie jest patrzeć na tę wiosnę, która ożywa na moich oczach.

Zmysły rozpala pierwszy dzień wiosny,
Mąż mój od rana bardziej radosny
Mruczy pod nosem śpiewne piosenki.
Cały pojaśniał od tej wiosenki!
Wzrokiem otula mnie pożądliwym,
A za godzinę bardzo szczęśliwi
Setką prujemy w kierunku lasu,
By przygotować piknik zawczasu.
Pusta polana, słońce gorące,
A nasze ciała tak gorejące,
Że nie będziemy czekać ni chwili.
A zawstydzonych kilka motyli
I kilka ptaszków na niskiej sośnie
Wie, że ten widok zawdzięcza wiośnie!

Wiosnę kocham za to, że budzi w przyrodzie uśpione życie, za to, że maluje barwami tęczy szary świat, za bujność jej kształtów, erupcję zieleni, odurzające zapachy bzów i fiołków. Uwielbiam brodzić bosymi stopami w soczystej zieleni łąk- fałdach jej sukni, ozdobionych żółtymi kwiatami dmuchawców, wsłuchiwać się w szum traw-jej cichy oddech, zachwycać się jej cudownym śpiewem zaklętym w ptasich trelach, poddawać się pieszczocie kropli rosy spływających po skórze z liści drzew-niczym dotykowi ukochanego.

Lubię wiosnę za to, że jest dodatkowym motywatorem działania - fakt, iż będzie trzeba odsłaniać coraz więcej części ciała, zmierzając do lata, powoduje, iż rokrocznie wraz z nadejściem wiosny zaczynam na ostro i intensywnie dbać o swoją, zaniedbaną zimą, kondycję - długie spacery z psem, jazda na rowerze, nordic walking. Poza tym - wreszcie pojawiają się nowalijki - skóra odżywa, staje się bardziej napięta, świeża.
Kocham Cię, wiosno, za to, że odradzam się - duchowo i fizycznie - dzięki tobie każdego roku.
Za to, że pomimo upływu czasu, dzięki tobie znowu - nie czuję tego w ogóle.
Parafrazując słowa Goethego - wiosno, trwaj, jesteś taka piękna!

Wiosnę kocham za jej słoneczne zwiastuny, czyli kaczeńce. Dorastałam na wsi, przez którą przepływał potok. Każdej wiosny wracając ze szkoły szłam na łąkę nad potokiem i zrywałam ogromne bukiety kaczeńców, którymi zmiękczałam serce mamy niezadowolonej że znów tak późno wróciłam. To jedno z moich najmilszych dziecięcych wspomnień – soczyście zielona trawa, pierwsze ciepłe promienie słonka i ogromne morze żółtych kwiatów. Miałam swoje ukochane magiczne miejsce, gdzie przesiadywałam i wyobrażałam sobie, że pośród tych małych słoneczek tańczą wróżki a pod listkami siedzą cichutko krasnoludki.
Dziś sama jestem mamą i w tym roku po raz pierwszy zabrałam tam moją córeczkę. Cieszyła się tak, jak tylko dzieci potrafią, całą sobą. A ja cieszyłam się razem z nią, bo na chwilę mogłam znów się poczuć beztroską dziewczynką, której jedynym problemem jest to, jak te wszystkie kwiatki doniesie do domu…

I love you Spring for capability of sense though by moment young.
(Kocham Cię wiosno za możliwość poczucia się choć przez chwilę młodszym)

Być może to nie jest moja ulubiona rzecz w wiośnie ale jest naaaapewno baardzo fajna, a mianowicie to że najpierw cieszysz się że kwiatki rozkwitły, jest zielono i przepięknie; że można już włożyć ulubioną zwiewną sukienkę ,a za chwilę gdy już nacieszysz się drzewkami lecisz do centrum handlowych na wyprzedażki by kupić sobie drugą równie zwiewną sukienkę, bo jak wiadomo wyprzedaże zimowe są zaraz z początkiem pierwszych cieplejszych dni a potem pod koniec maja są wyprzedaże z kolekcji wiosennej. Znam się na tym :)
(jakby co to jest JEDNA rzecz. Może jest w niej wiele czynności ale jest JEDNA.)

Wiosna! małe nadchodzące szczęście! :)
Kocham ją za prześliczne ,kolorowe ,soczyste barwy .
To one pomagają mi zwalczyć chandrę po długiej zimie.
Budzą we mnie niesamowitą radość ,sprawiają że cieszy mnie życie .

• Robak.JPG (8,48kB)